مفهوم پوپولیسم در دنیای سیاست به آن دسته از سیاستمداران و شخصیت ها یا سازمان ها و گروه هایی اطلاق می شود که عوام گرا، نامعقول، اغواگر و پس رونده اند. پوپولیست ها با موج سواری بر نارضایتی ها، حق طلبی ها، ترس ها و مشکلات جاری جامعه، مردم را برای پیشبرد اهداف نا مشروع خویش مورد استفاده قرار می دهد. معمولاً پوپولیست ها برای حل مشکلات از ارائه راه حل های عمیق، اساسی و اصولی عاجز هستند از همین رو وعده ها و راه حل های عامه پسند، ساده و سریع را پیش می کشند.
معمولاً در ادبیات سیاسی گروه ها ی تروریستی یا گروه های مسلح و تجزیه طلب همچون: کومله، دمکرات، الاحوازی، منافقین، جندالله و …. که مدعی دفاع از حقوق اقوام یا اقلیت ها در ایران هستند اصطلاحات و واژه هایی همچون: توطئه علیه خلق، فشار بر اقشار جامعه، حقوق خلق، دفاع مشروع و…. بسیار شنیده می شود.
یکی دیگر از گروه های مسلح و تجزیه طلب که سعی دارد با شعارهای واپس گرایانه، پوپولیستی، کُلی گویی و برانگیختن احساسات مردم در بین کُردهای ایران جای پایی برای خود باز کند، گروهک پژاک (شاخه ضد ایرانی پ.ک.ک) است. پژاک یک گروه ایدئولوژیک و برخاسته از ایدئولوژی مارکسیسم – لنینیسم است. شالوده و مبنای فکری گروه پژاک بر نفی دولت و حکومت (آنارشیسم)، تقدسِ کمونیسم، تبلیغ سکولاریسم، جدایی طلبی، نفی دین و نفی نظام خانواده استوار است.
گفتمان پوپولیستی پژاک وقتی به اوج می رسد که خود را حزب بلامنازع در مناطق کُردنشین ایران می داند اما جایگاهی بین کُردهای ایران ندارد و حتی توان بسیج کردن یک جمعیت چند ده نفره را نیز ندارد. سرکرده پژاک در ماه های اخیر چندین نشست مجازی در بستر کلاب هاوس برگزار کرد که جمعیت حاضر در این نشست ها به ۱۰۰ نفر هم نمی رسید که آن هم ۹۰ درصد شرکت کنندگان از هواداران اروپانشین آنها بودند.
به لحاظ نظری گروه پژاک به دلیل تقید نداشتن به یک منطق علمی و استدلالی محکم به شکل کاملا ًناشیانه ای در تلاش است نارسایی تئوریکِ خود در مفهوم “دمکراسی خلق ها” را با کمک عبارات و اصطلاحات کلی بپوشاند و در عین حال، آن را از اتهامات وارده به جامعه اشتراکی یعنی کاهلی و تنبلی و در نتیجه عقب افتادگی برهاند.
پژاک به تبعیت از گروه مادر (پ.ک.ک) طی سالهای اخیر با تکیه بر عناصر عامه پسند و پوپولیستی سعی در نفوذ بین طبقه ی متوسط جامعه کُردهای ایران را داشته است، اما عواملی همچون: افزایش آگاهی مردم، رشد رسانه های جمعی و جریان آزاد اطلاعات باعث شده تا مردم به معیارهای سست پژاک بی توجه باشند.
