برای درک این که چرا پ.ک.ک. در لیست تروریستی بسیاری از کشورها قرار دارد باید به گذشته آن بپردازیم. در سال‌های ۱۹۷۰ میلادی گروهی از دانشجویان مارکسیست-لنینیست با محوریت عبدالله اوجالان در شرق و جنوب شرقی ترکیه این گروه را تاسیس کرد. آنان نام گروه را پ.ک.ک. گذاشتند و هدف خود را تجزیه دولت‌های منطقه و تاسیس یک دولت مستقل کردستان اعلام کردند.
سپس اوجالان به سوریه و دره بقا فرار کرد و مقرهای پ.ک.ک. در آنجا تاسیس شد.در سال ۱۹۸۴ عملیات نظامی را آغار کرد، روستاها را آتش زد، کودکان را ربود، خودروها را منفجر کد و غیرنظامیان را به قتل رساند. در دهه نود میلادی حملات پ.ک.ک. به فراتر از مرزهای ترکیه رفت. این گروه دست به تظاهرات و اقدامات غیرقانونی در اروپا زد که به خشونت منجر شد.”
“وزارت خارجه آمریکا در همان دوره پ.ک.ک. را در لیست تروریستی قرار داد و گزارش کرد پ.ک.ک. در اقدامات جنایی، قاچاق مواد مخدر و جنایات سازمان یافته فعال است. در ادامه سوریه تحت فشار ترکیه اوجالان را اخراج کرد لذا پ.ک.ک. مقرهای خود را به قندیل در شمال عراق منتقل کرد.”
“پ.ک.ک. شاخه‌های مختلف دارد از جمله پ.ی.د. برای سوریه و پژاک که علیه غیرنظامیان ایران عملیات تروریستی انجام می‌دهد. همه این شاخه‌ها برای پیشبرد برنامه‌های خشن پ.ک.ک. دست به خشونت می‌زنند. حتی پ.ک.ک. روند صلح را تحمل نکرد و به صورت یکجانبه آتش‌بس را نقض کرد. هدف پایان دادن به مرگ بود که تاکنون جان بیش از ۴۰ هزار نفر را گرفته است. بسه هوزات به جای دعوت به صلح خواهان “جنگ مردمی” شد. از طرفی، با حمایت آمریکا از پ.ک.ک. با نام نیروی سوریه دموکراتیک وضعیت بدتر شد. پس از آزاد شدن رقه، این نیرو عکس اوجالان را بلند کرد و ثابت شد پ.ک.ک. است. اکنون نیز پ.ک.ک. شبکه‌ای جنایی در خاورمیانه و اروپا دارد. ۷۰ درصد منابع مالی پ.ک.ک. از قاچاق مواد و توزیع آن به دست می‌آید. دیدبان حقوق بشر، شورای حقوق بشر سازمان ملل بارها به مفقود کردن افراد، قتل و استفاده از کودکان، پاکسازی قومی، نقض گسترده حقوق بشر توسط پ.ک.ک. اشاره کرده‌اند. تا زمانی که غرب از پ.ک.ک. حمایت کند، تمام مردمان منطقه از پ.ک.ک. زیان خواهند دید.”
