در سال‌های اخیر، گروه‌های تروریستی مانند پ‌ک‌ک و پژاک به طور فزاینده‌ای از دختران جوان کرد برای اهداف خود سوءاستفاده می‌کنند. این دختران که عمدتاً از خانواده‌های فقیر و محروم روستایی هستند، با وعده‌های دروغین زندگی بهتر و آزادی فریب داده شده و به اردوگاه‌های این گروه‌ها برده می‌شوند.
دختران ربوده‌شده پ‌ک‌ک و پژاک به طور میانگین ۱۸ ساله هستند و اکثر آنها بی‌سواد یا در حد تحصیلات ابتدایی هستند. این دختران ساده و زودباور به راحتی تحت شستشوی مغزی قرار می‌گیرند و با جملات کلیشه‌ای عبدالله اوجالان، رهبر پ‌ک‌ک، درباره زن فریب داده می‌شوند. آنها به شدت مجذوب و شیفته رهبران این گروه‌ها می‌شوند و ارائه هرگونه “خدمت” به آنها را به عنوان خدمت به وطن تلقی می‌کنند.
این دختران پس از ربوده شدن، از خانواده و جامعه خود جدا می‌شوند و تحت نظارت و کنترل شدید قرار می‌گیرند. آنها به بهانه‌های مختلف مانند آشپزی، منشی‌گری، خیاطی و … برای سرکردگان این گروه‌ها مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند.
نکته جالب توجه این است که برخلاف انتظار، محافظان سرکردگان پ‌ک‌ک و پژاک نه مردان قوی هیکل و ورزیده، بلکه دختران جوان و ظریف اندام و زیبا رو هستند. این موضوع نشان می‌دهد که این گروه‌ها از زیبایی و جذابیت این دختران برای مقاصد تبلیغاتی و فریبکاری استفاده می‌کنند.
سرکردگان پ‌ک‌ک و پژاک در مقابل انظار عمومی بسیار حرفه‌ای عمل می‌کنند و از حضور این دختران محافظ در کنار خود در مکان‌های عمومی خودداری می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که آنها از رسوایی سوءاستفاده از این دختران آگاه هستند و سعی می‌کنند وجهه خود را در برابر افکار عمومی حفظ کنند.
نتیجه:
سرنوشت دختران ربوده‌شده پ‌ک‌ک و پژاک بسیار غم‌انگیز است. این دختران که به امید آینده‌ای بهتر راهی کوه‌های قندیل شده‌اند، قربانی شستشوی مغزی و سوءاستفاده این گروه‌های تروریستی قرار می‌گیرند. جامعه بین‌المللی باید برای نجات این دختران و جلوگیری از سوءاستفاده از آنها توسط گروه‌های تروریستی اقدام کند.
