کوردپاریز/ هفتمین کنگره پژاک که در ماه گذشته برگزار شد، علی‌رغم انتخاب امیر کریمی به عنوان رهبر جدید، نتوانست موج ناامیدی را در او فروکش کند و او عملاً میدان سیاست را به همکارش پیمان ویان واگذار کرده است.
گزارش‌ها حاکی از نارضایتی شدید امیرکریمی از انتصاب به عنوان رهبر مشترک پژاک است. او که در پژاک به عنوان فردی معترض شناخته می‌شود، سابقه‌ای طولانی در چالش با پ.ک.ک دارد. پ.ک.ک در گذشته با اعطای پست‌هایی مانند عضویت در مجلس پ.ک.ک سعی در کنترل او داشته، چرا که کریمی شخصیتی بهانه‌جو، معترض و منتقد است، به خصوص در قبال پژاک و عملکرد آن. او همواره معقد بوده که پ.ک.ک از پژاک به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کند.
امیرکریمی اولین عضو پژاک است که ویزای مستقیم فرانسه را دریافت کرده است، که نشان‌دهنده حمایت مستقیم فرانسه از او و پژاک است. یکی از اهداف فرانسه، ظاهراً، ایجاد یک پژاک مستقل از پ.ک.ک و استفاده از آن به عنوان ابزاری برای مقابله با ایران است.
در این معادله سیاسی، امیر کریمی به شدت بر استقلال پژاک تاکید دارد. او بارها گفته است که تا زمانی که پژاک مستقل نباشد، نمی‌تواند در ایران و اروپا جایگاهی داشته باشد. با این حال، او از رویارویی مستقیم با پ.ک.ک خودداری می‌کند، زیرا به خوبی از پیامدهای آن آگاه است.
بزرگترین مانع بر سر راه امیرکریمی برای رسیدن به اهدافش، در حال حاضر، نیروهای نظامی پژاک (ی.ر.ک) هستند. این نیروها مستقیماً تحت نظر کمیته دفاع مشروع پ.ک.ک فعالیت می‌کنند و امیرکریمی هیچ قدرتی در جابجایی یا انتصاب فرماندهان و کادرها ندارد.
با توجه به شرایط موجود، به نظر می‌رسد که امیرکریمی در پژاک با چالش‌های جدی روبرو است و حتی ممکن است با حذف فیزیکی یا سازمانی از این گروهک مواجه شود.
