مصاحبهای با مراد کاراییلان به مناسبت بیستمین سالگرد ابتکار ۱ ژوئن در ارگان رسانه ای پ.ک.ک منتشر شده است. در این مصاحبه، کاراییلان به تشریح دستاوردها و چالشهای دو دهه مبارزه پکک در چارچوب ابتکار ۱ ژوئن میپردازد که پر از تناقضات و ادعاهای غیرواقعی است. در اینجا به برخی از این تناقضات و ایرادات اشاره میکنیم:
ادعای پیروزی:
کاراییلان از “پیروزی” پ.ک.ک در دو دهه گذشته سخن میگوید. اما مشخص نیست که این پیروزی به چه معناست. آیا منظور او پیروزی بر دولت ترکیه است؟ اگر چنین است، شواهد نشان میدهد که پ.ک.ک نه تنها به این هدف نرسیده، بلکه متحمل خسارات سنگینی نیز شده است. هزاران نفر از اعضای پ.ک.ک در درگیریها کشته شدهاند و بسیاری دیگر نیز زندانی شدهاند. مناطق تحت کنترل پ.ک.ک به شدت کاهش یافته و بسیاری از غیرنظامیان کُرد در درگیریها جان خود را از دست دادهاند.
کاراییلان به “مقاومت” پ.ک.ک در برابر حملات دولت ترکیه اشاره میکند. اما این مقاومت چه سودی برای مردم کُرد داشته است؟ درگیریها و ناآرامیها در مناطق کردنشین ترکیه و سوریه ادامه دارد و مردم کُرد همچنان از فقر، بیعدالتی و سرکوب رنج میبرند.
🔻ادعای دستاورد:
کاراییلان از “دستاوردهای” پ.ک.ک در زمینههایی مانند توسعه پارادایم جامعه دمکراتیک و پیشرفت در استراتژی جنگ خلق انقلابی سخن میگوید. اما مشخص نیست که این دستاوردها چه سودی برای مردم کُرد داشته است. پارادایم جامعه دمکراتیک صرفاً یک ایدئولوژی است و هنوز در عمل پیادهسازی نشده است. استراتژی جنگ خلق انقلابی نیز به خشونت و خونریزی بیشتر در منطقه منجر شده است.
🔻توجیه خشونت:
کاراییلان خشونت پکک را با “مقاومت” و “دفاع مشروع” توجیه میکند. اما این توجیه قابل قبول نیست. خشونت پکک به مرگ و آوارگی هزاران نفر منجر شده است و این خشونت هیچ راه حلی برای مشکلات مردم کُرد ارائه نمیدهد.
نادیده گرفتن رنج مردم:
کاراییلان در مصاحبه خود به رنج و سختیهای مردم کُرد در دهه های گذشته به دلیل درگیریها و ناآرامیها اشارهای نمیکند. پکک به جای تمرکز بر راهحلهای مسالمتآمیز برای مشکلات مردم کُرد، به خشونت و درگیری دامن زده است.