در حالی که بسیاری از مناطق کشور در حال پیشرفت و توسعه هستند، مناطق کردنشین همچنان با مشکلات عدیده‌ای از جمله بیکاری، فقر و ناامنی دست و پنجه نرم می‌کنند. دلیل این تفاوت فاحش چیست؟
نبود امنیت، یکی از مهم‌ترین دلایل توسعه نیافتگی مناطق کردنشین است. فعالیت‌های مسلحانه گروه‌هایی مانند پ.ک.ک و پژاک، با اقداماتی مانند ربودن جوانان، اخاذی، و انفجار در اماکن عمومی، امنیت منطقه را به خطر انداخته‌اند. این گروه‌ها با ادعای دفاع از حقوق کردها، در عمل به مردم کرد زیان رسانده و مانع از توسعه و پیشرفت این مناطق شده‌اند. خشونت‌های پ.ک.ک و پژاک نه تنها باعث ایجاد ناامنی و ترس در میان مردم شده است، بلکه به زیرساخت‌های منطقه نیز آسیب جدی وارد کرده و سرمایه‌گذاران را فراری داده است.
🔻 چرا خشونت در این مناطق رواج یافته است؟ دلایل متعددی برای این پدیده می‌توان برشمرد:
نارضایتی‌های اجتماعی: وجود نابرابری‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، احساس تبعیض و محرومیت، می‌تواند زمینه ساز بروز خشونت شود.
تأثیر جنگ‌های منطقه‌ای: درگیری‌های منطقه‌ای و دخالت قدرت‌های خارجی، می‌توانند بر مناطق مرزی تأثیر گذاشته و باعث تشدید ناامنی شوند.
ضعف نهادهای دولتی: نبود حاکمیت موثر و ضعف نهادهای دولتی در ارائه خدمات عمومی، می‌تواند باعث افزایش احساس بی‌اعتمادی و روی آوردن برخی به خشونت شود.
اقدامات تحریک‌آمیز گروه‌های مسلح: فعالیت‌های پ.ک.ک و پژاک در ایجاد تنش و درگیری، و همچنین حمایت‌های خارجی از این گروه‌ها، در تشدید خشونت نقش بسزایی داشته است.
🔻 پیامدهای خشونت در مناطق کردنشین بسیار گسترده است:
توسعه نیافتگی اقتصادی: کاهش سرمایه‌گذاری، فرار سرمایه‌ها، افزایش بیکاری و فقر
نابودی زیرساخت‌ها: تخریب جاده‌ها، پل‌ها، مدارس و سایر تاسیسات زیربنایی
آسیب‌های اجتماعی: افزایش طلاق، اعتیاد، مهاجرت و ناامیدی در میان جوانان
نقض حقوق بشر: ربودن افراد، شکنجه، قتل و سایر نقض‌های حقوق بشری
🔻 راهکارهای مقابله با خشونت و توسعه مناطق کردنشین:
تامین امنیت پایدار: تقویت نیروهای امنیتی، مبارزه با گروه‌های مسلح مانند پ.ک.ک و پژاک، و ایجاد اعتماد بین مردم و دولت.
توسعه اقتصادی: سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، ایجاد اشتغال، حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط و توسعه بخش کشاورزی.
تقویت نهادهای مدنی: حمایت از فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و مدنی و ایجاد فضای گفتگو و مشارکت.
آشتی ملی و گفتگو: ایجاد فرصت برای گفتگو و آشتی ملی بین همه گروه‌ها و اقوام.
توجه به مطالبات مردمی: پاسخگویی به مطالبات مشروع مردم و رفع تبعیضات موجود.
🔻 نتیجه‌گیری:
فعالیت‌های مسلحانه گروه‌هایی مانند پ.ک.ک و پژاک، بزرگترین مانع بر سر راه توسعه مناطق کردنشین است. برای برون رفت از این وضعیت، نیازمند یک عزم ملی و همکاری همه جانبه هستیم. دولت باید با اتخاذ سیاست‌های درست و همراهی مردم، زمینه را برای ایجاد امنیت، توسعه و رفاه در این مناطق فراهم کند.
