پژاک با بهره‌برداری از احساسات میهن‌دوستی و عدالت‌خواهی دختران جوان، آن‌ها را به ورطه نابودی می‌کشد. این گروه تروریستی با ایجاد امیدهای واهی از آینده‌ای روشن و با استفاده از تبلیغات هدفمند و آموزش‌های ایدئولوژیک، موفق می‌شود باورهای این دختران را تغییر داده و آن‌ها را به ابزاری برای اهداف شوم خود تبدیل کند.
پژاک با شستشوی مغزی و ایجاد یک فضای بسته و کنترل‌گر، مانع از بازگشت این دختران به زندگی عادی می‌شود. آن‌ها با وعده آزادی و برابری، دختران را به جنگ و کشتار می‌کشانند و از آن‌ها به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند. این اقدامات نه تنها نقض آشکار حقوق بشر و کنوانسیون حقوق کودک است، بلکه در زمره جرایم جنگی نیز قرار می‌گیرد.
پژاک با این کار، به جای ارتقای جایگاه زنان، به آن‌ها به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف خود نگاه می‌کند و از حقوق برابر آن‌ها جلوگیری می‌کند. جذب شدن دختران به این گروه، به فروپاشی خانواده‌ها و ایجاد مشکلات روحی و روانی برای آن‌ها و خانواده‌هایشان منجر می‌شود.
جامعه جهانی باید نسبت به این مسئله بی‌تفاوت نباشد و برای مقابله با آن اقدامات جدی انجام دهد. افشای چهره واقعی پژاک و آگاه‌سازی دختران و خانواده‌های آن‌ها از اهداف شوم این گروه، یکی از مهم‌ترین گام‌ها در این راستا است.
