پس از شهادت سید حسن نصرالله، دو نوع واکنش کاملاً متفاوت در میان جامعه کردی مشاهده شد.
در یک طیف، اکثریت مردم، نخبگان، و رهبران سیاسی با انتشار بیانیه‌ها و برپایی مراسم‌های یادبود، از سید مقاومت تجلیل به عمل آوردند. این طیف گسترده از رهبران مذهبی تا شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی را شامل می‌شد که در شهرهای مختلف کردستان ایران، مانند سنندج، مهاباد، ایلام و کرمانشاه، تجمعات مردمی در حمایت از حزب‌الله برپا کردند. پیام‌های تسلیت از سوی چهره‌های برجسته مذهبی و سیاسی به وضوح نشان می‌داد که شهادت سید حسن نصرالله به عنوان یک شخصیت محوری مقاومت، مورد احترام و قدردانی عمومی قرار گرفته است.
در سوی دیگر، چند جریان تجزیه‌طلب و وابسته به غرب با ابراز خوشحالی از این حادثه، مردم کردستان را به برگزاری تجمعات پایکوبی فراخواندند. با این حال، این تلاش‌ها با استقبال چندانی مواجه نشد و راه به جایی نبرد. گروهک‌های تجزیه‌طلب همچون کومله و دمکرات به شکلی همیشگی در تضاد با خواست عمومی مردم کردستان حرکت کرده و خود را در خدمت منافع اسرائیل و آمریکا قرار دادند. افزون بر این، بخشی کوچک از مذهبیون سلفی و داعشی نیز به‌طور مشابه این مسیر را دنبال کردند، هرچند که اقلیتی ناچیز به شمار می‌آمدند.
در کردستان عراق، واکنش‌ها بسیار گسترده و رسمی‌تر بود. شیخ نهرو کسنزانی با اعلام هفت روز عزای عمومی، این واقعه را بزرگ داشت. رهبران مذهبی همچون علی باپیر و صلاح‌الدین بهاالدین نیز مراسم‌های یادبود برگزار کردند. بسیاری از احزاب سیاسی نیز در همین مسیر حرکت کردند و بیانیه‌های تسلیت صادر نمودند. در میان این واکنش‌ها، بیانیه بافل طالبانی، رهبر اتحادیه میهنی، با تحسین نصرالله، بازتاب وسیعی در میان مردم و رسانه‌ها داشت. در مقابل، سران جریان بارزانی نسبت به این واقعه سکوت اختیار کردند.
در کردستان ترکیه، حزب دم‌پارتی بلافاصله با انتشار بیانیه‌ای این حادثه را محکوم کرد و جوانان کرد به خیابان‌ها آمدند. حمایت کردهای ترکیه از جنبش مقاومت و مبارزات فلسطینی‌ها، به ویژه از زمان آغاز جنگ غزه، به اوج رسیده است و تجمعات گسترده آنان نشان از پیوستگی کردها به آرمان فلسطین داشت.
در کردستان سوریه، اگرچه جریانات پ.ک.ک و پ.ی.د تاکنون از محکومیت جنایت‌های اسرائیل خودداری کرده‌اند، اما کردهای سوریه خود به خیابان‌ها آمدند و به سوگواری پرداختند. حمایت کردهای سوریه از حزب‌الله و مقاومت اسلامی نیز از آنجا ناشی می‌شود که سید حسن نصرالله و حزب‌الله در خط مقدم مبارزه با داعش قرار داشتند و در دفاع از کردهای سوریه نقش بسزایی ایفا کردند.
شهادت سید حسن نصرالله به مثابه محکی بود که مواضع و جایگاه احزاب و شخصیت‌های سیاسی و مذهبی کردستان را به وضوح نمایان ساخت. شکاف میان گروهک‌های مسلح تجزیه‌طلب و قاطبه مردم بار دیگر آشکار شد. این واقعیت مجدداً اثبات کرد که تفکر تجزیه‌طلبی، محصول نیروهای خارجی است و پشت پرده تلاش‌ها برای موزاییکی کردن منطقه، قدرت‌های غربی و ناتو قرار دارند.
نکته مهم‌تر این است که نشان داده شد سرمایه‌گذاری کلان و چندین ساله غرب روی جریان‌های تجزیه‌طلب نتوانسته است کردها را به پیاده‌نظام ناتو تبدیل کند. مردم کردستان همچنان به آرمان‌های مقاومت و دفاع از استقلال و هویت خود وفادار مانده‌اند.
