پ‌ک‌ک و نیروهای سیاسی وابسته به آن مدتی است تلاش‌هایی را برای پایان دادن به انزوای عبدالله اوجالان آغاز کرده‌اند. با این حال، وضعیت پیچیده‌ای شکل گرفته است. برخی افراد از این اقدامات انتقاد کرده و خطاب به قندیل گفته‌اند: “شما مردم را به اعتراض برای رفع انزوای اوجالان فرا می‌خوانید، اما خودتان انزوا را فراموش کرده‌اید.”
در این میان، دولت باغچلی، رئیس حزب حرکت ملی (MHP)، پیشنهادی بی‌سابقه مطرح کرد و گفت اوجالان می‌تواند در مجلس، از طریق نمایندگان گروه DEM سخنرانی کند، به شرطی که این اقدام به نابودی پ‌ک‌ک و پایان تروریسم منجر شود. اما این پیشنهاد، که پیشرفته‌ترین رویکرد در روند مقابله با پ‌ک‌ک محسوب می‌شود، از سوی قندیل نادیده گرفته شد.
سکوت قندیل در برابر پیام‌های اوجالان
منتقدان قندیل بر این باورند که اظهارات اوجالان، که مسئولیت‌پذیری را اعلام کرده بود، توسط پ‌ک‌ک جدی گرفته نشد. آن‌ها می‌پرسند: “آیا شما پیام اوجالان را به سطل زباله انداختید؟”
فعالانی که برای پایان دادن به انزوای اوجالان به خیابان آمده‌اند، اکنون از قندیل انتظار پاسخگویی دارند. آن‌ها می‌گویند: “وقتی اوجالان اعلام آمادگی کرده بود که مسئولیت مسائل را برعهده بگیرد، چرا قندیل به این اراده بی‌اعتنایی کرد؟ آیا اراده اوجالان همان اراده شما نیست؟”
باغچلی و پیشنهاد بی‌سابقه به اوجالان
در همین حال، تماس باغچلی با مجلس ترکیه و طرح موضوع «حق امید» برای اوجالان، فضایی جدید ایجاد کرد. اوجالان دعوت شد تا به‌طور رسمی در مجلس سخنرانی کند، اما قندیل حتی درباره این پیشنهاد مذاکره نکرد. این رفتار نشان می‌دهد که قندیل، برخلاف ادعاهای خود، از اراده اوجالان تبعیت نمی‌کند.
شکاف میان اوجالان و پ‌ک‌ک
اظهارات اخیر مصطفی کاراسو، یکی از اعضای ارشد پ‌ک‌ک، این شکاف را بیش از پیش آشکار کرد. او اعلام کرد: “ما ۵۰ سال است که می‌جنگیم. چرا باید سازمان خود را منحل کنیم؟” این سخنان به‌وضوح نشان می‌دهد که پ‌ک‌ک هیچ تمایلی به پیروی از راهکارهای سیاسی اوجالان ندارد.
تحلیلگران معتقدند که اوجالان دیگر نفوذ چندانی بر پ‌ک‌ک ندارد و این سازمان تنها از نام اوجالان برای پیشبرد منافع خود بهره‌برداری می‌کند. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که آیا اوجالان، که زمانی رهبر بلامنازع پ‌ک‌ک بود، به حاشیه رانده شده است؟
در نهایت، با وجود خبرهای پراکنده درباره احتمال ملاقات با اوجالان، شواهد نشان می‌دهد که تأثیرگذاری اوجالان بر پ‌ک‌ک رو به کاهش است. آن‌هایی که می‌گفتند «اراده اوجالان، اراده ماست»، امروز او را در زندان اِمرالی تنها گذاشته‌اند.
