سمیه صادق وزیری
پژاک، به‌عنوان شاخه‌ای از گروه تروریستی پ‌ک‌ک، در طول سال‌های فعالیت خود همواره مدعی دفاع از حقوق زنان و آزادی آنان بوده است. اما واقعیت‌های موجود، پرده از رفتارهای غیرانسانی و خشونت‌آمیز این گروه علیه زنان عضو خود برمی‌دارد. این خشونت‌ها، که در قالب سوءاستفاده‌های جنسی، تبعیض‌های ساختاری و سرکوب اعتراضات زنان انجام می‌شود، تناقض عمیق میان شعارهای این گروه و عملکرد واقعی آن را نشان می‌دهد.
سوءاستفاده جنسی از زنان در اردوگاه‌ها
یکی از جدی‌ترین ابعاد خشونت علیه زنان در پژاک، بهره‌کشی جنسی از آنان در اردوگاه‌های این گروه است. زنان عضو پژاک که به‌اجبار یا فریب به این گروه پیوسته‌اند، غالباً به‌عنوان ابزارهایی برای تأمین نیازهای شخصی فرماندهان مرد استفاده می‌شوند. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد فرماندهان ارشد، از جمله در اردوگاه قندیل، به بهانه “همبستگی ایدئولوژیک” یا “تعهد به آرمان‌ها” از زنان سوءاستفاده می‌کنند. این رفتارها معمولاً با تهدید و سرکوب همراه است و هیچ‌گونه امکان شکایت برای قربانیان وجود ندارد.
سرکوب اعتراضات و حذف مخالفان زن
زنانی که به این شرایط اعتراض کنند یا بخواهند از گروه جدا شوند، به‌سرعت با اتهاماتی چون “خیانت” یا “همکاری با دشمن” مواجه می‌شوند. بسیاری از زنان معترض، یا به‌طور مستقیم توسط گروه اعدام می‌شوند یا در مأموریت‌های خطرناک به‌عمد به کشتن داده می‌شوند. نمونه‌ای از این رفتارها، قتل مشکوک زیلان احمدی، یکی از اعضای سابق پژاک، بود که پس از شکایت از سوءرفتارهای فرماندهان مرد، در عملیاتی پرخطر کشته شد.
خشونت روانی و کنترل ایدئولوژیک
پژاک از ابزارهای روانی برای سرکوب زنان نیز استفاده می‌کند. آموزش‌های ایدئولوژیک این گروه، زنان را به پذیرش مطلق سلطه فرماندهان مرد وادار می‌کند و هرگونه اعتراض یا تمایل به استقلال را به‌عنوان “خیانت به آرمان‌ها” تلقی می‌کند. علاوه بر این، زنان عضو گروه از ارتباط با خانواده‌هایشان منع می‌شوند و در محیطی کاملاً ایزوله و سرکوب‌گرانه نگهداری می‌شوند.
نقض حق انتخاب زنان
پژاک در حالی شعار برابری و آزادی برای زنان سر می‌دهد که در عمل، هیچ‌گونه حقی برای تصمیم‌گیری به آنان نمی‌دهد. زنان در این گروه مجبور به پذیرش دستورات فرماندهان مرد هستند و حتی در زمینه‌های شخصی مانند ازدواج یا روابط انسانی، حق انتخاب ندارند. به‌عنوان مثال، موارد متعددی گزارش شده که فرماندهان مرد، ازدواج‌های اجباری را به زنان تحمیل کرده‌اند یا آنان را از داشتن روابط طبیعی منع کرده‌اند.
تناقض شعارها و واقعیت‌ها
پژاک همواره تلاش کرده است با برجسته کردن حضور زنان در صفوف خود، چهره‌ای مدرن و آزادی‌خواه از خود ارائه دهد. اما این حضور، چیزی جز نمایشی تبلیغاتی برای جذب نیرو و فریب افکار عمومی نیست. واقعیت این است که زنان در پژاک، نه‌تنها به آزادی دست نمی‌یابند، بلکه به ابزارهایی برای پیشبرد اهداف مردسالارانه و خشونت‌بار گروه تبدیل می‌شوند.
پژاک؛ دشمن آزادی زنان
خشونت‌های سیستماتیک علیه زنان در پژاک، ماهیت واقعی این گروه را آشکار می‌کند. ادعای دفاع از حقوق زنان، در عمل به ابزاری برای سوءاستفاده و سرکوب آنان تبدیل شده است. این رفتارها نشان می‌دهد که پژاک نه‌تنها حامی حقوق زنان نیست، بلکه با ترویج خشونت و بهره‌کشی، خود یکی از بزرگ‌ترین دشمنان آزادی و کرامت انسانی زنان است.
رشد آگاهی عمومی نسبت به این واقعیت‌ها، نشان‌دهنده افول تدریجی پژاک و ناکامی آن در فریب جوانان و زنان منطقه است. هیچ نقابی نمی‌تواند حقیقت تلخ خشونت و تبعیضی را که این گروه علیه زنان اعمال می‌کند، پنهان سازد.
