به گزارش کورد پاریز، هیئت «امرالی» وابسته به حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها روز پنجشنبه -۲۷ فوریه- برای سومین بار با عبدالله اوجالان، رهبر پ‌ک‌ک در جزیره امرالی، در دریای مرمره در جنوب غربی استانبول دیدار کرد. اوجالان پس از این دیدار با صدور پیامی به چهار دهه نزاع با ترکیه پایان داد و از اعضای این حزب خواست تا سلاح‌های خود را زمین بگذارند و این گروه را منحل کنند.
اوجالان در بیانیه خود اعلام کرد راهی جز دموکراسی و گفت وگوی دموکراتیک وجود ندارد و بقای جمهوری جز از طریق دموکراسی برادرانه ممکن نیست.
«مصطفی ییلماز» نویسنده روزنامه ملی ترکیه گفتگویی در این باره انجام داده که در ادامه می‌آید:
سرانجام پس از سال‌ها درگیری میان پ‌ک‌ک و ترکیه، با درخواست دولت باغچلی و برخی مذاکرات، عبدالله اوجان فراخوان منحل کردن پ‌ک‌ک را داد. چند سال پیش مرحوم مهمت علی برانت روزنامه‌نگار پیشکسوت ترکیه‌ای گفتگویی با اوجالان انجام داده بود که نوع صحبت‌های اوجالان نشان می‌داد مصمم به ادامه مسیر پ ک ک است، اکنون چه عوامل و زمینه‌ای موجب شد تا اوجالان فراخوان انحلال پ ک ک را اعلام کند؟
فراخوان عبدالله اوجالان برای زمین گذاشتن سلاح و دعوت او از پ‌ک‌ک برای انحلال خود، در تاریخ ترکیه یک تحول مهم و مثبت است، زیرا ترکیه یکی از قربانیان بزرگ تروریسم است. آشکار است که دستیابی به نتیجه از طریق سلاح امکان‌پذیر نیست و این امر هم از نظر مادی و هم معنوی خسارات جدی به ترکیه و ملت ترک وارد کرده است. در این راستا، فراخوان زمین گذاشتن سلاح از سوی بنیان‌گذار و رهبر پ‌ک‌ک از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. من معتقدم عوامل اصلی که رهبر پ‌ک‌ک را به فراخوان ترک سلاح سوق داده‌اند، تغییر موازنه‌ها و تحولات جدید سیاسی در منطقه بوده‌اند.
سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا هنگام صحبت از پ‌ک‌ک می‌توان از یک ساختار واحد نام برد؟ ابتدا باید به این پرسش پاسخ داده شود، زیرا این یک واقعیت آشکار است که پ‌ک‌ک در منطقه برای مدت طولانی به عنوان عنصر نیابتی نیروهای بین المللی به ویژه آمریکا و کشورهای اروپایی مورد استفاده قرار گرفته است.
از این پس روند به چه شکلی خواهد بود. به نظر می‌رسد اعضای پ ک ک هنوز پیام اوجالان را باور نکرده است و اعلام کرده‌اند اوجالان باید پیام ویدئویی ارسال کند. به نظر شما پ ک ک به فراخوان اوجالان گوش خواهد داد؟
هنگام صحبت از پ‌ک‌ک، در واقع نمی‌توان از یک ساختار واحد نام برد، بلکه می‌توان از یک اقتصاد غیرقانونی که طی سال‌ها شکل گرفته است، سخن گفت. علاوه بر این می‌توان به یک دیاسپورا (افراد تبعیدشده و مهاجر) بسیار جدی در کشورهای اروپایی مانند آلمان، فرانسه و انگلیس اشاره کرد.
در این مرحله، آیا کنار گذاشتن سلاح توسط نیروهای مستقر در قندیل به تنهایی کافی است؟ دیگر شاخه‌های این سازمان در اروپا، به‌ویژه در انگلستان و فرانسه، چگونه به این موضوع واکنش نشان خواهند داد؟ من معتقدم که برای درک این مسئله باید منتظر روند پیشِ رو ماند.
لطفاً نوع نگاه احزاب مختلف ترکیه نسبت به تحولات اخیر در خصوص فراخوان اوجالان را تشریح کنید؟
بدون شک، بخش مهمی از جامعه در ترکیه فراخوان خلع سلاح و انحلال پ‌ک‌ک را مثبت ارزیابی کرده است. البته برخی اعتراضات از سوی محافل ملی‌گرا وجود دارد، اما اظهارات قبلی حزب حرکت ملی ترکیه (MHP) و آقای باغچلی در این زمینه باعث شده است که واکنش‌ها به چنین تحولی به حداقل برسد. این موضوع در واقع یک فرصت مهم برای ترکیه محسوب می‌شود.
یکی از نگرانی‌های اصلی این است که قندیل و پ‌ک‌ک به عنوان تنها نماینده مسئله کردها در نظر گرفته شود. زیرا این موضوع ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد. چرا که روشن است که در ترکیه حزب دموکراتیک خلق‌ها (DEM) تنها نماینده کردها نیست. بنابراین، اتخاذ رویکردی که در آن تمام بخش‌های جامعه، از جمله خانواده‌های شهدا، در این روند مشارکت داشته باشند و مجری این روند مجلس بزرگ ملی ترکیه باشد، می‌تواند سهم بیشتری در حل مسئله داشته باشد.
