این دو تحول، تأثیرات عمیقی بر آینده کردهای سوریه، ساختار سیاسی این کشور و توازن قدرت در منطقه خواهد داشت. از یک سو، توافق با دولت سوریه به نیروهای وابسته به پ.ک.ک امکان می‌دهد تا در چهارچوب قانونی و تحت نظارت دمشق فعالیت کند. این توافق شامل پذیرش حقوق فرهنگی کردها، مشارکت در نهادهای دولتی و ادغام نیروهای نظامی در ارتش سوریه است. در مقابل، دولت سوریه نیز به دنبال بازگرداندن کنترل بر مناطق نفت‌خیز و گذرگاه‌های مرزی است که تاکنون در اختیار قسد قرار داشت. این گام، اگرچه ممکن است ثبات نسبی را در کوتاه‌مدت فراهم کند، اما پرسش‌هایی را درباره آینده نقش کردها در دولت سوریه به وجود آورده است.
از سوی دیگر، این توافق را می توان همسو با درخواست اوجالان برای انحلال پ.ک.ک دانست. سال‌ها درگیری میان پ.ک.ک و دولت ترکیه نه‌تنها کمکی به حل مسئله کردها نکرده، بلکه موجب تشدید تنش‌های منطقه‌ای شده است. تغییر رویکرد اوجالان و پیشنهاد راه‌حل‌های سیاسی، می‌تواند زمینه را برای مذاکرات جدید و کاهش درگیری‌ها فراهم کند. با این حال، جناح‌های تندرو در پ.ک.ک ممکن است در برابر این تغییرات مقاومت کنند و تلاش کنند خط‌مشی مبارزه مسلحانه را حفظ کنند.
ادغام نیروهای قسد در ساختار حکومتی جدید سوریه را می‌توان به‌نوعی پایان شاخه سوری پ.ک.ک دانست. این روند، اگرچه ظاهراً تحت عنوان ادغام انجام می‌شود، اما در عمل منجر به از بین رفتن استقلال عملیاتی و ایدئولوژیک این گروه خواهد شد. با این اقدام، دولت سوریه کنترل کامل این نیروها را به دست گرفته و امکان ادامه فعالیت مسلحانه یا خودمختاری را از بین خواهد برد. این امر می‌تواند به افزایش همکاری میان دمشق و آنکارا در مقابله با تحرکات کردها منجر شود.
با این حال، این تحولات با چالش‌های متعددی روبه‌رو هستند. ترکیه که همواره حضور SDF را تهدیدی برای امنیت خود می‌داند، ممکن است در واکنش به این روند سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تری اتخاذ کند، از جمله افزایش حملات نظامی در شمال سوریه. از سوی دیگر، مخالفان سوری و گروه‌های مسلح دیگر نیز احتمالاً این توافق را به‌عنوان تضعیف جایگاه خود تلقی کرده و در برابر آن موضع بگیرند. همچنین، ایالات متحده که یکی از حامیان اصلی SDF بوده، در برابر این تغییرات چه واکنشی نشان خواهد داد؟ آیا این رویکرد موجب کاهش نفوذ آمریکا در سوریه و تقویت موقعیت روسیه خواهد شد؟
در نهایت، پرسش اصلی این است که آیا این اقدامات، گامی به سوی حل پایدار بحران کردها در سوریه خواهد بود یا صرفاً تغییری موقت در معادلات منطقه‌ای؟ آیا این فرایند، نوعی ادغام تدریجی است که کردها را به بخشی از ساختار رسمی حکومت سوریه تبدیل می‌کند، یا مقدمه‌ای برای انحلال کامل گروه‌های مسلح کردی و پایان مبارزه مسلحانه؟
آنچه مشخص است، این است که وضعیت کردها در سوریه و منطقه همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و هرگونه تغییر در این روند، پیامدهایی فراتر از مرزهای سوریه خواهد داشت. آینده این روند تا حد زیادی به واکنش‌های بین‌المللی و تحولات داخلی سوریه بستگی خواهد داشت.
