به گزارش کورد پاریز، ژنرال تایفون ییلدیز، رئیس پیشین اطلاعات ژاندارمری ترکیه، برای نخستین‌بار از مذاکرات ۱۲ روزه خود با عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ پرده برداشت. عبدالله اوجالان، رهبر حزب کارگران کردستان (PKK)، در این دیدارها برای انحلال PKK چهار شرط اساسی مطرح کرده بود؛ از جمله عفو عمومی، مراکز بازپروری، اشتغال اعضای سابق و آزادی بدون قید و شرط خود.
در سال ۱۹۹۹، پس از دستگیری اوجالان دولت ترکیه به منظور بررسی راهکارهای پایان دادن به درگیری‌های مسلحانه، گفت‌وگوهای ویژه‌ای را با او آغاز کرد. در همین راستا، ژنرال تایفون ییلدیز، رئیس وقت اطلاعات ژاندارمری ترکیه، به مدت ۱۲ روز در جزیره‌ی امرالی با اوجالان دیدار و گفتگو داشت.
ژنرال ییلدیز برای نخستین‌بار جزئیات این دیدارهای محرمانه را فاش کرده است. به گفته او، عبدالله اوجالان در جریان این مذاکرات، برای انحلال PKK چهار شرط اصلی مطرح کرد:
اعلام عفو عمومی:
اوجالان خواستار صدور عفو عمومی برای تمامی اعضای PKK، به‌ویژه نیروهایی که در مناطق کوهستانی فعال بودند، شد تا بتوانند بدون ترس از تعقیب قضایی به زندگی عادی بازگردند.
ایجاد مراکز بازپروری:
او پیشنهاد کرد مراکزی برای بازپروری اعضای سابق PKK تأسیس شود تا این افراد بتوانند آموزش‌های لازم را برای تطبیق با زندگی مدنی ببینند.
تأمین اشتغال:
اوجالان تأکید کرد که اعضای سابق باید پس از گذراندن دوره‌های بازپروری به بازار کار معرفی شوند و فرصت‌های شغلی مناسب برای آن‌ها فراهم گردد تا روند ادغام در جامعه تسهیل شود.
آزادی بدون قید و شرط خود:
مهم‌ترین شرط اوجالان، آزادی کامل و بدون قید و شرط خودش از زندان بود.
ژنرال ییلدیز اظهار داشت که این دیدارها با هدف بررسی راه‌های انحلال PKK و پایان دادن به تروریسم انجام شد و اوجالان همچنان بر این چهار شرط تأکید دارد.
در پی این دیدارها، اوجالان در ۱ سپتامبر ۱۹۹۹ از PKK خواست تا از خاک ترکیه خارج شود و به مبارزه مسلحانه پایان دهد. این تصمیم به عنوان گامی مهم در جهت حل و فصل مسالمت‌آمیز مسئله کرد در ترکیه تلقی شد.
با این حال، برخی از اعضای PKK که به عنوان “گروه‌های صلح” به ترکیه بازگشتند، با بازداشت و محاکمه مواجه شدند. این اقدامات باعث شد تا اعتماد به روند صلح کاهش یابد و تلاش‌ها برای حل و فصل مسئله کرد با چالش‌هایی مواجه شود.
این افشاگری‌ها نشان می‌دهد که در سال ۱۹۹۹، فرصت‌هایی برای پایان دادن به درگیری‌ها وجود داشت، اما به دلیل عدم اعتماد متقابل و اقدامات متناقض، این فرصت‌ها از دست رفتند.
