به گزارش کورد پاریز، در بیانیه‌ای که پس از برگزاری کنگره دوازدهم حزب کارگران کردستان (PKK) منتشر شد، اعلام شد که این کنگره در روزهای ۵ تا ۷ ماه می ۲۰۲۵ و در دو نقطه هم‌زمان، با حضور ۲۳۲ نماینده برگزار شده و به‌صورت رسمی تصمیم گرفته شده است که ساختار سازمانی PKK منحل و فعالیت‌های آن با این نام پایان یابد.
در این بیانیه آمده است که «این تصمیم در پاسخ به فراخوان تاریخی عبدالله اوجالان رهبر در بند PKK، در تاریخ ۲۷ فوریه، مبنی بر عبور از مبارزه مسلحانه و حرکت به سمت جامعه‌ای دموکراتیک و صلح‌آمیز اتخاذ شده است.»
بیانیه تأکید می‌کند که PKK با تأسیس خود در سال ۱۹۷۸، به‌عنوان پاسخی به سیاست‌های انکار و امحای هویتی و فرهنگی مردم کرد، تحت تأثیر سوسیالیسم واقع‌گرای قرن بیستم، وارد فاز مبارزه مسلحانه شد و به مرور به نماد مقاومت ملی کردها بدل گشت. اما اکنون، با توجه به تغییرات منطقه‌ای و بین‌المللی و نقش اوجالان در تدوین دیدگاه‌های جدید، این سازمان مأموریت تاریخی خود را به پایان رسانده است.
در بیانیه با اشاره به روندی که از سال ۱۹۹۳ با آتش‌بس اوجالان آغاز شد و پس از آن با کودتای منجر به مرگ تورگوت اوزال به شکست انجامید، آمده است که تلاش‌های صلح‌جویانه بارها از سوی ساختارهای دولتی و نظامی شکست خورده‌اند، اما با این حال، PKK همچنان رشد و گسترش یافت.
همچنین در بخش‌هایی از بیانیه، به انتقال سازمان به دوران جدیدی با محوریت «سیاست دموکراتیک و جامعه‌محور» اشاره شده و آمده است: «تصمیم انحلال PKK و پایان مبارزه مسلحانه، گامی برای ورود به دوره‌ای است که در آن مردم کرد بتوانند به شکل دموکراتیک، فرهنگی و مدنی، در مسیر ساخت جامعه‌ای آزاد، برابر و مبتنی بر مشارکت فعال حرکت کنند.»
در این بیانیه، مسئولیت اجرای روند جدید به‌طور کامل به عبدالله اوجالان واگذار شده و از نهادهای مختلف سیاسی، حقوقی، مدنی و رسانه‌ای در ترکیه خواسته شده که مسئولانه با این مرحله برخورد کنند و برای تحقق یک راه‌حل صلح‌آمیز، با رهبری روند از سوی اوجالان همراه شوند.
کنگره دوازدهم همچنین به دو چهره باسابقه PKK یعنی علی حیدر کایتان و رضا آلتون، که به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ درگذشتند، تقدیم شده و از آن‌ها به‌عنوان «نماد حقیقت و رفاقت آزادی» یاد شده است.
در پایان این بیانیه آمده است: «مبارزه‌مان در قالب ساختار جدیدی به مسیر خود ادامه خواهد داد؛ با تکیه بر سیاست‌های دموکراتیک، سازمان‌دهی اجتماعی، و پرهیز از خشونت، تا آینده‌ای برابر، آزاد و عاری از جنگ برای مردم کرد و دیگر ملت‌های منطقه ساخته شود.»
