در همین راستا، جشنواره‌ی «قلم هژار» که به‌تازگی در شهر سنندج برگزار شد، گامی مهم در جهت بزرگداشت سرمایه‌های فرهنگی کردستان، به‌ویژه استاد عبدالرحمان شرفکندی (ماموستا هژار)، بود؛ ادیبی فرهیخته که نقشی ماندگار و انکارناپذیر در اعتلای زبان و ادب کردی ایفا کرده است.
این رویداد فرهنگی، نه‌تنها فرصتی برای تجلیل از یک چهره‌ی برجسته‌ی ادبی بود، بلکه بستر مناسبی برای بازخوانی نقش تاریخی و تمدنی کردها در پهنه‌ی ایران‌زمین فراهم ساخت. در حاشیه‌ی این جشنواره، استاد کلیم‌الله توحدی، نویسنده و پژوهشگر برجسته‌ی کرد شمال خراسان، با سخنانی روشنگرانه و تأثیرگذار، بر اهمیت چنین رویدادهایی از منظر فرهنگی، تاریخی و ملی تأکید کرد.
استاد توحدی با اشاره به جایگاه والا و تأثیرگذار ماموستا هژار در فرهنگ و ادب کردی گفت:
«استاد شرفکندی حق بزرگی بر گردن مردم کرد دارد؛ اما متأسفانه آن‌گونه که باید و شاید، در زمان مناسب شناخته نشد. امید است که مسئولان، به‌ویژه استاندار کردستان و رئیس دانشگاه کردستان، این جشنواره را سرآغازی برای حرکتی پایدار بدانند و تلاش کنند تا چنین برنامه‌هایی به‌صورت منظم و مداوم برگزار شود.»
وی با برجسته‌سازی نقش تمدن‌ساز و میهن‌دوستانه‌ی کردها در طول تاریخ ایران، افزود:
«بزرگان کرد در عرصه‌های گوناگون، چه در میدان رزم و چه در گستره‌های فرهنگ، تاریخ و جغرافیا، همواره به این سرزمین خدمت کرده‌اند. برخلاف برخی فضاسازی‌ها و القائات نادرست، کردها نه تجزیه‌طلب بوده‌اند و نه خیانت‌کار. هیچ‌گاه پرچم بیگانگان را بر دوش نکشیده‌اند، بلکه همواره پرچم ایران در دستانشان برافراشته مانده است. آیا جمهوری اسلامی این حقیقت را درمی‌یابد؟»
این نویسنده‌ی برجسته، بر ضرورت استمرار چنین رویدادهایی به‌عنوان راهکاری برای تقویت هویت فرهنگی کردها و تحکیم وحدت ملی تأکید کرد و گفت:
«در گستره‌ی جغرافیایی ایران، کرد، فارس، ترک، عرب و دیگر اقوام، همگی ایرانی‌اند؛ زیرا از یک آب و خاک بهره‌مند هستند و همه در قبال پاسداری از آن، مسئولیتی مشترک دارند.»
استاد توحدی در پایان سخنانش، با استناد به اشعار حماسی حکیم ابوالقاسم فردوسی، بر پیوند عمیق اقوام ایرانی با خاک و هویت ملی تأکید کرد:
«همه جای ایران سرای من است
که نیک و بدش از آن من است…
سراسر اگر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم.»
برگزاری جشنواره‌هایی چون «قلم هژار»، تنها بزرگداشت مفاخر فرهنگی نیست؛ بلکه نمایش آشکار وحدت و همبستگی اقوام ایرانی، و فرصتی بی‌بدیل برای تقویت روح گفت‌وگو، تعامل و انسجام ملی است. این جشنواره‌ها، با زنده نگاه داشتن نام و میراث فرهیختگانی همچون ماموستا هژار، زمینه‌ای فراهم می‌کنند تا نسل‌های امروز و آینده، با هویت فرهنگی خود آشنا شده و در مسیر تعالی آن گام بردارند.
امروز، بیش از هر زمان، نیازمند تقویت همدلی و پیوندهای فرهنگی میان کرد، فارس، ترک، عرب، بلوچ، ترکمن و سایر اقوام ایرانی هستیم؛ چرا که تاریخ، فرهنگ و سرنوشت ما به هم گره خورده است. امید آن‌که جشنواره‌ی «قلم هژار» نه نقطه‌ی پایان، بلکه آغاز مسیری روشن برای توسعه‌ی فرهنگی، هم‌گرایی قومی و شکوفایی ایران عزیز باشد.
