به گزارش کوردپاریز، حمایت آمریکا از گروه‌های تروریستی مانند پژاک، با بررسی فعالیت‌های این گروه‌ها به‌وضوح قابل اثبات است. ایالات متحده اهداف مشترک زیادی با این گروه‌های تروریستی، به‌ویژه در زمینه مقابله با ایران، دارد. از نگاه آمریکا، پژاک یک «تروریست خوب» دیگر به شمار می‌رود.
پژاک در سال ۲۰۰۴، یعنی تنها یک سال پس از حمله آمریکا به عراق، تشکیل شد و از آن زمان تاکنون تحت نظر و حمایت نیروهای آمریکایی رشد یافته است. گزارش‌های متعددی حاکی از استمرار روابط بین ایالات متحده و پژاک است. این گروه به فناوری‌های پیشرفته نظامی و ارتباطی مجهز است که گفته می‌شود از سوی سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل در اختیار آن قرار گرفته است.
بهروز طهماسبی، یکی از اعضای ارشد سابق پ‌ک‌ک و سپس پژاک، می‌گوید: «تشکیل پژاک در دل پ‌ک‌ک، هم‌زمان با ورود آمریکا به خاورمیانه بود. این اقدام نتیجه یک توافق سیاسی میان پ‌ک‌ک و آمریکا بود. زمانی که پ‌ک‌ک پس از دستگیری عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ از فعالیت نظامی عقب‌نشینی کرد، قادر به مقابله مستقیم با آمریکا نبود؛ از همین‌رو، با تشکیل پژاک و جهت‌دهی آن به سوی مقابله با ایران، به نوعی چراغ سبز به واشنگتن داد.»
عثمان اوجالان، یکی از رهبران پیشین پ‌ک‌ک، نیز در این زمینه گفته است: «پ‌ک‌ک از طریق تأسیس پژاک و با حمایت آمریکا، به دنبال نفوذ در ایران بود. به‌عبارتی، پژاک با هدف دخالت در امور داخلی ایران شکل گرفت. آمریکا از تشکیل این گروه خشنود بود و حمایت کامل خود را از آن اعلام کرد. همچنین مانع اقدامات دولت اقلیم کردستان عراق علیه آن شد و به پ‌ک‌ک و پژاک اجازه داد آزادانه در کوه‌های قندیل، نزدیک مرز ایران و ترکیه، فعالیت کنند.»
رابرت بائر، از مأموران پیشین سازمان سیا که سال‌ها در شمال عراق فعالیت داشته، در گفت‌وگویی با مجله اشپیگل عنوان کرده است: «درک می‌کنم که ایالات متحده اطلاعاتی را در اختیار پژاک قرار می‌دهد تا این گروه بتواند در موقعیت‌های مختلف از خود دفاع کند. این اطلاعات حفاظتی از طریق نیروهای دلتا به آنها منتقل می‌شود.»
پژاک، به‌عنوان فرزند نامشروع حضور آمریکا در منطقه، همواره از حمایت‌های استراتژیک سیاسی، مالی و نظامی ایالات متحده و متحدانش، به‌ویژه سرویس‌های اطلاعاتی آنها، بهره‌مند بوده است. با وجود این واقعیت، روابط میان آمریکا و پژاک همواره پنهانی، غیررسمی و بعضاً تکذیب‌شده باقی مانده است. دلایل اصلی پنهان‌کاری آمریکا در این زمینه، سابقه ذهنی منفی مردم ایران نسبت به گروه‌های وابسته به غرب، ارتباط پژاک با پ‌ک‌ک (که دشمن دولت ترکیه، یکی از متحدان اصلی آمریکا در منطقه است) و همچنین ماهیت خشونت‌آمیز، تروریستی و تجزیه‌طلبانه فعالیت‌های این گروه است؛ موضوعاتی که می‌تواند موجب افزایش تنفر عمومی از آمریکا شود.
در سال‌های اخیر، اسناد محرمانه‌ای منتشر شده‌اند که هیچ تردیدی درباره روابط آمریکا و پژاک باقی نمی‌گذارند. یکی از این اسناد، که توسط ویکی‌لیکس فاش شده، گزارش ملاقات میان مئیر داگان (رئیس سابق موساد) و نیکلاس برنز (معاون وزیر خارجه دولت بوش) است. در این دیدار، داگان پیشنهاد می‌دهد که درگیری‌های قومی و فعالیت‌های تجزیه‌طلبانه می‌تواند راهکار مناسبی برای مقابله با ایران باشد. او تأکید خاصی بر گروه‌های کرد جدایی‌طلب، به‌ویژه پژاک، دارد و اظهار می‌کند این گروه‌ها برای اقدامات تروریستی آماده هستند.
یکی دیگر از اسناد فاش‌شده، گزارش محرمانه سفارت آمریکا در ترکیه است. در این گزارش، به دیدار یک ژنرال آمریکایی با همتای ترک خود اشاره شده که در آن، ژنرال ترک از وجود فیلمی خبر می‌دهد که در آن تعدادی از سربازان آمریکایی در حال تحویل غذا و مهمات به اعضای پژاک و پ‌ک‌ک در کوه‌های قندیل دیده می‌شوند.
گزارش دیگری از سفارت آمریکا در عراق، به دیدار نمایندگان این سفارت با دولت اقلیم کردستان عراق اشاره دارد. در این نشست، زمانی که از مقامات کرد خواسته می‌شود تا فعالیت‌های پ‌ک‌ک را در اقلیم متوقف کنند، آنان از استاندارد دوگانه آمریکا انتقاد کرده و به حمایت‌های واشنگتن از پژاک و سازمان مجاهدین خلق در عراق اشاره می‌کنند.
همچنین در گزارشی دیگر، که مربوط به دیدار یکی از فرماندهان کرد با مقامات نظامی آمریکا در عراق است، این فرمانده بار دیگر بر تلاش آمریکا برای ناامن‌سازی مرزهای ایران از طریق حمایت از پژاک تأکید کرده و آمادگی خود را برای همکاری در این زمینه اعلام می‌کند.
با وجود حمایت‌های مستمر آمریکا از پژاک از زمان تأسیس تاکنون، این گروه همچنان در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی آمریکا قرار دارد. این اقدام به آمریکا کمک می‌کند تا در برابر انتقادات اخلاقی در ظاهر مصون بماند. ویلیام بیمن، انسان‌شناس و کارشناس خاورمیانه، معتقد است که قرار گرفتن پژاک در فهرست سازمان‌های تروریستی، مانعی برای ارائه کمک‌های مالی و اطلاعاتی آمریکا به این گروه نبوده است.
