به گزارش کورد پاریز، در پی فراخوان عبدالله اوجالان، رهبر در بند PKK، مراسمی در منطقه‌ی جاسنه در اطراف شهر سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق برگزار شد که در آن، گروهی ۳۰ نفره از اعضای PKK به‌صورت داوطلبانه سلاح‌های خود را سوزانده و نابود کردند. این اقدام به‌عنوان یک گام تاریخی در جهت صلح و همزیستی، بازتاب گسترده‌ای در سطح بین‌المللی داشته است.
در میان این افراد، زینب اوز با نام سازمانی بریتان بوتان نیز حضور داشت؛ دختری که در سال ۲۰۱۳ به صفوف PKK پیوسته بود. مادر او، الیف اوز، ساکن شهر جزیر در استان شرناخ، برای نخستین بار پس از ۱۲ سال، دخترش را در قاب تلویزیون و در جریان پخش مستقیم این مراسم دید.
الیف اوز در گفت‌وگویی با امراله آجار خبرنگار مزوپوتامیا گفت:
«دخترم ۱۲ سال پیش به PKK پیوست و من از آن زمان دیگر او را ندیده بودم. دیروز برای نخستین بار تصویرش را در تلویزیون دیدم. اصلاً تصور نمی‌کردم که یکی از آن‌ها دختر من باشد. وقتی تصویرش را دیدم، همان لحظه شناختمش، حتی از دور. هم گریه کردم، هم خوشحال شدم. احساسی عمیق از شادی و اندوه را هم‌زمان تجربه کردم. از ته دل برای همه‌ی مادرها دعا کردم که فرزندانشان را دوباره ببینند. ما مادرها مرگ هیچ‌کس را نمی‌خواهیم. نه سرباز، نه پلیس؛ هیچ‌کس نباید بمیرد. مادران سربازان هم باید صدای خود را بلند کنند و بگویند: دیگر کافی است، بگذارید صلح برقرار شود. اشک‌های همه‌ی مادرها شبیه هم‌اند. تا کی باید خون بریزد؟»
او ادامه داد:
«ما همیشه خواهان صلح بوده‌ایم. دیگر نمی‌خواهیم شب‌ها با نگرانی سر بر بالش بگذاریم. ما آرامش و صلح می‌خواهیم.»
الیف اوز در پایان با یادآوری تلاش‌های عبدالله اوجالان و جنبش برای تحقق صلح اجتماعی گفت:
«انتظار ما این است که اصلاحات حقوقی لازم هرچه زودتر انجام شود و فرزندان ما به آغوش خانواده‌هایشان بازگردند. اگر این اتفاق بیفتد، دیگر اشک‌ها جاری نخواهد شد. هیچ مادری نباید از فرزندش دور بماند. من پس از رفتن دخترم حتی یک خبر از او نداشتم. هر روز با این امید تلویزیون تماشا می‌کردم که شاید او را ببینم. ساعت‌ها منتظر می‌ماندم و بالأخره دیدمش.»
