کولبرانی که عمدتاً برای تأمین معاش خانوارهای نیازمند وارد این عرصه شده‌اند – برای عبور از این مناطق مجبور به پرداخت باج‌هایی تحت عنوان «عوارض» یا «گمرک» به عناصر این گروهک‌ها هستند. در واقع، پ.ک.ک/پژاک با تبدیل فضای محروم و صعب‌العبور مرزی به یک حوزه‌ی انحصاری، به سبک مافیایی از اقتصاد غیررسمی منطقه سودجویی می‌کند.
جالب آن‌که نرخ این باجگیری ها نه‌تنها ثابت نیست، بلکه به‌صورت سالانه و کاملاً خودسرانه با توجه به نوع کالا و حجم آن تعیین می‌شود. سیگار، مشروبات، سوخت، دارو یا کالاهای مصرفی، هرکدام نرخ خاصی دارند که گروه بر اساس منافع خود تعیین می‌کند. این شیوه تأمین مالی آشکارا نمونه‌ای از تروریسم اقتصادی علیه مردم بومی و محلی است.
ماهیت ضدانسانی این گروه‌ها تنها به باجگیری محدود نمی‌شود. آنچه در اردوگاه‌های آموزشی و استقرار پ.ک.ک/پژاک جریان دارد، یک فرآیند شست‌وشوی ذهنی و انهدام تدریجی شخصیت اعضا است. افراد، به‌ویژه نوجوانان و جوانان که عمدتاً در پی فرار از فقر، فشارهای خانوادگی یا وعده‌های دروغین وارد این گروه‌ها می‌شوند، به‌سرعت وارد فضای خشن و بی‌رحمانه‌ای می‌شوند که هرگونه رفتار طبیعی انسانی را از آن‌ها سلب می‌کند.
از عادی‌سازی سیگار کشیدن و رفتارهای خلاف عرف در بین دختران نوجوان گرفته تا سرکوب احساسات فردی، تخریب بنیان خانواده، و جایگزینی افراط‌گرایی با هویت شخصی، همه نشان از یک نظام بسته، بسته‌پرور و نابودکننده دارند. گروهی که مدعی آزادی زنان و عدالت اجتماعی است، در عمل بیشترین بهره‌کشی روانی و جسمی را از آن‌ها می‌برد.
نمی‌توان پ.ک.ک و پژاک را بدون در نظر گرفتن نقش‌آفرینی سرویس‌های بیگانه و رژیم‌های دشمن منطقه‌ای تحلیل کرد. این گروهک‌ها، برخلاف ظاهر فریبنده‌ای که در رسانه‌های غربی دارند، در واقع بازوی میدانی پروژه‌هایی برای بی‌ثبات‌سازی جمهوری اسلامی ایران و ایجاد تنش‌های قومیتی هستند. آن‌ها از خاک عراق، مناطق تحت کنترل آمریکا و اقلیم کردستان عراق بهره‌برداری می‌کنند و با تداوم حضور در مرزهای ایران، امنیت ملی را به خطر می‌اندازند.
پ.ک.ک و پژاک نمونه‌ای تمام‌عیار از تروریسم چریکی و افراط‌گرایی سازمان‌یافته هستند. رفتار باج‌گیرانه، سوءاستفاده از جوانان، بهره‌کشی از زنان، همکاری با سرویس‌های بیگانه و دروغ‌پردازی‌های رسانه‌ای، همگی نشان می‌دهد که این گروه‌ها تهدیدی مستقیم علیه امنیت ملی، انسجام اجتماعی و کرامت انسانی مردم منطقه‌اند.
وظیفه‌ی رسانه‌ها، تحلیلگران و فعالان فرهنگی است که چهره‌ی واقعی این سازمان‌های تروریستی را برای افکار عمومی آشکار کنند تا دیگر هیچ جوان ساده‌دلی، قربانی پروژه‌های فریبکارانه این ماشین‌های ویرانگر نشود.
پ.ک.ک/پژاک؛ باج‌گیران مسلح
در مناطق کوهستانی و سخت‌گذر مرزی میان ایران، عراق و ترکیه، حضور تروریست های پژاک با کنترل مسلحانه راه‌های عبوری همراه است.
کوردپاریز، هیچ تعلق خاطری به گروه، حزب و یا جریان سیاسی، در میان انبوه سیاست ورزی های رایج احساس نمی کند و تلاش دارد تا رویکردی مستقل، نقادانه، تحلیلی و خردمندانه به وقایع و رخدادهای منطقه و جهان داشته باشد.