اعضای قبیله بگاره با تجمع گسترده در یک ورزشگاه، به‌طور رسمی آغاز مقاومت خود را اعلام کرده و با صدور بیانیه‌ای تأکید کرده‌اند که تا پایان اشغال شرق فرات به مبارزه ادامه خواهند داد. در این بیانیه همچنین هشدار داده شده است که هر قبیله‌ای که همچنان در کنار پ.ک.ک/ی.پ.گ باقی بماند، در شمار اهداف مشروع مبارزان قرار خواهد گرفت.
این موضع‌گیری، تنها محدود به قبیله بگاره نیست. قبایل دیگری از جمله المشهور نیز همبستگی خود را با این حرکت اعلام کرده و تأکید کرده‌اند که مقاومت قبیله‌ای به‌سرعت در حال گسترش است. شعار اصلی این حرکت، اتحاد قبایل عرب در برابر نیروهای موسوم به «دموکراتیک سوریه» (SDF) و جدایی از گروه‌های وابسته به پ.ک.ک/ی.پ.گ است.
از منظر تحلیلی، این تحول چند پیامد مهم دارد:
تضعیف موقعیت پ.ک.ک/ی.پ.گ در شرق فرات: مخالفت علنی قبایل پرجمعیت و پرنفوذی مانند بگاره می‌تواند شکاف امنیتی بزرگی برای این گروه ایجاد کند.
احیای جایگاه قبایل در معادلات سیاسی و امنیتی: قبایل سوری، به‌ویژه در شمال و شرق این کشور، همواره نقشی تعیین‌کننده در موازنه‌های میدانی داشته‌اند و بازگشت آن‌ها به صحنه، معادلات موجود را تغییر خواهد داد.
احتمال گسترش مقاومت مردمی: اگر سایر قبایل نیز به این روند بپیوندند، احتمال تبدیل مقاومت محدود قبیله‌ای به یک جنبش مردمی گسترده وجود دارد.
تأثیرات منطقه‌ای: این روند می‌تواند موازنه قوا در شرق سوریه را تغییر داده و زمینه را برای شکل‌گیری ائتلاف‌های جدید میان قبایل و دیگر بازیگران منطقه‌ای فراهم کند.
به‌طور کلی، قیام قبیله بگاره در تل‌ابیض را می‌توان نشانه‌ای از تغییر موازنه‌های قدرت در شمال سوریه دانست. در صورت تداوم این روند، پ.ک.ک/ی.پ.گ ناگزیر خواهد شد برای حفظ موقعیت خود، یا به سرکوب گسترده روی آورد و یا در برابر خواست قبایل عرب عقب‌نشینی کند.
