امید با اشاره به تحولات سوریه پس از جنگ جهانی اول و توافق سایکس–پیکو اظهار داشت: «آن توافق اکنون از بین رفته و امروز خاورمیانه دوباره از مسیر سوریه در حال شکل‌گیری است.»
وی همچنین با حمله لفظی به احمد الشرع، رئیس‌جمهور سوریه، او را متهم به «وحدت‌گرایی عرب سنی» کرد و مدعی شد که الشرع تحت نفوذ هاکان فیدان، رئیس سازمان اطلاعات ترکیه عمل می‌کند؛ موضوعی که به گفته امید، ممکن است به «پایان سیاسی» وی بینجامد.
این عضو پ.ک.ک، تحویل برخی مناطق تحت اشغال این گروه به دولت دمشق را «تحمیل تسلیم» تعبیر کرد و همچون دیگر رهبران این سازمان، بر ایده خودمختاری در سوریه پافشاری نمود. او با اشاره به لزوم مسلح‌ماندن گروه‌های قومی در سوریه گفت: «رها کردن ابزار دفاعی در حالی‌که قتل‌عام در همسایگی شما جریان دارد، غیرمنطقی است. مردم باید بتوانند از خود دفاع کنند و مقاومت مشترک داشته باشند.»
امید در ادامه ادعاهای خود گفت: «ما مخالف وحدت سوریه نیستیم، اما پرسش این است که کدام سوریه؟ سوریه‌ای ملی‌گرا، مذهبی و زن‌ستیز که زنان را سرکوب، استثمار و به بردگی می‌گیرد؟ اگر چنین باشد، نتیجه آن چیزی شبیه افغانستان خواهد بود.»
وی با تفکیک میان دو عرصه تأکید کرد: «سوریه یک موضوع است و ترکیه موضوعی دیگر. اما در عین حال نمی‌توان وقایع سوریه را مستقل از روندهای جاری در ترکیه تحلیل کرد؛ همان‌طور که در روند صلح پیشین نیز این واقعیت نمایان شد.»
