به گزارش کورد پاریز، انتشار بخشی از اسناد بار دیگر پرده از سیاستهای پنهان رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران برداشت. در این اسناد، «میر داگان» رئیس وقت موساد، صراحتاً از «پنج ستون اصلی سیاست اسرائیل در قبال ایران» سخن گفته و یکی از آنها را «ایجاد نارضایتی از طریق اقلیتهای قومی» معرفی کرده است. به باور او، بیثباتسازی ایران زمینهساز فرصتهایی برای آمریکا و اسرائیل خواهد بود.
در میان گروههای قومی، داگان بهطور مشخص روی گروههای کردی تأکید کرده و از پژاک بهعنوان «اولین گزینه» یاد میکند؛ گروهی که در سالهای اخیر بارها با حملات مسلحانه و اقدامات تروریستی، امنیت مرزهای غربی ایران را تهدید کرده است. پژاک با استفاده از پایگاههای کوهستانی در مرز عراق، عملیات چریکی علیه نیروهای ایرانی را دنبال کرده و همواره بهعنوان یک عامل بیثباتی عمل کرده است.
این نکته مهم است که حتی طرح چنین ایدهای از سوی مقامات صهیونیستی، بیانگر نگاه ابزاری آنها به اقلیتها و استفاده از گروههای مسلح برای پیشبرد اهداف خود در منطقه است. هرچند اسناد علنی تاکنون تنها «تمایل» اسرائیل به بهرهگیری از پژاک را نشان میدهد، اما همین تمایل بهخوبی نشان میدهد که پروژه صهیونیسم در منطقه، بر پایه ناامنی و آشوب طراحی شده است.
برای ایران، تهدید پژاک تنها در بعد امنیتی خلاصه نمیشود؛ بلکه ابعاد سیاسی و تبلیغاتی نیز دارد. طرح نام این گروه در اسناد موساد، میتواند بهانهای برای توجیه دخالتهای بیشتر خارجی و تقویت جنگ روانی علیه جمهوری اسلامی باشد. افزون بر این، حضور پژاک در مناطق مرزی ایران، عراق و ترکیه، به عاملی برای پیچیدهتر شدن روابط منطقهای و کاهش اعتماد میان همسایگان بدل شده است.
پژاک امروز به ابزاری در دست دشمنان فرامنطقهای تبدیل شده است. همانگونه که اسناد ویکیلیکز آشکار کردهاند، رژیم صهیونیستی با طراحی چنین پروژههایی بهدنبال بازتولید ناامنی در مرزهای ایران است. مقابله هوشمندانه با این تهدید، مستلزم ترکیب اقدامات فرهنگی رسانه ای هدفمند و سیاستهای توسعهمحور در مناطق مرزی است تا زمینههای سوءاستفاده دشمنان از بین برود.