به گزارش کورد پاریز، وان ویلگنبرگ در گفت‌وگو با برنامه تحلیلی GeoSpace از مجموعه The New Region، با بررسی چشم‌انداز سیاسی سوریه پس از روی کار آمدن الشرع گفت: «در ماه‌های گذشته، مناطق شمال‌شرق سوریه شاهد تشدید درگیری میان نیروهای کرد و نیروهای وابسته به دولت مرکزی بوده است؛ درگیری‌هایی که بازتاب شکاف عمیق در نگرش دو طرف نسبت به آینده نظام سیاسی کشور است.»
به گفته این کارشناس، توافق ۱۰ مارس میان «مظلوم عبدی» فرمانده نیروهای دموکراتیک سوریه و دولت الشرع که هدف آن ادغام نهادهای کرد در ساختار حاکمیت سوریه بود، به‌دلیل اختلاف بر سر شکل نظام حکمرانی و میزان تمرکز قدرت، تاکنون اجرایی نشده است.
وان ویلگنبرگ افزود: «حذف مناطق کردنشین و دروزی از روند نخستین انتخابات پارلمانی پس از سقوط بشار اسد، نشانه‌ای از تداوم نگرش متمرکزگرایانه دمشق است. این اقدام موجب شد اقلیت‌های قومی و مذهبی، از جمله کردها، مشروعیت دولت جدید را زیر سؤال ببرند و به روند سیاسی کشور بی‌اعتمادتر شوند.»
وی با اشاره به تفاوت دیدگاه‌ها درباره ساختار آینده سوریه تصریح کرد: «شمال‌شرق سوریه به‌دنبال نظامی تمرکززدایانه و مشارکتی است، اما دمشق چنین طرحی را تهدیدی علیه تمامیت ارضی کشور تلقی می‌کند. این تضاد در رویکرد، عامل اصلی تداوم تنش‌هاست و بعید است در کوتاه‌مدت پایان یابد.»
این تحلیلگر همچنین به بازسازی «ارتش ملی سوریه» (وابسته به ترکیه) و تغییر نام آن به ارتش جدید سوریه اشاره کرد و گفت: «این گروه‌ها که در گذشته در مناطق کردنشین مانند عفرین مرتکب نقض‌های گسترده حقوق بشری شده‌اند، همچنان در تحولات میدانی سوریه نقش دارند و حضورشان پیچیدگی اوضاع را افزایش داده است.»
وان ویلگنبرگ خاطرنشان کرد: «دولت دمشق هنوز در پذیرش جایگاه اجتماعی و سیاسی نیروهای دموکراتیک سوریه در میان کردها مشکل دارد. اگرچه مقامات دمشق مدعی‌اند با مردم کرد مشکلی ندارند و صرفاً با حزب سیاسی آن‌ها اختلاف دارند، اما در واقعیت، هرگونه مطالبه خودگردانی از سوی دمشق به‌عنوان تهدیدی علیه اقتدار مرکزی تلقی می‌شود.»
به گفته او، تصمیم احمد الشرع برای حفظ عنوان «جمهوری عربی سوریه» نیز نشانه‌ای از نادیده گرفتن نگرانی‌های اقلیت‌هاست. این رویکرد، همراه با ادامه محدودیت‌ها و نقض حقوق اقوام غیرعرب، موجب تعمیق شکاف بی‌اعتمادی در جامعه سوریه شده است.
از زمان به قدرت رسیدن الشرع در اوایل سال ۲۰۲۵، اقلیت‌های قومی و مذهبی از جمله کردها، دروزی‌ها، علوی‌ها و مسیحیان بارها نسبت به آینده خود در چارچوب دولت جدید ابراز نگرانی کرده‌اند. در مقابل، اداره خودگردان شمال‌شرق سوریه همچنان بر ایجاد نظامی تمرکززدایانه و متکی بر نمایندگی برابر اقوام، ادیان و جنسیت‌ها تأکید دارد.
نیروهای دموکراتیک سوریه نیز که با حمایت ایالات متحده شکل گرفته‌اند، نقش اصلی را در شکست سرزمینی داعش در سال ۲۰۱۹ ایفا کردند و اکنون عملاً ستون نظامی مناطق شمال‌شرق سوریه به‌شمار می‌روند.
