با وجود آنکه افشاگری اخیر پایگاه ویکی لیکس درباره اسناد وزارت امور خارجه عربستان توجه رسانه ای چندانی در آمریکا برنیانگیخت اما این اسناد در عراق، سوریه و یمن به شدت مورد توجه قرار گرفته اند زیرا برخی سوءظن های مقامات عراقی ، سوری و یمنی درباره تلاش های مداوم عربستان به منظور تضعیف امنیت و دموکراسی در عراق را تایید می کنند.
در همین رابطه، مایکل روبین، محقق موسسه اینترپرایز آمریکا و مدرس مرکز روابط نظامی-غیرنظامی در دانشکده تحصیلات عالی نیروی دریایی آمریکا در پایگاه اینترنتی ‘کامنتری مگزین’ در گزارشی درباره افشای تلاش های عربستان به منظور مداخله در عراق با استناد به اسناد اخیری که پایگاه ویکی لیکس منتشر کرده، نوشت،به عنوان مثال یکی از اسناد وزارت امورخارجه عربستان تشریح می کند که چطور مسعود بارزانی، رئیس منطقه خودمختار کردستان عراق به دنبال پادرمیانی ایران به منظور مجبور کردن نوری مالکی، نخست وزیر سابق عراق برای رضایت دادن به حقوق نفتی بیشتر برای کردها است.
با این حال بر اساس این اسناد عربستانی ها نمی خواستند تمامی سرمایه گذاری خود را روی مسعود بارزانی انجام دهند. این اسناد فاش می سازند که در سال ۲۰۱۲ عربستانی ها مبلغ ۵۰۰ هزار دلار به جنبش اسلامی کردستان کمک مالی کرده اند. بر اساس یک سند دیگر، وزارت امور خارجه عربستان از پادشاه این کشور می خواهد تا با میزبانی از مسعود بارزانی، مخالفت مداوم او با نوری مالکی را تشویق کند.
این اسناد همچنین خاطرنشان ساخته اند که مسعود بارزانی به نمایندگی از ترکیه، عربستان و قطر رهبری یک کمپین مطبوعاتی علیه نوری مالکی را بر عهده داشته است .با این حال مداخلات عربستان در عراق تنها منحصر به کردها نبوده است. ایاد علاوی، مدت هاست که محبوب برخی محافل نظامی و دیپلماتیک در واشنگتن بوده هرچند که اعتبار او در بغداد رو به کاهش بوده است. این کاهش اعتبار او یکی به سبب شهرت یافتن به تنبل بودن است و دیگر آن که او به دنبال آن بوده تا در جریان مداخله سیاسی کشورهای منطقه خود را به عنوان رهبر عراق جا بزند تا اینکه بخواهد در میدان دموکراسی با بقیه رقابت کند. اسناد جدید نشان می دهند که عربستانی ها به علاوی ۲۰۰۰ ویزای حج اعطا کرده تا او به دلخواه توزیع کند. اگر علاوی این ویزاها را فروخته باشد مطمئنا پول خوبی به جیب زده است.
کمک مالی عربستان به جنبش اسلامی کردستان+اسناد فاش شده ویکی‌لیکس
کوردپاریز، هیچ تعلق خاطری به گروه، حزب و یا جریان سیاسی، در میان انبوه سیاست ورزی های رایج احساس نمی کند و تلاش دارد تا رویکردی مستقل، نقادانه، تحلیلی و خردمندانه به وقایع و رخدادهای منطقه و جهان داشته باشد.