جمیل بایک رئیس فعلی پکک دربارهی برنامههای دولت ترکیه درخصوص سدسازی و طرحهای مرتبط با این برنامه توسط ترکیه در مناطق کوردنشین این کشور گفته: دولت ترکیه و همگان میدانند که کردستان نیازی به سد آبی ندارد. سدهای کبان، کاراکایا و آتاترک که در کردستان احداث شدهاند، بیش از صددرصد انرژی مورد نیاز برای کردستان را تأمین میکنند. شکی نیست که سدهای در دست احداث در کردستان در راستای نسلکشی فرهنگی و نظامی است.
بایک در ادامه گفته: در ترکیه تشکلاتی که به آنها دولت پنهان گفته میشود با همکاری شورای امنیت ملی برای تخلیه مناطق کوردنشین از سکنه، ارزشهای تاریخی و فرهنگی را نابود میکنند و از تحرکات گریلاها میکاهند. سدها به منظور خالیکردن کردستان از سکنه و نیر اتمام پروژه نسلکشی فرهنگی احداث میگردند. میخواهند مناطق میان دجله و فرات را که انسانیت و فرهنگ انسانی در آن ظهور گرفته، به گورستان انسانیت و فرهنگ مبدل کنند. از این پس تمامی سدها، ماشینآلات سدسازی مورد هدف حملات پکک قرار خواهند گرفت.
مخالفت پکک در کل و دیگر زیرشاخههای آن همچون پژاک و …با سدسازی در مناطق کوردنشین، یکی از سؤالهایی است که شاید دارای جوابی عجیب و غیرمنطقی باشد. پکک و پژاک سدسازی را یک نوع نسلکشی فرهنگی و نظامی تلقی میکنند و به شدت با آن مخالفند. برای توجیه آن نیز به مشکلاتی اشاره میکنند که سر را ه فعالیتهای نظامیشان قرار میگیرد.
چندی پیش هم پژاک چند دستگاه کامیون و وسایل سدسازی و راهسازی را در منطقهی هورامان آتش زد و پل ارتباطی را تخریب کرد و اسم این کار را هم گذاشت دفاع مشروع. حال سؤال اینجاست که چرا یک گروه بخاطر منافع و خواستهای خود، آینده و سرنوشت یک منطقه را تباه کند؟ اینکه معضل کمآبی گریبانگیر منطقه است، بر همگان آشکار و واضح است، و اینکه یکی از راههای مقابله با آن، استفاده و ذخیره از آبهای سطحی است را همه میدانند، پس دلیل مخالفت با این نوع طرحها چه ربطی به نسلکشی فرهنگی و نظامی دارد؟ اگر طبق تعریفی که بایک از سدسازی کرده آنرا معضل و مشکل بر سر راه فعالیتهای نظامی گروه در نظر بگیریم، آن وقت باید گفت که سدسازی بهترین روش برای جلوگیری کردن از میلیتاریزه کردن مناطق کوردنشین توسط این گروههاست و چون به نفع آنها نیست، به شدت با آن مخالفت میکنند. دیگر منافع و نظر اهالی این منطقه چه اهمیتی برای آنها دارد، در هالهیی از ابهام قرار میگیرد.