حسین چلیک، وزیر و سخنگوی سابق حزب عدالت و توسعه//
پ.ک.ک با سیاستی که در خصوص حفر خندق ها آغاز کرده مردم کرد منطقه را به مصیبت کشانده است. حزب دموکراتیک خلق ها نیز متاسفانه با تسلیم شدن در برابر سلاح با رفتاری که اتخاذ کرده باعث کشته شدن صدها جوان معصوم در منطقه شده است. ورود نیروهای مسلح پ.ک.ک از کوه ها، کمپ ها و مرزهای ترکیه به مناطق شهری گرچه در حال حاضر صورت گرفته است ولی دیر یا زود به طور کامل از بین خواهند رفت. ولی تا زمانی که از بین بروند آسیب بسیار جدی به منطقه و کردهای ساکن در این مناطق وارد خواهند کرد. روند مذاکرات صلحی که با حسن نیت واقعی و جسارت بسیار بالا آغاز شده بود متاسفانه “به قتل رسیده است”. در واقع ضرورتی که روند مذاکرات صلح کرد و ترک در ترکیه را به وجود آورد شامل دو موضوع بود، اولا دست ها از روی ماشه برداشته شود و ثانیا تمام نیروهای مسلح وابسته به پ.ک.ک مرزهای ترکیه را ترک کنند
شرط اول در روند مذاکرات صلح مسئله ای بود که هم پ.ک.ک و هم دولت آن را رعایت کردند. ولی نیروهای مسلح پ.ک.ک به جای ترک کردن مرزهای ترکیه به شهرهای این کشور منتقل شده و ساختار شهری خود را تقویت کردند. در روندی که در آن پ.ک.ک در حال انتقال به شهرها بود تمام نیروهای امنیتی – اداری – سیاسی ترکیه اعم از فرمانداری ها، بخشداری ها، ژندارمری، ارتش، پلیس و … تنها برای نابود نشدن روند مذاکرات و نشان دادن حسن نیت خود در مقابل این تحرکات واکنش نشان ندادند و این مسئله باعث بسته شدن دست آنان در مقابل این تحولات خطرناک شد. پ.ک.ک در واقع از روند مذاکرات صلح به نفع خود و به ضرر کردهای ترکیه سوء استفاده کرده است و وضعیتی که در آن قرار گرفته ایم جایگزین شدن سلاح به جای سیاست است.
نباید فراموش کرد که کشته ها در هر دو منطقه شرق و غرب ترکیه باعث به وجود آمدن نفرت و کینه در میان ملت ترکیه خواهد شد. مناطقی که درگیری در آن جا وجود دارد از لحاظ تاریخی و ژئوپلیتیک بسیار مهم هستند، شاید برخی ها سور را منطقه کوچک و کم اهمیت به حساب آورند ولی در واقع سور همان دیاربکر قدیم است و همان اهمیتی که منطقه “فاتح” برای استانبول دارد “سور” نیز برای دیاربکر دارد.
در هیچ کشوری در برابر اقدامات تروریستی یک گروه تروریستی دسته های گل به آنان تقدیم نخواهند کرد. البته که مبارزه مسلحانه با گروه های تروریستی در کوتاه مدت و میان مدت ضروری است ولی در بلند مدت چه اقداماتی باید صورت گیرد؟ سلاح جزء “سیاست های خشن” است ولی در مقابل آن گفتگو، مذاکره و دیالوگ “سیاست های نرم” را تشکیل می دهند. سیاست خشن زمانی موثر خواهد شد که در خدمت سیاست های نرم باشد. در غیر این صورت ویرانی و نابودی خواهد شد.
