ریبوار مرادی
پس از رخداد یازده سپتامبر که موج ضد تروریسم با رویکرد جدیدی از سوی غرب آغاز گردید، خاورمیانه همواره نقطه ثقل تحولات پیرامون آن بوده است.
این رویکرد جدید بر خلاف پوسته انسان دوستانه اش لایه های درونی و پنهانی دارد که در فرآیند این پروژه ، یا بر اساس نظر قدرتهای بزرگ و گاه نیز بدون اراده آنها در معرض افکار عمومی قرار گرفته است.
طرح خاورمیانه بزرگ ، انقلاب های رنگی ، بهار عربی و … طرح های این پروژه هستند که بروز و ظهور پیدا کرده و مشخص نیست چه طرح هایی در پس پرده این پروژه طراحی و پیاده سازی گردیده است.
به گزارش کوردپاریز،تحلیل ها پیرامون طرح داعش هنوز در حد گمانه زنی است و مصداق و مستندی برای آن ارائه نشده است ولیکن شواهد و قرائن نشان از طراحی چند منظوره غرب برای کنترل جریانات به تعبیر آنها تندرو در منطقه و البته حوزه نفوذ غرب دارد.
واکاوی طرح های پروژه مقابله با تروریسم وقتی بصورت پازلی در کنار هم قرار می گیرد می تواند معنی و مفهوم روشن تری از این رویکرد پروژه محور را برای ما بدست داده و عمق سیاست های قدرتهای بزرگ برای مدیربت منابع پیرامونی را عیان سازد.
یکی از طرح ها و یا زیر مجموعه ای از طرح های اصلی، طرح فدرالیسم در خاورمیانه است. در این طرح با توجه به چیدمان موزائیکی قومی در خاورمیانه تلاش میشود تا با ایجاد بستر های لازم و خلق بازیگران متناسب مقدمات اجرای این طرح را فراهم آورد.
یکی از مسائل و موانع جدی توسعه در جهان سوم که از دیر باز موجب ایجاد اختلال در فرآیند مدرنیته سیاسی گردیده است، روند معکوس ملت-دولت است . در روند مدرنیته ابتدا مفهومی به نام ملت ساخت می یابد و در بستر این ساخت است که دولت ها شکل میگیرند ولیکن از دیر باز همواره قدرتهای مرکز بوده اند که دولت را ایجاد کرده و ملت ها به تبعیت از آنها وادار کرده اند.
جهان سوم پس از روند اضمحلال قدرتهای استعماری با سرعت بسیار کم به سمت ساخت سیاسی متناسب با فرهنگ و مدنیت حرکت کرده و تلاش اندیشمندان و نخبگان با تمام کاستی های آن در سمت و سوی پیاده سازی مردمسالاری بوده است. اگر شرایط یکصد سال پیش را تا کنون بررسی کنیم ، میتوان این مسیر تحولات را مشاهده نماییم.
اما اکنون غرب در پی طرحی جدید است تا جهان سوم را در نقطه آغازین دولت سازی قرار دهد و ملت و هویت فرهنگی ساخت یافته دچار گسست فرهنگی و سیاسی نماید.
طرح فدرالیسم بر این اساس تدوین و پیاده سازی آن آغاز گردیده است. در این طرح مبنای تمرکز بر قومیت ها است و این بدون توجه به در هم آمیختگی فرهنگی است که طی سالیان متمادی، نزدیک به یک قرن در خاورمیانه شکل گرفته است .
به نظر می رسد غرب، کوردها را بهترین بازیگر این طرح یافته اند و نگرانی آنجا شکل میگیرد که نگاه غرب به بازیگران اش همواره رویکردی ابزاری داشته است.