سحر میرزایی//
مجمع جهانی سازمان‌ملل بر اساس قطعنامه شماره ۲۳۷/۴۷ که در تاریخ ۲۰ سپتامبر سال ۱۹۹۳ به تصویب رسید، ۱۵ مه برابر با ۲۵ اردیبهشت را روز جهانی خانواده اعلام کرده است. همه ساله چنین روزی به عنوان روز جهانی خانواده در کشورهای مختلف گرامی داشته میشود و به موضوعاتی می پردازند که به نوعی تهدید کننده نهاد خانواده می باشد. مباحثی مانند خشونت ، آموزش ، فرزندآوری و نظائر آن جزء اموری است که بعضا به آنها پرداخته میشود . اما موضوعی است که کمتر جزء تهدیدات نهاد خانواده مد نظر قرار گرفته و عمده ترین دلیل آن نیز محدود بودن و عدم اطلاع رسانی پیرامون آن است .شاید برایتان دور از ذهن باشد که در جایی در این کره خاکی داشتن خانواده ممنوع است و به صراحت خانواده را عامل تباهی انسان تعریف می کنند.
هدف از گرامیداشت روز جهانی خانواده، اهمیت جامعه جهانی به خانواده به عنوان اصلی‌ترین رکن جامعه و برطرف کردن مواردی است که در دنیای امروز این کانون گرم زندگی را تهدید می‌کند. علاوه بر آن، روز جهانی خانواده فرصت مناسبی است برای ارتقای سطح آگاهی عمومی در مورد مسائل مربوط به خانواده و بسط آن در جوامع مختلف است.
جایی به نقل از اوجالان رهبر زندانی گروه پ.ک.ک خواندم که؛ «خانواده نهاد اجتماعی نیست بلکه نهادی حاکمیتی و کوچک است، لذا باید با تمام نیرو در مقابل آن ایستاد و مبارزه کرد. خانواده پایگاه کوچک دشمن در کانون یک جمع است تا از این طریق کنترل بر آنها آسانتر شود. مالکیتی که در خانواده‌ها وجود دارد، فرمول اولیه‌ی بردگی است، چراکه زن مطیع و فرمانبردار مرد است و مرد هم خود فرمانبردار دولت است و این یعنی زن دوبار برده است. باید از ادعای مالکیت زن و فرزند دست برداشته شود و روابط مبتنی بر قدرت سرمایه (همه نوع آن) در مناسبات زناشویی ایفای نقش نماید. زناشویی طبیعی، مهم‌تر از زناشویی رسمی است. طرف‌ها باید همیشه آماده پذیرفتن حق زندگی مجردی یکدیگر باشند ….» (مانیفست تمدن دمکراتیک).
شاید باور این مسئله نیز سخت باشد که بخشی از انسانها از حقوق اولیه خود بر اساس این تفکر محروم مانده اند و این ظلم در هیچ کجای این جهان مورد توجه قرار نمی گیرد. وقتی صحبت از زنان کورد میشود بخشی از این زنان و مردان دیده نمیشوند و رسانه ها تصاویر دختران بزک کرده کوردی را نشان می دهد که از محرومیتی بنیادی رنج می برند .
در درون تشکیلات پ.ک.ک نقش زنان برجسته نمایش داده میشوند و اینگونه القاء می کنند که زنان در حال فعالیت اجتماعی هستند در حالی که این زنان حتی از تشکیل خانواده به عنوان یک حق اساسی و انسانی محرم هستند .
پ.ک.ک تشکیلاتی که در آن هیچ انسانی متولد نمیشود!
در درون پ.ک.ک از سوریه تا عراق و از تشکیلات اصلی که ترکیه ای است تا پژاک، سالها است که هیچ فرزندی متولد نشده است و مشخص نیست که چرا این انسانها دیده نشده اند. درون پ.ک.ک ازدواج ممنوع است و اوجالان نهاد خانواده را نهادی اجتماعی نمی داند و در تعبیری دور از ذهن آن را نهادی حاکمیتی تعریف می کند!
سخنان اوجالان را که می خوانیم به مفاهیمی برخورد می کنیم که بسیار نا متعارف است گویی ایشان میخواهد خود را متفاوت از همه اندیشمندان نشان دهد و واژه پردازی و ابداع کلمات قصار از ویژگی سخنان وی است .
تئوری پردازی به تنهایی محل اشکال نیست ولیکن وقتی فردی بخواهد با ایجاد کاریزمای القائی و الزامی، تئوری های خود بالاجبار پیاده سازی کند ، مسئله حقوق بشر بصورت جدی مطرح میشود.
پ.ک.ک که خود را در کوهستانها محصور کرده است، هیچ گاه اجازه نداده تا خبرنگاران وارد قلعه و حصار آنها شده و آزادانه فضای پیرامونی آنها را نظاره کنند. لذا این مسئله از منظر جهانیان مغفول مانده است. اما این روزها که پ.ک.ک میخواهد از نمد داعش برای خود کلاهی بسازد ، برخی وجوه این گروه به بیرون درز کرده است . فرار بسیاری از درون تشکیلات پ.ک.ک و بیان شرایط حاکم بر آن مسئله ای است که نمیتوان آن را نادیده گرفت.
با توجه مختصری به بخش کوچکی از اظهارات اوجالان در خصوص خانواده، به وضوح مشاهده میشود که برنامه‌ی اصلی برای نابودی آن طراحی شده است، چراکه اوجالان آنرا سد راه رسیدن به آزادی فردی، زنان و جامعه می‌داند.!! جالب‌تر اینکه اوجالان به ازدواج رسمی اعتقادی ندارد و به روشنی روابط بین زن و مرد را بدون نهادی به نام خانواده تعریف می کند و در عمل موجب ترویج انواع فساد اخلاقی در درون پ.ک.ک شده است . فسادی که اصرار دارند اخبار آن به بیرون درز نکند . ولی بازگشت بسیاری از درون پ.ک.ک و تشریح شرایط حاکم بر آن موجب گردیده تا اوج فساد و انحطاط اخلاقی درون پ.ک.ک مشخص گردد.
بختیار میرزایی از اعضای سابق ی پژاک پس از جدایی از این گروه می‌گوید:” از منظر ایدئولوژیک و دیدگاه پژاک تشکیل خانواده اولین زنجیر بردگی است، چرا که پژاک به منظور آمادسازی فرد برای تحرکات و عملیات های خشونت آمیز تروریستی ، احساسات و عواطف خانوادگی را مانع بزرگ در این راه می داند و همچنین کانون های گرم خانواده نیز از عوامل اصلی در عدم عضویت به فرقه محسوب می گردد.”
اما در آخر روی سخن با افرادی است که توان روبردیی با واقعیت ها را ندارند و تصور می کنند باید برای فرار از واقعیت فرافکنی کنند. مسئله اصلی در اینجا موضوعی است به نام خانواده که در پ.ک.ک ، پژاک و … مذموم و ممنوع تعریف شده است و این یک حق اولیه انسانی است که باید با صدای بلند به گوش جهانیان رسانده شود .
