سلیمان ویسی
در عصر پیشین نزاع بر سر قدرت یافتن قبیله و عشیره و برتری در نژاد بود و این خود منشاء بسیاری از جنگ ها و درگیری های خونین بود که قربانیان بیشماری را نیز در بر داشت. در اغلب این جنگ ها دشمنی های ریشه داری شکل میگرفت که گاه تا سالها تداوم داشت. اما در عصر جدید، بشر امروزی تلاش کرد تا مفاهیم عام تر و جهانشمول تری را جایگزین نژاد، قوم، قبیله و عشیره نماید و اینچنین مرزهای جغرافیایی و فرهنگی از هم گسیخت و انسان به ما هو انسان ارزش پیدا کرد . در این مقطع هر آنچه که در مسیر فضیلت انسانی تعریف گردید به حقوق بشر شهره شد و اینگونه سعی شد تا انسانها بر اساس معیارهای دیگری یکدیگر را ارزش گذاری کنند .
دنیای جدید هر چند دنیای زور و زر و تزویر است و این مثلث شوم است که معادلات را در دنیا مدیریت می کند ولی پارادایم های اخلاقی هیچ گاه ارزش اصلی خود را از دست ندادند. در این عصر بسیاری از صاحبان قدرت تلاش کردند و همچنان این روند را ادامه می دهند که این مفاهیم را مصادره نمایند ولی وجدان های بیدار و آگاه نمیتواند اساس این پارادایم ها را از ارزش تهی تصور کنند .
کشتار غیر نظامیان، کودک آزاری به سبک جدید نظیر سرباز کودکانی که در فرقه های تروریستی فریفته شده و اجیر میشوند، جلوگیری از گردش آزاد اطلاعات نظیر سیستم های مغزشویی فرقه های تروریستی در عصر جدید، نقض آشکار حقوق زنان در میان تروریست های فرقه ای، تبلیغ پروپاگاندایی مفاهیمی مانند قومیت ، زبان و نظائر آن در برابر مفاهیم انسانی و پارادایم های اخلاقی، بی تفاوتی نسبت به انسانهای سایر قومیت ها و خرده فرهنگ ها و بسیاری از شاخص های دیگر که محصول فرقه های انحرافی و عمدتا خشونت گرا و تروریستی است، نشانگر نگاه آپارتایدی حاکم بر آنها است .
نگاهی بیاندازید به تبلیغات فرقه های انحرافی نظیر پ.ک.ک و شاخه های آن، به وضوح آپارتاید قومی را مشاهده می کنید .
این گروه ها هیچ گاه برایشان مهم نیست که فلان کودک و یا غیر نظامی در یمن، بحرین و فلسطین قتل عام میشود!
چرا که آنها کرد نیستند و از نظر آنها فقط کرد بودن معیار و شاخص ارزش گذاری است. اما علیرغم تلاش پ.ک.ک برای چسباندن خود به بدنه جامعه کردها در ایران نوع برخورد مردم کرد در ایران نشانگر عدم توفیق این راهبرد است .
بسیاری از فراخوان های پ.ک.ک و شاخه هایش که به دلایل مختلف صورت می پذیرد با بی توجهی جامعه کردی در ایران روبرو است و این در حالی است که مراودات فرهنگی بین جامعه کردی با دنیای پیرامون کاملا آزادانه است.
در نمونه اخیر مشارکت فعالانه و قابل توجه جامعه کردهای ایران، در همدردی با مردم فلسطین ، یمن و بحرین در مقایسه با کردهای مناطق کشورهای دیگر بسیار حایز اهمیت است و نشان از نگاه جهانشمول کردهای ایرانی دارد که آنها را نسبت به کردهای سایر مناطق متمایز می کند .
در واقع وقتی این رویکرد را در کنار بی توجهی کردهای ایرانی ، به گروه های تندرو و خشونت طلبی که مشی مسلحانه و رویکرد تروریستی و تجزیه طلبی دارند قرار می دهیم و همچنین مشارکت سیاسی بالا و سیاست ورزی مبتنی بر مردم سالاری در میان کردهای ایرانی را می بینیم، نظیر آنچه در انتخابات اخیر مجلس نمایندگان رخ داد و آن را با تحولات مناطق کردنشین در ترکیه و همچنین نحوه برخورد با حزب کردی ه.د.پ قیاس می کنیم به تفاوت های قابل توجه میان کردهای ایرانی با کردهای سایر مناطق پی خواهیم برد.
