بعد از پیروزی های جبهه مقاومت در سوریه، رژیم صهیونیستی، برخی کشورهای عربی منطقه، ترکیه و کشورهای غربی که از تروریست ها حمایت می کردند به فکر ایجاد ائتلافی ضد ایرانی افتادند. از سوی دیگر نتانیاهو و اردوغان با سفر به مسکو و دیدار با پوتین تلاش کردند تا با شکاف انداختن بین روسیه و ایران، نفوذ تهران در منطقه را مهار کنند.
در ادامه این نوشتار می خوانیم: ولادیمیر پوتین در چند روز گذشته میزبان رجب طیب اردوغان، همتای ترک خود و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل بود. مهمترین موضوع مشترکی که در دستور کار این دیدارها قرار داشت مساله سوریه بوده است.
مذاکرات اردوغان با پوتین
در دیدار پوتین و اردوغان، مسائل گسترده ای از جریان لوله گاز ترکیه گرفته تا هماهنگی اقدامات نظامی در سوریه بحث و بررسی شد.
در مقطع کنونی آنکارا شدت پیگیر این است تا ارتباطات و تعاملات خود را با مسکو افزایش دهد. این موضوع برخلاف دیدگاه قبلی ترک ها و زمان هدف قرار دادن جنگنده روسیه است. در آن زمان ترکیه احتمالاً با این هدف که ناتو را وادار به ورود به درگیری های سوریه کند مبادرت به هدف قرار دادن سوخوی روسیه کرد تا به زعم خود از پیشروی نیروهای مقاومت جلوگیری به عمل آورد. اما آمریکا و کشورهای اروپایی حاضر به ورود نظامی به موضوع سوریه و افزایش سطح تنش با روسیه نبودند.
شاید در آن مقطع کشورهای غربی تصور می کردند بهترین استرات‍ژی درگیر ساختن بیشتر روسیه در بحران نافرجام سوریه باشد. اما با پیشروی های مهم جبهه مقاومت،جدی شدن تشکیل دولت کردی در سوریه و افزایش تنش با کشورهای اروپایی، آنکارا این بار به سمت مسکو گرایش پیدا کرده و تمام تلاش خود را در راستای رسیدن به اهدافش با کمک گرفتن از روسیه داشته است. ترکیه بدون شک مخالف حضور ایران و پیروزی جبهه مقاومت است و خواهان سرنگونی نظام سیاسی سوریه می باشد اما اولویت اول آنها مقابله با کردهای یگان‌های مدافع خلق در سوریه می باشد که آمریکا از حامیان جدی آنها برای ایفای نقش در بحران سوریه و آزادسازی رقه است.
از سوی دیگر، مسکو نیز با تحریم های اروپایی- آمریکایی ناشی از بحران کریمه و تهدید گسترش ناتو به شرق مواجه است. اما موضوع مهم این است که در بزنگاه حاکمان ترکیه نگاهی غرب گرایانه دارند و هیچ وقت نخواسته اند هویت و سیاست خود را با دنیای شرق تعریف کنند. ترکیه همچنان عضو ناتو است و به شدت چشم انتظار اقدامات دولت امریکا برای ورود به بحران سوریه و حمایت از آنکارا می باشد. همچنین هر دو کشور ترکیه و روسیه خواهان احیای قدرت گذشته هستند و از این لحاظ احتمال این که در قالب پیمان های راهبردی و بلندمدت عمل کنند ضعیف می باشد.
مذاکرات نتانیاهو با پوتین
نتانیاهو نیز در سفر به مسکو و دیدار با پوتین اعلام کرد در مبارزه علیه داعش و القاعده پیشرفت های جدی حاصل شده و در این مورد، روسیه سهم بسزایی داشته است اما نباید نیروهای شیعه طرفدار ایران جایگزین آن شوند.
نخست وزیر رژیم صیهونیستی در گفتگو با پوتین عنوان کرد در روزهای ۱۲ و ۱۳ ماه مارس، یهودی ها جشن پوریم را برگزار خواهند کرد که یادآور نجات یهودیان از دست شاه اخشوش پارسی است.
اما پوتین در جواب نتانیاهو پاسخ می دهد: این سخنان برای پنج قرن پیش از میلاد مسیح است؛ اکنون جهان متفاوت است و بیایید درباره حال صحبت کنیم.
نتانیاهو در ادامه عنوان می کند: ایران همچنان فعالانه، به این نوع تلاش های خود ادامه می دهد. او مدعی شد اگر ایران در سوریه حضور داشته باشد هیچ صلحی در این کشور به اجرا در نمی آید.
به نظر می رسد برای اسرائیل ابتدائاً ادامه جنگ سوریه در راستای درگیر کردن کشورهای منطقه حائز اهمیت بود اما با توجه به پیروزی جبهه مقاومت در جنگ حلب، رژیم صهیونیستی به تکاپو افتاده تا ضمن ایجاد اتحادی با کشورهای عربی و ترکیه زمینه فشار آوردن برای خروج حزب الله و ایران را از سوریه فراهم نماید. در واقع در اینجا، موضع اسرائیل با کشورهای عربی و و ترکیه همسویی و اشتراک دارد.
آینده سوریه و نقش کشورهای مختلف
وجود کشورهای بین المللی و منطقه ای درگیر در جنگ سوریه موجب شده که وضعیت پیچیده ای بوجود بیاید که احتمال حل و فصل این بحران را به شدت سخت نموده است. اما روسیه و ایران در سوریه دارای یک سری اهداف راهبردی مشترک می باشند که احتمال اختلاف اندازی کامل بین آنها توسط کشورهای عربی، ترکیه، اسرائیل و آمریکا را منتفی می سازد. در قضیه سوریه هر دو کشور در پی یکپارچگی سوریه، حفظ ساختار و نظام سیاسی بشار اسد می باشند. علاوه بر این در نگاهی کلان تر، روسیه و ایران به شدت مخالف هژمونی و سلطه آمریکا و جولان رژیم های دست نشانده آن در خاورمیانه هستند.
از سوی دیگر ایران خواهان استحکام و پایداری جبهه مقاومت است و نقش بی بدیلی در مقابله با گروه های تروریستی و داعش داشته است. روسیه نیز با دخالت در جنگ سوریه و همراهی با محور مقاومت، وقت و انرژی خودش را صرف مقابله با گروه های تندرو و تکفیری کرده تا خطرات آنها را از مرزهای خود دور کند. همچنین پوتین خواهان این است با حفظ منافع راهبردی روسیه در سوریه، توجهات را از منطقه کریمه بردارد. با توجه به این شرایط باید گفت تیره کردن روابط دو کشور بسیار بعید به نظر می رسد.
از سوی دیگر ایران در بحران سوریه به عنوان بازیگری تعیین کننده هیچ گاه نقش انفعالی و صرفاً تابع نداشته است. در این راستا بود که میخائیل بوگدانف، معاون وزیر امور خارجه روسیه در گفت وگو با برخی رسانه ها اعلام کرد که «هر گونه تصمیم گیری در مورد خروج نیروهای ایرانی از سوریه به رهبران سوریه بستگی دارد».
پایگاه خبری الف
