به گزارش کورد پاریز، در جریان عملیات انفال کردهای عراق در سال ۱۹۸۸، نیروهای رژیم بعث عراق که به طور مستقیم از صدام حسین دستور می گرفتند، بیش از ۱۸۰٬۰۰۰ تا ۱۸۳٬۰۰۰ تن شامل ۸۰٬۰۰۰ بارزانی و چند ده هزار گرمیانی را قتل عام کردند. بنا بر آمار تأیید شده، در طی عملیات هفت ماهه انفال از فوریه تا سپتامبر ۱۹۸۸، که تنها در استان های کرکوک، دیالی، نینوا و صلاح الدین اجرا شد، بیش از چهارهزار و ۲۰۰ روستا نابود و بیش از ۱۸۲۰۰۰ نفر مردم بی دفاع از سوی ارتش و مأموران امن و مخابرات عراق به قتل رسیدند که از لحاظ گستردگی و حجم کشتار و درنده خویی، نزد بسیاری از کشورها و سازمان های بین المللی به عنوان یکی از فجیع ترین جنایات علیه بشریت به ثبت رسیده است و توسط رژیم بعث و با فرماندهی مستقیم رهبری آن صورت گرفت، نابودی کردستان و کشتار مردم آن را هدف گرفته بود.
شهرهای حلبچه، طویلا، خورمال، سید صادق، پنجوین، قلعه دیزه، سنگ سر، چوارتا، قلاچولان و ماوه ت به تمامی ویران و از سکنه خالی شدند و بیشتر کردهایی که کشته شدند از هر دو شهر چمچمال و کلار بودند. استفاده از اسلحه شیمیایی و کشتار حلبچه در جریان عملیات انفال روی داد. در سی و یکمین مراسم سالگرد بیش از ۱۸۲ هزار قربانی انفال در منطقه گرمیان، مراسمی به همین مناسبت برگزار شد. در مراسم یادبود قربانیان انفال مقامات حکومتی حضور چشمگیری داشتند، دوربین ها و رسانه های وابسته به حکومت اقلیم، حضور پررنگی داشتند. تلویزیون های کردستان ۲۴ و رووداو، برنامه های عادی خود را قطع کردند و به پخش زنده تشریف فرمایی بارزانی ها پرداختند. اما حال که ۳۱ سال از فاجعه انفال کردهای عراق می گذرد، آیا به همان اندازه که رسانه های بارزانی و شخص بارزانی در چنین مراسم هایی خودنمایی می کنند و بارزانی، بارزانی از زبان شان نمی افتد، برای پوشش خبری مشکلات مردم این منطقه هم چنین فعالیت هایی انجام دادند؟ مردمی که سالهاست در فقر و تنگدستی به سر می برند و تنها خواسته آنها سرکار آمدن حکومتی مردمی بوده، آیا به خواسته های خانواده های هزاران انفال شده عمل کرده اند؟ مردمی که قربانی دادند و از هر ۵ خانواده کرد عراقی حداقل یک نفر جانش را در زمان رژیم بعث از دست داده و به خاطر روی کار آمدن همین حکومت کنونی، جان ها دادند و زندگی هایشان فروپاشید. در جریان تظاهرات گسترده مردمی که با رهبری جنبش گوران انجام شد، دهها شهروند بی دفاع کردستان عراق به خاک و خون کشیده شده و صدها نفر بازداشت و شکنجه شدند. اگر بارزانی ها به جای اینکه به فکر خنجر زدن از پشت به کشور همسایه هستند به فکر مردم خود می بودند، امروز وضع کردستان این نبود. مردم ماههاست در انتظار تشکیل دولت جدید هستند اما گویا دست های پنهانی در کار است که قصد دارد القا کند که ای مردم حالا که رئیس مسعود بارزانی در قدرت نیست( ظاهرا )، دیگر حکومت به این سادگی ها درست شدنی نیست، مشکلات بیشتر می شود و… تا هدف نهایی که بازگرداندن پادشاه به صندلی قدرت است، محقق شود!
