کمال رئوف تحلیل گر سیاسی کُرد عراقی
کورد پاریز/ تحولات جدیدی در حزب دمکرات کردستان (پارتی) در جریان است. این حزب در انتخابات پارلمانی کردستان در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۸ علیرغم پیش بینی ها، پیروزی غیرقابل انتظاری را ثبت کرد. اهمیت این پیروزی در آن بود که پارتی به دلیل تبعات رفراندوم و رویدادهای ۱۶ اکتبر ۲۰۱۷ که نتیجه آن از دست دادن کرکوک و دیگر مناطق مورد مناقشه و سیطر دوباره بغداد بر آن ها بود، یکی از دشوارترین دوران های خود را سپری می کرد. با این پیروزی، رایزنی های داخلی پارتی برای چینش کادرهای رهبری خود در راس نهادهای حاکمیتی آغاز شد. پیش از این، به جز گزارش های رسانه ای و برخی پیش بینی ها، کسی میل به طرح و بررسی وجود اختلافات و جناح های داخلی در پارتی را نداشت و این حزب خود را یکپارچه می نمایاند و مصون از تنش های داخلی و انشقاق می دید. با مشخص شدن تصمیم رهبری حزب برای نامزد کردن نچیروان بارزانی برای ریاست اقلیم کردستان و مسرور بارزانی برای تصدی بر منصب نخست وزیری و مباحث مطرح شده طی ۹ ماه رایزنی های تشکیل کابینه، گمانه زنی ها در وجود اختلاف نظر در رهبری پارتی تبدیل به یقین شد. کنار گذاشتن آشتی هورامی از وزارت منابع طبیعی از سوی نخست وزیر جدید و بلاتکلیف ماندن سرنوشت کرسی این وزارت و همچنین منصب ریاست شورای امنیت اقلیم و این مسئله که این نهاد تحت فرمان و پاسخگو به کدام یک از مقامات؛ رئیس یا نخست وزیر اقلیم کردستان باشد، بیش از پیش وجود اختلافات را آشکار ساخت. حمله به دیپلمات های ترکیه در رستوران حقه باز و مباحث مطرح شده پس از آن نیز آخرین رویدادی بود که پرده از اختلافات و رقابت داخلی میان رهبران جوان پارتی برداشت و عمق تنش ها را برای عموم آشکار ساخت.
به نظر من مسعود بارزانی نیز توازن را حفظ نخواهد کرد، وی به عنوان رهبر حزب دمکرات کردستان بیشتر مایل به طرفداری از مسرور بارزانی پسرش است تا نچیروان بارزانی. تأکید می کنم که بر این عقیده نیستم وی بتواند توازن را برقرار کند، اما مسئله مهم و سرنوشت ساز این است که آیا کادرها و اعضای وابسته و نزدیک به نچیروان بارزانی و خود وی نیز به چنین وضعیتی راضی خواهند بود یا خیر. به عقیده من چنین چیزی واکنش و مقاومت این جناح را به دنبال خواهد داشت.
در مقطع کنونی تمامی احزاب اقلیم کردستان و در این میان حزب دمکرات و اتحادیه میهنی سرگرم کشمکش ها و رقابت های داخلی خود هستند. دلیل آن نیز ویژگی ها و ماهیت این احزاب و نحوه فعالیت آن ها است. این احزاب مولود دهه ها و دورانی با ویژگی هایی خاص و متفاوت از دوره کنونی هستند و در عصر حاضر تاریخ مصرف آن به پایان رسیده است.
