نوشته: مایا آراکون
حمایت خارجی، نقش اتحادیه اروپا و آمریکا
پ.ک.ک برای زمان طولانی در کشورهای همسایه پناه می‌گرفت. مانند سوریه و عراق. با حمله آمریکا به عراق این وضعیت تغییر یافت. به ویژه با توقف حمایت سوریه از این گروه در پایان دهه نود و اخراج رهبر آن، پ.ک.ک با کمبود امکانات لازم جهت انجام عملیات گسترده مواجه شد.
پس از کودتای ۱۹۸۰ ترکیه، تعدادی از اعضای آن به اروپا فرار کردند و پ.ک.ک خیلی سریع در آنجا مستقر شد و به جامعه قدرتمند کردهای ترکیه در اروپا تکیه کرد. به علاوه، پ.ک.ک در دهه سال‌های ۸۰ میلادی وارد همکاری مفیدی با آسالا (ارتش سری آزادیبخش ارمنستان غربی) شد که سازمانی تروریستی و ارمنی بود و به دیپلمات‌های ترکیه در خارج حمله می‌کرد. پ.ک.ک در دهه هشتاد و نود میلادی مراکز آموزش ورزشی و سیاسی ایجاد کرد تا اعضای جدید را به عنوان گریلا جذب نماید. این سازمان در اوج قدرت خود چند هزار جنگجوی دائمی داشت. در اورپا نیز پ.ک.ک تظاهراتی را برگزار می‌کرد تا صدایش شنیده شود و کشورهای اروپایی نیز هیچ مشکلی در آن نمی‌دیدند و تصور می‌کردند برای «آزادی» می‌جنگند.
پ.ک.ک از دیاسپورای کُرد و توان اقتصادی آن استفاده کرد تا یک سازمان سیستماتیک ایجاد نماید که دارای کمیته مرکزی، مسئولان روابط خارجی، مسئولان روابط مالی و سیستم جمع‌آوری پول باشد. با گرفتن مالیات انقلابی و پرداخت ماهیانه ۱۵ یورو برای هر نفر، پ.ک.ک اروپا را به مرکز اصلی جمع‌آوری پول تبدیل کرد. اگر تخمین بزنیم تعداد کردهای ساکن اروپا ۶۰۰ هزار نفر باشد، می‌توان به اهمیت کمک مالی جمع‌آوری شده در اروپا پی برد. به غیر از این، قاچاق مواد مخدر که شبکه آن در دهه نود ایجاد شد و همچنین حضور جدی پ.ک.ک در فعالیت‌های جنایی سبب کسب درآمد زیادی برای این سازمان جدایی‌طلب شده است. همچنین، می‌توان علاوه بر این فعالیت‌های غیرقانونی به مسئله قاچاق مهاجران به اروپا، هدایت شبکه فاحشه‌گری و تجارت مواد روانگردان نیز اشاره نمود.
دفتر امور مواد مخدر و جنایات سازمان ملل تخمین می‌زند ارزش مواد مخدر و روانگردان ارسالی از آسیای مرکزی و افغانستان به اروپا میلیاردها دلار است. به نوشته یک تحلیلگر، تقریبا نصف این مبلغ به جیب پ.ک.ک می‌رود. یک عضو موسسه «مطالعات تهدیدهای جنایی معاصر» در پاریس می‌گوید پ.ک.ک مسئول قاچاق ۸۰ درصد مواد مخدر توزیعی در حومه پاریس است.
همچنین، پ.ک.ک به اشکال دیگری نیز در اروپا مورد حمایت قرار می‌گیرد. سایت‌های اینترنتی، روزنامه‌های عمومی، شعبه‌های رسانه‌ها مانند رادیو و تلویزیون‌هایی که آزادانه در کشورهایی مانند بلژیک، دانمارک، آلمان، فرانسه، یونان و ایتالیا دارد، به کمک پ.ک.ک آمده‌اند. در اروپا، نمایندگان پ.ک.ک در بلند مدت به سازمان‌های دموکراتیک اروپا و تعدادی افراد دموکرات تکیه کرده‌اند و با این که در قضیه بازداشت اوجالان دست به خشونت زدند اما مورد هواداری این افراد و سازمان‌ها قرار دارند.
علاوه بر اروپا که به مرکز اصلی جمع‌آوری پول برای پ.ک.ک تبدیل شده، آمریکا نیز مرکز اصلی تامین کننده اسلحه به ویژه در سال‌های اخیر تبدیل شده است. سریال اسلحه‌های ضبط شده از جنگجویان پ.ک.ک امکان ردیابی را فراهم کرد که اسلحه‌ها از آمریکا برای پلیس عراق ارسال شده اما به دست پ.ک.ک رسیده است.
تحرکات جدید پ.ک.ک
پس از دستگیری اوجالان پ.ک.ک اعلام کرد دست از جنگ مسلحانه بر می‌دارد. رهبر زندانی پ.ک.ک با چشم‌پوشی از استقلال، فرمول جدیدی به نام «کنفدراسیون دموکراتیک» برای هدف جدیدش اعلام کرد و این نکته از لحاظ اصطلاحی نیز مبهم است. اما پ.ک.ک از سال ۲۰۰۴ باز هم جنگ خشونت‌بار را آغاز کرد. حملات خونین آن سبب بروز احساسات ضدکردی و ناسیونالیستی ترک‌ها شد. به نظر می‌رسد پ.ک.ک عمدا ارتش ترکیه را تحریک می‌کند تا حمله کند و می‌داند این حملات به روابط ترکیه با اروپا و آمریکا ضربه می‌زند. دولت ترکیه در سال ۲۰۰۶ تصمیم گرفت رفتارهای شدیدتری علیه اقدامات پ.ک.ک اتخاذ کند و این سبب شد تا بحث عملیات برون‌مرزی در شمال عراق را با هدف برچیدن مقرهای این گروه جدی‌تر مطرح نماید. در آن مقطع پ.ک.ک دست به حملات ایذایی و بمبگذاری می‌زد. اما در سال ۲۰۰۷ عملیات گسترده‌ای آغاز کرد. جای تعجب است چنین گروهی به تجهیزات لازم برای انجام عملیات پیچیده دسترسی دارد. جنگ و ناامنی در عراق سبب شده تا پ.ک.ک در شمال عراق جای امن برای خود پیدا کند. همچنین، این گروه می‌داند آمریکا قصد ندارد اقدامی واقعی علیه آن انجام دهد چون هنوز آمریکا کار زیادی برای انجام دادن در عراق دارد.
تروریسم پ.ک.ک سبب می‌شود تا روند دموکراتیک شدن ترکیه کند شود و نتواند به عضویت اتحادیه اروپا در آید. چون نیازمند دموکراتیک کردن قوانین و ساختار‌های اقتصادی-اجتماعی است. چون همزمان با افزایش حملات لازم است ابزار مقابله با آن نیز تقویت شود. به عنوان مثال در سال ۲۰۰۶ رئیس جمهور ترکیه قوانینی را امضا کرد که حوزه وسیع‌تری از اقدامات را به عنوان اقدامی تروریستی تلقی می‌کرد. این اقدامات پ.ک.ک سبب شده تا خطر تجزیه‌طلبی بیشتر شود و ارتش نیز مقابله با آن را تشدید نماید.
