هشتگ کولبر نکشید در روزهای گذشته به کمک ربات های سعودی و منافقین و اکانت های فیک گروه تروریستی پ.ک.ک و پژاک و البته تعداد معدودی از افراد ناآگاه از اصل ماجرا، هشتگ اول ایران در توییتر تبدیل شد.
.
.
سوال اینجاست که رسانه‌ها و کاربران فضای مجازی تا چه حد به زوایای مختلف کشته شدن کولبران پرداخته‌اند؟
.
روی دیگر سکه؛
«مرزبانان هنگ مرزی سردشت روز ۹ مرداد ۹۹ حین رصد و پایش نوار مرزی متوجه برخی تحرکات در مرز شده که پس از بررسی بیشتر متوجه جابه‌جایی کالای قاچاق و انتقال آن شدند. مرزبانان موفق به توقف و دستگیری قاچاقچیان و ضبط کالای قاچاق شدند. متاسفانه در این عملیات، گروهبان یکم متین ساعدی و سرباز مهدی ملکی به درجه رفیع شهادت نائل شدند». این خبری بود که برخی سایت‌ها به نقل از نیروی انتظامی منتشر کردند.
«مرزبانان هنگ مرزی سردشت حین کنترل و پایش نوار مرزی با اشرار مسلح درگیر شدند که چند نفر از اشرار به هلاکت رسیدند و در این درگیری مسلحانه سه نفر از مرزبانان غیور کشور نیز به درجه رفیع شهادت نائل آمدند.» این خبر نیز به نقل از فرمانده مرزبانی آذربایجان غربی در ۹ خرداد ۹۹ منتشر شد.
برای مطالعه اخبار مشابه در غرب کشور جست‌وجوی واژه‌های «شهادت مرزبانان» و «درگیری با گروه‌های تروریستی» در موتورهای جست‌وجو کافی است. بله؛ اگرچه کمتر در اخبار از شهادت مرزبانان در غرب کشور می‌شنویم یا کمتر هشتگی در حمایت از آنها زده و ترند می‌شود ولی شهادت ده‌ها تن از جوانان وطن حقیقت مناطق غرب ایران است.
شاید این اخبار کمک کند به درک شرایط حاکم بر منطقه و جستن راهکار برای کشته نشدن انسان‌ها؛ چه کولبر و چه مرزبان.
.
گره کور کولبری؛
عیان است که منطقه غرب کشور در تهدید امنیتی از طرف گروه‌های مختلف تروریستی است. از کومله و دموکرات گرفته تا پ.ک.ک و پژاک و حتی گروه‌های سلفی و این مرزبانان هستند که بی‌ادعا و جان بر کف مسئولیت تامین امنیت کشور را بر دوش می‌کشند.
در یک طرف مساله امنیت کشور است و در طرف دیگر زندگی شهروندان. در یک طرف تامین امنیت اقتصادی کشور مبارزه با قاچاق است و در طرف دیگر انسانی که در پی نان شب است و قوت لایموت. چگونه می‌توان راهی برای حفظ هر دو یافت؟
در سال‌های گذشته معبرهایی برای کولبران در نظر گرفته شد تا کالاهایی محدود و مجاز، برای تامین معیشت کولبران از معابر معین وارد کشور شوند. به عبارتی از قاچاق چشم‌پوشی شد ولی با نظارت بر کالاهای وارد شده از گذرگاه‌های معین هم نانی برای کولبر فراهم شد و هم در جغرافیایی که تروریست‌ها هر روز در تلاشند برای نفوذ، احتمال هدف قرار گرفتن اشتباهی کولبران تا حدود زیادی از بین رفت.
ولی باز شاهد مرگ کولبرانی بودیم. چون برخی از آنها از گذرگاه‌های تایید نشده سعی داشتند از مرز عبور کنند و مرزبانان به گمان تروریست بودن به سوی‌شان شلیک کردند. اما چرا برخی کولبران از گذرگاه‌های مورد تایید استفاده نمی‌کنند؟
مهم‌ترین علت این است که برخی کالاهای غیرمجاز سود بیشتری نصیب‌شان می‌کند. البته در بسیاری از موارد این سود کلان نه به جیب کولبر که به جیب افراد دیگری می‌رود که در دو طرف مرز منتظرند از راه استثمار کولبر کلان درآمدهایی به جیب بزنند؛ کسانی که از رنج کولبر بی‌خبرند ولی از دسترنج او منتفع. راهکار چیست؟
پدیده کولبری محصول فقر است ولی آنچه مانع از بین رفتن این پدیده است استثمارگران کولبری، ناامنی ناشی از حضور اشرار و تروریست‌ها و عدم سرمایه‌گذاری در راستای ایجاد اشتغال است.
تفکیک این سه عامل از یکدیگر کار بسیار دشواری است، چرا که گاه منتفعان از پدیده کولبری خود مرتبطان با گروه‌های تروریست هستند.
روی دیگر ماجرا این است که گروه‌های تروریستی همچون پ.ک.ک و پژاک از کولبران به ازای کالاهایی که جابه‌جا می‌شوند، مالیات اخذ می‌کنند و از آنها اخاذی می کنند و در موارد زیادی که کولبر مقاومت کرده منجر به قتل وی شده است.
سوران اختر ثمر، کولبر سروآبادی بود که اخیرا توسط تروریست های پژاک به خاطر مقاومت در برابر باج بیشتر به تروریست های پژاک به فجیع ترین شکل ممکن به قتل رسید.
در سال های اخیر با سد محکمی فرار سرمایه از مناطق ناامن هم که قاعده‌ای کلی است. حتی در مواردی گروه‌های تروریستی از سرمایه‌گذاران در این مناطق اخاذی کرده و در صورتی هم که موفق به باجگیری و اخاذی نشدند، کارگاه را به آتش کشانده و صاحبان شغل را به خاک سیاه نشانده اند.
به‌رغم پتانسیل بالای گردشگری در منطقه، جذب گردشگر و جان دادن به اقتصاد منطقه با کمک این صنعت سبز و زودبازده هم ممکن نیست.
اگر این حلقه شوم با تامین امنیت در منطقه از بین برود به‌طور حتم شاهد شکوفایی این مناطق خواهیم بود.
پس به جای هشتگ کولبر نکشید باید هشتگ زد به‌کولبر شغل دهید.
