۲۳ مرداد یکباره صدای تیراندازی و انفجار در اطراف شهر پاوه به گوش رسید، در لابه لای صدا‌های مهیب بلندگو از مردم می‌خواست یا تسلیم شوید و به ما بپیوندید یا بمیرید.
رعب و وحشت ایجاد شده در شهر صدای تروریست های تجزیه طلبی بود که در روستای قوری‌قلعه قطع‌نامه صادر کرده بودند و خواهان تشکیل شورای شهرستان پاوه و خروج پاسداران از منطقه و در نهایت اعلام خودمختاری کردستان کنند.
مردم منطقه در اعتراض به قطع‌نامه تروریست ها، در شهر تظاهرات کردند و در فرمانداری متحصن شدند و برای امنیتشان درخواست نیروی کمکی داشتند.
با وجود تعدد نیروی تروریست های تجزیه طلب، نیروهای مردمی پاوه به همراه پاسداران از این شهر پر آشوب جانانه دفاع کردند و به مزدوران اجیر شده غربی اجازه ورود به شهر را ندادند و آن‌ها را در پشت دروازه پاوه نگه داشتند.
از ژاندارمری پاوه به کرمانشاه پیامی رسید: “پاوه در شرف سقوط است”؛ و درخواست نیروی نظامی شد.
در پی اعلام این خبر هیئت سه نفره، دکتر چمران معاون نخست وزیر، تیمسار فلاحی فرمانده نیروی زمینی ارتش و ابوشریف فرمانده عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به همراه ۳ فروند بالگرد و مهمات کافی راهی پاوه شدند.
۲۵ مردادماه تروریست ها با نفوذ به شهر، بیش از ۶۰ نفر از مردم و پاسداران که در بیمارستان پاوه بودند را قتل عام کرده و بعد از غروب آفتاب تا دیوار‌های پاسگاه ژاندارمری پیشروی کردند؛ پاسگاه ژاندارمری در محاصره کامل قرار گرفت.
تروریست ها با بلندگو از افراد ژاندارمری خواستند که خود را تسلیم کنند و اسلحه‌ها را تحویل دهند و فقط پاسداران و چمران را می‌خواهیم.
.
معجزه پیام امام خمینی در نجات شهر پاوه از دست تروریست های تجزیه طلب
اما ناگهان در صبحگاه ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ فرمان تاریخی امام‌خمینی همه معادلات تروریست ها را بر هم ریخت. آن‌هایی که شهر را ساقط شده فرض می‌کردند و برای دیگر نقاط کردستان نقشه می‌کشیدند. در مقابل سیل توفنده مردم انقلابی و قدرت و صلابت پیام امام به زانو در آمدند. امام با قدرت تمام فرمان داد هر چه زودتر باید غائله کردستان و مخصوصا شهر پاوه ختم گردد و اشرار دستگیر و سرکوب شوند. شهد چمران در رابطه با پیام تاریخی امام خمینی می‌گوید: «…نیروی مردمی مثل سیل به کرمانشاه سرازیر شده بود اعلامیه تاریخی امام در آن لحظه بزرگترین حرکت تاریخی انقلاب به حساب آمد، اعلامیه‌ای که سرنوشت کردستان را عوض کرد…».
در پی فرمان بسیج عمومی از سوی امام خمینی (ره) و اعزام نیروهای داوطلب در کنار نیروهای ارتش، ژاندارمری و پاسداران انقلاب، نه تنها شهر پاوه از محاصره گروهک‌های تروریستی رهایی یافت، بلکه بخش اعظمی از مناطق کردنشین کردستان همچون شهرهای بانه، سردشت، مریوان، سقز و… از امنیت زیادی برخوردار شدند، و تا شروع جنگ تحمیلی، سران و ایادی گروهک‌ها به خود جرأت نمی‌دادند به شهرها و روستاهای کردستان نزدیک شوند؛ و اغلب در حاشیه کوه‌ها و دره‌ها به صورت مخفی پنهان شده و به حملات به اصطلاح ایذایی علیه مرزبانان دست می‌زدند.
.
تاثیر رفتار شهد چمران در ختم غائله کردستان
شخصیت و منش شهید مصطفی چمران تأثیر بسزایی در ختم غائله کردستان داشت. حسین شاه‌حسینی از همرزمان شهید چمران، درباره وقایع کردستان و پاوه می‌گوید: «…پاوه زمانی آزاد شد که حضرت امام در رادیو پیام داد که هیچ کس حق ندارد بند پوتینش را باز کند مگر محاصره پاوه شکسته شود. همین پیام که پخش شد خود به خود کومله‌ها که روی کوه‌ها پنهان بودند همه فرار کردند.
اما شهید چمران به ما پیشنهاد کرده بود جیره‌ای که از تهران برای ما می‌آمد، نصف می‌کردیم و به زن و بچه‌های همین کومله‌ها می‌دادیم؛ و همین رفتارهای چمران باعث شد که همه کردهای بومی منطقه به کمک نیروهای پاسدار بیایند و نقشه ضدانقلاب آشکار شود. اصلا طوری نبود که کومله را با مردم قاطی کنیم، به کسانی کومله می‌گفتیم که زمانی که در جاده حرکت و تردد می‌کردیم یک‌دفعه از سنگرهایشان ما را زیر آتش می‌گرفتند و ما به این افراد کومله می‌گفتیم. [این‌ها] افرادی بودند که به همنوع خود نیز رحم نمی‌کردند، کرد و فارس را سر می‌بریدند. در بیمارستان پاوه جنایت کردند، نه به این خاطر که بگویند می‌خواهیم اسلحه داشته باشیم بلکه می‌خواستند با این اقدام ایجاد وحشت بکنند».
