اهرام ویکلی تحلیل کرد؛ اعتراضات کردها، رفراندوم دیگری در اقلیم کردستان

اهرام ویکلی نوشت: برای مدتی طولانی انتظار می رفت که آنچه در بغداد، بصره، هیلا، نجف و کربلا اتفاق افتاد در نهایت اربیل و سلیمانیه را نیز در بر بگیرد و اکنون اعتراضات کنونی اقلیم کردستان می تواند رفراندوم دیگری برای ارزشیابی طبقه حکمران در این منطقه باشد.

به گزارش کوردپاریز، نشریه اهرام ویکلی مصر در یادداشتی پیرامون اعتراضات اخیر کردها در اقلیم کردستان عراق نوشت: آنچه اکنون در سلیمانیه اتفاق افتاده است تفاوتی با آنچه در بغداد و نصیریه  و بصره و دیگر شهرهای عراق روی داده و همچنان روی می دهد، ندارد زیرا علل و عوامل تظاهرات و نیز پیامد اتفاقات یکی است. همه از ناکارآمدی طبقه حکمران خسته شده اند.

نشریه اهرام ویکلی با اشاره به اختلاف طبقاتی در اقلیم کردستان نوشت: درست است اربیل و سلیمانیه در ظاهر تغییر زیادی کرده و ساختمانها بلندتر شده، جاده ها پهن تر شده و رستوران ها و هتل های مجلل ایجاد شده اند اما مردم عادی کُرد از این ها سهمی نبرده اند. اینها برای مقامات رسمی، نخبگان و خانواده ها و حلقه های اطراف آنهاست. دیگر شهرها و روستاهای اقلیم کردستان همچنان چشم به راه توسعه اند و همانند سال های دور با فقر دست و پنجه نرم می کنند.

این هفته نامه مصری که به زبان انگلیسی منتشر می شود، یکی از عوامل ایجاد اختلاف طبقاتی و محروم ماندن شهروندان عادی کرد را عدم تلاش دولت های پی در پی اقلیم کردستان در استفاده از بودجه ها و درآمدهای کلان برای ایجاد زیرساخت قدرتمند و مجهز در راستای خدمتگزاری و ایجاد اشتغال دانسته است. نویسنده یادداشت اهرام ویکلی با اشاره به حکمرانی دو حزب اتحادیه میهنی و دموکرات کردستان عراق بر اقلیم کردستان بر این باور است بیشتر منابع اقلیم کردستان در اختیار مقامات حاکم بر اقلیم کردستان بوده و مردم عادی از آن بی بهره اند.

در این یادداشت اشاره شده که دلیل اعتراضات اخیر در اقلیم کردستان، تمام شدن صبر مردم عادی و واکنش آنها به نقض حقوق شان و زندگی از دست رفته خود و خانواده هایشان است.

یادداشت اهرام ویکلی تاکید کرده است که اعتراضات کردهای عراق فراتر از درخواست برای پرداخت حقوق بوده و آنها اکنون خواستار برداشته شدن حکومت و سیستم حکمرانی کنونی در اقلیم کردستان است.

این هفته نامه اعتراضات اخیر مردمی در اقلیم کردستان را به عنوان رفراندوم دیگری در اقلیم کردستان دانسته است که در آن مردم سکوت خود را شکسته و از طبقه کنونی حکمران در بغداد،سلیمانیه و اربیل می خواهند حکومت را ترک کنند زیرا خواسته مردم این بار پایان دادن به طبقه کنونی حکمران است. مردم می خواهند این تغییر اتفاق بیفتد حتی اگر راه های مسالمت آمیز فایده ای نداشته باشد و آنها مجبور باشند به اعتراضات خشونت آمیز روی بیاورند.