📝 فقر اقتصادی یکی از عوامل اصلی پیوستن به گروهک تروریستی پژاک است. در این یادداشت، به بررسی عمیق‌تر این موضوع، ریشه‌های آن و راه‌حل‌های بلندمدت برای مقابله با آن می‌پردازیم.
نقش فقر به عنوان عامل زمینه‌ساز:
🔹 فقر صرفاً کمبود منابع مالی نیست، بلکه شامل محرومیت از فرصت‌های آموزشی، شغلی، اجتماعی و فرهنگی نیز می‌شود.
🔹 فقر می‌تواند به احساس ناامیدی، بی‌عدالتی و طرد شدن از جامعه منجر شود و افراد را به سمت گروه‌های افراطی سوق دهد.
🔹 پژاک از فقر و محرومیت افراد در مناطق کردنشین سوء استفاده می‌کند و با وعده‌های دروغین آنها را به عضویت در خود جذب می‌کند.
تاثیر گفتمان امنیتی بر فقر و جذب به پژاک:
🔸 تلقی کردستان به عنوان یک منطقه ناامن و غریبه، منجر به بی‌توجهی و کمبود سرمایه‌گذاری در این منطقه شده است.
🔸 این بی‌توجهی، فقر و محرومیت را تشدید می‌کند و زمینه را برای جذب افراد به پژاک فراهم می‌کند.
🔸 تغییر گفتمان امنیتی به نفع کردستان، می‌تواند به جلب اعتماد و سرمایه‌گذاری در این منطقه منجر شود و از گرایش افراد به گروه‌های تروریستی بکاهد.
راه‌حل‌های بلندمدت:
🔹 توسعه اقتصادی: سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، آموزش و پرورش، و ایجاد فرصت‌های شغلی در مناطق کردنشین، فقر و محرومیت را از بین می‌برد و از گرایش افراد به گروه‌های تروریستی می‌کاهد.
🔹 گفتگوی ملی: ایجاد فضایی برای گفتگوی آزاد و صلح‌آمیز بین دولت و مردم کرد، می‌تواند به حل مشکلات و رفع سوءتفاهم‌ها کمک کند.
🔹 مبارزه با تبعیض: تبعیض علیه اقلیت‌ها، زمینه را برای نارضایتی و جذب افراد به گروه‌های افراطی فراهم می‌کند. برابری و عدالت برای همه اقوام ایرانی، از جمله کردها، ضروری است.
🔹 آموزش و آگاهی‌رسانی: آموزش در مورد خطرات گروه‌های تروریستی و ترویج صلح و همزیستی در مدارس و جامعه، می‌تواند به ایجاد جامعه‌ای مقاوم در برابر افراط‌گرایی کمک کند.
جمع‌بندی:
فقر اقتصادی و گفتمان امنیتی نامناسب، دو عامل اصلی پیوستن به پژاک هستند. راه‌حل‌های بلندمدت برای مقابله با این پدیده شامل توسعه اقتصادی، گفتگوی ملی، مبارزه با تبعیض، آموزش و آگاهی‌رسانی است.
تغییر گفتمان امنیتی و نگاه به کردستان به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از ایران، می‌تواند گامی اساسی در جهت حل مشکلات این منطقه و جلوگیری از پیوستن افراد به گروه‌های تروریستی باشد.
