به گزارش کورد پاریز، مجله بی ان ای اینتلیجنس که در حوزه مسائل اطلاعاتی فعالیت می کند، در تحلیلی پیرامون اقدام پ.ک.ک به انحلال خود و پایان فعالیت مسلحانه آن نوشت: « رسانه‌های پرهیاهو که حافظه‌ای ضعیف دارند، بار دیگر تیتر «پایان بی‌سابقه مبارزه مسلحانه پ.ک.ک» را انتخاب کرده‌اند. حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) در تاریخ ۱۲ مه اعلام کرد که تمامی فعالیت‌های خود را در قالب این نام پایان می‌دهد. این بیانیه با بندی مهم همراه بود: «کنگره تصمیم گرفت ساختار سازمانی پ.ک.ک را منحل کرده و مبارزه مسلحانه را متوقف کند.»
به نوشته این مجله، اما به باور ناظران، این اظهارات می‌تواند واجد نوعی “ابهام سیاسی” باشد. اگر پ.ک.ک منحل شده باشد، به‌ظاهر مبارزه مسلحانه‌اش نیز پایان یافته است. اما این لزوماً به آن معنا نیست که سلاح‌های پ.ک.ک از صحنه حذف شده‌اند—شاید صرفاً با نامی دیگر بازگردند.
ماشین تبلیغاتی نیرومند دولت اردوغان
پایان یک مبارزه مسلحانه، آن‌هم وقتی با تبلیغات گسترده دولتی همراه است، خوراکی لذیذ برای رسانه‌هایی‌ست که امروز بیش از هر چیز در پی کلیک بیشترند. دولت اردوغان با بهره‌گیری از دستگاه تبلیغاتی قدرتمند خود، بار دیگر اقلیتی از مخاطبان رسانه را که هنوز این نهاد را جدی می‌گیرند، هدف قرار داده است.
اردوغان در همین فضای پررنگ، از یک‌سو در تلاش برای میانجی‌گری در جنگ اوکراین ظاهر شده و از سوی دیگر، طبق برخی گزارش‌های رسانه‌ای، تصمیم گرفته نه علیه اسرائیل اعلام جنگ کند و نه با یونان درگیر شود.
واکنش بازار: ارتباطی با پ.ک.ک ندارد
همزمان با اعلام انحلال پ.ک.ک، خبرگزاری رویترز گزارش داد که سهام بورس ترکیه رشد کرده، اوراق قرضه صعود کرده و لیر در برابر یورو تقویت شده است. اما واقعیت این است که حرکت محدود نرخ برابری یورو/لیر ناشی از تحولات جهانی، به‌ویژه توافق کاهش تعرفه‌ها میان آمریکا و چین بود و نه خبری درباره پ.ک.ک.
رشد محدود اوراق قرضه ترکیه نیز در همان چارچوب جهانی قرار دارد. افزایش شاخص بورس اما احتمالاً به دلیل کمپین تبلیغاتی دولت درباره انحلال پ.ک.ک بوده است؛ بازاری که تحت کنترل کامل دولت است و با اندکی تزریق نقدینگی می‌توان آن را بالا برد. جالب آنکه همزمان با رشد بازار، ارزش سهام شرکت صنایع نظامی “آسل‌سان” کاهش یافت—ظاهراً به این دلیل که اردوغان مسأله کردها را حل کرده و حتی جنگ اوکراین را نیز به پایان رسانده است!
رویترز به نقل از کریستوفر گرنویل از موسسه TS Lombard، نوشت: «آیا این اعلام پ.ک.ک تصمیمی سرنوشت‌ساز برای سرمایه‌گذاران ترکیه است؟» به‌گفته او، موضوع پ.ک.ک در نهایت مسئله‌ای « حاشیه ای» است، چراکه مسائل اصلی شامل بازداشت رقیب اصلی اردوغان یعنی شهردار استانبول، اکرم امام‌اوغلو، و جهت‌گیری کلی اقتصاد کلان ترکیه است.
پ.ک.ک از ۲۰۰۲ نام خود را تغییر داده بود
این نخستین بار نیست که پ.ک.ک از پایان مبارزه مسلحانه سخن می‌گوید. پ.ک.ک پس از دستگیری عبدالله اوجالان توسط سازمان اطلاعات ترکیه با کمک سیا در سال ۱۹۹۹، در سال ۲۰۰۲ اعلام کرد که با تغییر نام به «کنگره آزادی و دموکراسی کردستان» (KADEK) مبارزه مسلحانه را متوقف می‌کند.
از دهه ۱۹۹۰ تاکنون، این گروه برای عبور از چالش‌های ناشی از برچسب «تروریستی» در کشورهای مختلف، از ده‌ها نام متفاوت مانند KCK، YPG، PYD و HPG استفاده کرده است.
از تأسیس تا امروز
پ.ک.ک در سال ۱۹۷۸ و در دوره‌ای که ترکیه شاهد درگیری‌های شدید میان گروه‌های چپ‌گرا و نیروهای شبه‌نظامی راست‌گرا بود، تأسیس شد. این گروه کمی پیش از کودتای نظامی سال ۱۹۸۰ به سوریه منتقل شد و پس از آن به‌تنهایی به مبارزه علیه دولت ترکیه ادامه داد.
پ.ک.ک در سال ۱۹۸۴، رسماً جنگ با دولت ترکیه را آغاز کرد و در دهه ۹۰ به اوج قدرت نظامی خود رسید. در این دوره بود که تلاش‌هایی؛ از جمله توسط تورگوت اوزال، رئیس‌جمهور وقت ترکیه برای گفت‌وگو آغاز شد. با مرگ او در ۱۹۹۳، جنگ نامنظم و خونینی از سوی گروه‌های شبه‌نظامی طرفدار دولت علیه پ.ک.ک آغاز شد.
شراکت سیاسی از ۲۰۰۹ تاکنون
با آغاز سیاست‌های آشتی‌جویانه دولت اردوغان در سال ۲۰۰۹ و تلاش برای جلب آرای اقلیت‌ها، پ.ک.ک به نوعی شریک در ساختار قدرت شد. در دوره‌هایی، این گروه در جهت منافع ائتلاف حاکم عمل کرده و حتی در مواقعی با اعمال خشونت کنترل‌شده، نقش ایفا کرده است.
با حمایت آمریکا، پ.ک.ک توانست در شمال سوریه به ساختار سیاسی-نظامی دست یابد و عملاً دولتی محلی تشکیل دهد. اکنون نوبت دولت اردوغان است که این واقعیت را به رسمیت بشناسد. در مقابل، پ.ک.ک یک «پیروزی» دیگر را به دولت هدیه می‌دهد؛ البته همان پیروزی‌ای که هر چند سال یک‌بار تکرار می‌شود و رسانه‌های فراموش‌کار آن را به عنوان خبری تازه منتشر می‌کنند.
هدف نهایی: حذف امام‌اوغلو
در حال حاضر، هدف اصلی دولت حذف رقیب جدی‌اش یعنی اکرم امام‌اوغلو، شهردار پرطرفدار استانبول است. بازداشت او در ماه مارس با واکنش‌های داخلی و خارجی همراه شده و دولت با احتیاط گام برمی‌دارد.
ائتلاف حاکم برای تحکیم موقعیت، در تلاش است تا حمایت کردهای داخل کشور و همچنین شرکای بین‌المللی کردها، از جمله ایالات متحده و اتحادیه اروپا، را جلب کند. اعلام انحلال پ.ک.ک به دولت این امکان را می‌دهد که در داخل، این رخداد را به عنوان پیروزی ملی جلوه دهد و در سطح بین‌المللی نیز نقش صلح‌طلبانه‌ای برای خود تعریف کند—به‌ویژه هنگامی که از وضعیت امام‌اوغلو پرسیده می‌شود.
