به گزارش کوردپاریز، حمایت آمریکا از گروه‌های تروریستی مانند پژاک با بررسی فعالیت‌های این گروه‌ها به‌وضوح قابل اثبات است. ایالات متحده اهداف مشترک فراوانی با این گروه‌ها، به‌ویژه در زمینه مقابله با ایران، دارد. از دید واشنگتن، پژاک یک «تروریست خوب» دیگر به شمار می‌رود.
پژاک در سال ۲۰۰۴، تنها یک سال پس از حمله آمریکا به عراق تشکیل شد و از آن زمان تاکنون تحت نظر و حمایت نیروهای آمریکایی رشد یافته است. گزارش‌های متعددی از استمرار روابط میان ایالات متحده و پژاک حکایت دارند. این گروه به فناوری‌های پیشرفته نظامی و ارتباطی مجهز شده است که گفته می‌شود از سوی سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل در اختیار آن قرار گرفته‌اند.
بهروز طهماسبی، یکی از اعضای ارشد سابق پ‌ک‌ک و سپس پژاک، می‌گوید: «تشکیل پژاک در دل پ‌ک‌ک، هم‌زمان با ورود آمریکا به خاورمیانه بود. این اقدام، نتیجه توافقی سیاسی میان پ‌ک‌ک و آمریکا بود. زمانی که پ‌ک‌ک پس از دستگیری عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ از فعالیت نظامی عقب‌نشینی کرد و قادر به مقابله مستقیم با آمریکا نبود، با تشکیل پژاک و جهت‌دهی آن به‌سوی مقابله با ایران، به نوعی چراغ سبز به واشنگتن داد.»
عثمان اوجالان، یکی از رهبران پیشین پ‌ک‌ک نیز در این زمینه اظهار داشته است: «پ‌ک‌ک از طریق تأسیس پژاک و با حمایت آمریکا به دنبال نفوذ در ایران بود. به‌عبارتی، پژاک با هدف دخالت در امور داخلی ایران شکل گرفت. آمریکا از تشکیل این گروه خشنود بود و حمایت کامل خود را از آن اعلام کرد. همچنین مانع اقدامات دولت اقلیم کردستان عراق علیه آن شد و به پ‌ک‌ک و پژاک اجازه داد تا آزادانه در کوه‌های قندیل، نزدیک مرز ایران و ترکیه، فعالیت کنند.»
رابرت بائر، از مأموران پیشین سازمان سیا که سال‌ها در شمال عراق فعالیت داشته، در گفت‌وگویی با مجله اشپیگل عنوان کرده است: «درک می‌کنم که ایالات متحده اطلاعاتی را در اختیار پژاک قرار می‌دهد تا این گروه بتواند در موقعیت‌های مختلف از خود دفاع کند. این اطلاعات حفاظتی از طریق نیروهای دلتا به آنها منتقل می‌شود.»
پژاک، به‌عنوان فرزند نامشروع حضور آمریکا در منطقه، همواره از حمایت‌های استراتژیک سیاسی، مالی و نظامی ایالات متحده و متحدانش، به‌ویژه سرویس‌های اطلاعاتی آنها، بهره‌مند بوده است. با وجود این واقعیت، روابط میان آمریکا و پژاک همواره پنهانی، غیررسمی و گاه تکذیب‌شده باقی مانده است. دلایل اصلی این پنهان‌کاری، سابقه ذهنی منفی مردم ایران نسبت به گروه‌های وابسته به غرب، ارتباط پژاک با پ‌ک‌ک (دشمن دولت ترکیه، یکی از متحدان اصلی آمریکا در منطقه)، و نیز ماهیت خشونت‌آمیز، تروریستی و تجزیه‌طلبانه فعالیت‌های این گروه است؛ عواملی که می‌توانند موجب افزایش نفرت عمومی از آمریکا شوند.
در سال‌های اخیر، اسناد محرمانه‌ای منتشر شده‌اند که هیچ تردیدی درباره روابط آمریکا و پژاک باقی نمی‌گذارند. یکی از این اسناد، که توسط ویکی‌لیکس افشا شد، مربوط به دیدار میان مئیر داگان (رئیس سابق موساد) و نیکلاس برنز (معاون وزیر خارجه دولت بوش) است. در این دیدار، داگان پیشنهاد می‌دهد که درگیری‌های قومی و فعالیت‌های تجزیه‌طلبانه، راهکاری مناسب برای مقابله با ایران است. او تأکید ویژه‌ای بر گروه‌های کرد جدایی‌طلب، به‌ویژه پژاک، دارد و اعلام می‌کند که این گروه‌ها آمادگی اقدامات تروریستی را دارند.
سند دیگری که از سوی سفارت آمریکا در ترکیه فاش شده، به دیدار یک ژنرال آمریکایی با همتای ترک خود اشاره دارد. در این دیدار، ژنرال ترک از وجود فیلمی خبر می‌دهد که در آن، تعدادی از سربازان آمریکایی در حال تحویل غذا و مهمات به اعضای پژاک و پ‌ک‌ک در کوه‌های قندیل دیده می‌شوند.
در گزارشی دیگر از سفارت آمریکا در عراق، به دیدار نمایندگان این سفارت با دولت اقلیم کردستان عراق اشاره شده است. در این نشست، زمانی که از مقامات کرد خواسته می‌شود فعالیت‌های پ‌ک‌ک را در اقلیم متوقف کنند، آنان به استاندارد دوگانه آمریکا اعتراض کرده و به حمایت‌های واشنگتن از پژاک و سازمان مجاهدین خلق اشاره می‌کنند.
همچنین در گزارشی مربوط به دیدار یکی از فرماندهان کرد با مقامات نظامی آمریکا در عراق، این فرمانده بار دیگر بر تلاش آمریکا برای ناامن‌سازی مرزهای ایران از طریق حمایت از پژاک تأکید کرده و آمادگی خود را برای همکاری در این زمینه اعلام می‌دارد.
