به گفته منابع آگاه، آغاز این عملیات منوط به دریافت چراغ سبز از ایالات متحده و همچنین جلوگیری از مداخله احتمالی رژیم صهیونیستی است. اسرائیل ماه گذشته با حمله هوایی به دمشق، مانع از پیشروی ارتش سوریه در استان سویداء شد.
منابع امنیتی همچنین می‌گویند در صورت آغاز عملیات، مسلحین تحت حمایت ترکیه که اکنون بخشی از ارتش جدید سوریه محسوب می‌شوند، مواضع SDF را در شرق فرات و نزدیکی سد تشرین هدف قرار خواهند داد. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود بخشی از قبایل عرب که حدود ۳۰ درصد از نیروهای اصلی SDF را تشکیل می‌دهند، در جریان حمله از این گروه جدا شوند؛ چرا که در سال‌های گذشته نسبت به سیاست‌های نیروهای دموکراتیک سوریه در تصرف مناطق عرب‌نشین ناراضی بوده‌اند.
با این حال، حتی در صورت موفقیت ارتش سوریه در بازپس‌گیری رقه و دیرالزور، استان حسکه همچنان تحت کنترل کردها باقی خواهد ماند؛ استانی که علاوه بر جمعیت قابل توجه کرد، بخش عمده منابع انرژی و کالاهای اساسی سوریه را در خود جای داده است. ایالات متحده نیز همچنان بر مصالحه میان دمشق و SDF تأکید دارد، هرچند اختلافات درون دولت واشنگتن موجب شده حمایت‌ها از کردها یکدست نباشد.
تدارک ارتش سوریه برای آغاز عملیات علیه SDF را می‌توان بخشی از تلاش دمشق برای بازگرداندن حاکمیت بر سرزمین‌های استراتژیک شمال و شرق کشور دانست. حضور گسترده نیروهای عرب در مناطق تحت کنترل SDF و نارضایتی تاریخی آن‌ها از سلطه کردها، فرصتی بالقوه برای دمشق فراهم کرده تا با جلب حمایت قبایل عرب، شکاف داخلی SDF را تشدید کرده و مسیر پیشروی خود را هموار سازد.
موفقیت چنین عملیاتی به عوامل خارجی گره خورده است. چراغ سبز ایالات متحده، پرهیز اسرائیل از مداخله و هماهنگی با ترکیه سه متغیر اصلی این معادله‌اند. هرگونه اختلاف یا بی‌اعتمادی میان این بازیگران می‌تواند اجرای عملیات را متوقف کرده یا به درگیری‌های چندجانبه منجر شود؛ وضعیتی که نه تنها آینده SDF بلکه توازن قدرت در سراسر سوریه را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
