ریبین فرجوند
این خط لوله استراتژیک که ظرفیت انتقال بیش از یک میلیون بشکه در روز را دارد، می‌تواند نقشی حیاتی در تأمین نیازهای انرژی ترکیه و افزایش تنوع منابع در بازارهای جهانی ایفا کند. با این حال، نباید از یک واقعیت کلیدی غافل شد: امنیت انرژی بدون خلع سلاح و نابودی کامل پ.ک.ک امکان‌پذیر نیست.
به گزارش کورد پاریز، تجربه سال‌های گذشته نشان داده است که گروهک تروریستی پ.ک.ک با هدف ضربه‌زدن به ثبات منطقه، بارها خطوط لوله، پروژه‌های انرژی و مسیرهای تجاری را هدف قرار داده است. این اقدامات نه تنها منافع اقتصادی ترکیه و عراق، بلکه امنیت عرضه جهانی انرژی را تهدید کرده است. بنابراین، هرچند از سرگیری صادرات نفت از این خط، گامی مثبت در راستای همکاری اقتصادی به شمار می‌رود، اما بدون پایان یافتن تهدید تروریسم، پایداری آن تضمین نخواهد شد.
کارشناسان حوزه انرژی معتقدند که پروژه‌های بزرگ ترکیه مانند تولید گاز طبیعی از میدان ساکاریا، می‌تواند وابستگی این کشور به واردات انرژی را کاهش دهد. با این حال، اهمیت واقعی این دستاوردها زمانی نمایان می‌شود که ثبات سیاسی و امنیت داخلی در برابر تهدیدهایی نظیر پ.ک.ک تضمین شود. نابودی این گروه تروریستی نه تنها به ترکیه امکان می‌دهد با اطمینان بیشتری به توسعه زیرساخت‌های انرژی خود بپردازد، بلکه به عراق نیز فرصت خواهد داد صادرات نفت خود را با امنیت بیشتری به بازارهای جهانی عرضه کند.
از منظر ژئوپلیتیک، روند خلع سلاح پ.ک.ک می‌تواند به‌عنوان نقطه عطفی برای افزایش صلح و همکاری‌های منطقه‌ای عمل کند. امنیت انرژی ترکیه و عراق درهم‌تنیده است و هرگونه تهدید علیه یکی، منافع دیگری و حتی ثبات جهانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نتیجه، تنها با نابودی پ.ک.ک و رفع کامل تهدیدات امنیتی است که مسیرهای انرژی می‌توانند به‌طور پایدار به تقویت اقتصاد و توسعه منطقه‌ای کمک کنند.
در شرایطی که خط لوله عراق ـ ترکیه می‌تواند تا ۴۰ درصد از صادرات روزانه چهار میلیون بشکه‌ای نفت عراق را منتقل کند و پتانسیل تجاری ۴۰ میلیارد دلاری ایجاد نماید، ضروری است که دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی بر اهمیت ریشه‌کن‌کردن تروریسم در منطقه تأکید کنند. آینده صلح و توسعه، به همان اندازه که به خطوط انرژی وابسته است، به امنیت سیاسی و اجتماعی نیز پیوند خورده است.
بنابراین، خلع سلاح و نابودی پ.ک.ک نه تنها خواسته‌ای ملی برای ترکیه، بلکه ضرورتی منطقه‌ای برای تقویت صلح، توسعه اقتصادی و امنیت انرژی است. بازگشت جریان نفت، باید با بازگشت ثبات و آرامش در منطقه همراه شود.
