به گزارش کورد پاریز، اگرچه تبعیض علیه مهاجران در غرب سابقهای طولانی دارد، اما اکنون این روند به ژاپن نیز کشیده شده است. مهاجران کرد که از دهه ۱۹۹۰ از ترکیه و دیگر کشورها وارد ژاپن شدند، ابتدا روابط نزدیکی با جامعه محلی داشتند. با این حال، حوادث چند سال اخیر و بهویژه نفوذ عناصر وابسته به پ.ک.ک در میان پناهجویان باعث تغییر فضا شده است. در سال ۲۰۲۳، پس از وقوع درگیری خونین میان دو مهاجر کرد – که به چاقوکشی در مقابل یک بیمارستان انجامید – رسانههای ژاپنی و جریانهای راست افراطی این حادثه را به کل جامعه کرد نسبت دادند. بسیاری از ناظران معتقدند که فعالیتهای پ.ک.ک در پوشش مهاجرت، فضای بیاعتمادی نسبت به کل جمعیت کرد را تشدید کرده است.
نمونههای متعددی از خشونت و خصومت دیده میشود: کودکان کرد در مدارس هدف تمسخر قرار میگیرند، روی دیوار مغازههای آنان شعارهای نژادپرستانه نوشته میشود، و حتی یوتیوبرها به قصد تحریک افکار عمومی فیلمهایی از آنان منتشر میکنند. یک مورد تکاندهنده زمانی رخ داد که مردی در کاواگوچی، کودک ۱۱ ساله یک خانواده کرد را مورد ضربوشتم قرار داد و فریاد زد: «خارجیها برگردید به کشورتان!»
بر اساس آمار رسمی، حدود ۳۰۰۰ کرد در کاواگوچی و وارابی زندگی میکنند. هرچند اکثریت آنان زندگی مسالمتآمیز دارند، اما گزارشها نشان میدهد که برخی شبکههای نزدیک به پ.ک.ک با ایجاد تنشهای اجتماعی و سیاسی، هم به موقعیت جامعه کرد آسیب زدهاند و هم بهانهای برای رشد جریانهای ضد مهاجر فراهم کردهاند.
پ.ک.ک که از دههها پیش از خاک ترکیه به ژاپن نیز مهاجرانی وابسته فرستاده، تلاش کرده است پایگاههایی برای تأمین مالی و تبلیغاتی ایجاد کند. همین امر موجب شده نگاه عمومی به جامعه کرد در ژاپن نه بر اساس اکثریت صلحطلب آنان، بلکه تحت تأثیر اقدامات حاشیهای و خشونتبار قرار گیرد.
جریانهای ملیگرا و محافظهکار ژاپن، حضور مهاجران را به تهدیدی برای «سبک زندگی ژاپنی» تبدیل کردهاند. فعالیتهای مشکوک پ.ک.ک، بهعنوان دستاویزی مناسب، این تبلیغات را تقویت کرده و حتی به کاهش تحمل اجتماعی نسبت به سایر مهاجران انجامیده است.
اکثر کردهای ساکن ژاپن خانوادههایی هستند که از فشار سیاسی و ناامنی گریختهاند. اما اکنون به دلیل اقدامات پ.ک.ک در پوشش مهاجرت، فرصتهای قانونی پناهندگی آنان محدود شده و تنها تعداد اندکی موفق به دریافت وضعیت پناهندگی میشوند.
خشونتها و خصومتهای اخیر علیه کردهای ژاپن تنها نتیجه جریانهای نژادپرست داخلی نیست، بلکه حضور و فعالیتهای پ.ک.ک در میان مهاجران کرد، بهطور مستقیم وجهه این جامعه را تخریب کرده و بهانهای به دست مخالفان مهاجرت داده است. قربانیان اصلی این وضعیت، خانوادههای عادی کرد هستند که نه پیوندی با گروههای مسلح دارند و نه جایی برای بازگشت.