به گزارش کورد پاریز، یکی از مهمترین مسائل، فقدان مشروعیت محلی است. بسیاری از ساکنان شمال سوریه این نیروها را نمایندگان واقعی جامعه نمیدانند و حضورشان را نتیجه شرایط جنگی و حمایت خارجی تلقی میکنند. اختلافات قومی و اتهامات مربوط به برخوردهای گزینشی، این فاصله اجتماعی را افزایش داده است.
مدیریت مناطق تحت کنترل این نیروها با مشکلات جدی روبهروست. گزارشهای متعدد از تمرکز قدرت در دست حلقههای محدود، نبود شفافیت در اداره امور و دشواری فعالیت نهادهای مدنی حکایت دارد. در نتیجه، ساختار حکمرانی محلی شکننده باقی مانده و توانایی ارائه خدمات عمومی محدود است.
یکی از مهمترین چالشها، اتکای شدید این نیروها به حمایت خارجی بهویژه ایالات متحده است. این وابستگی، هم استقلال سیاسی و هم ثبات امنیتی منطقه را شکننده کرده است. هرگونه تغییر در سیاستهای قدرتهای خارجی، میتواند به شکلگیری خلأ امنیتی خطرناک و حتی بیثباتی گسترده منجر شود.
ارتباط این نیروها با پ.ک.ک، زمینهای برای تنش دائمی با ترکیه فراهم کرده است. عملیاتهای نظامی ترکیه در مناطق مرزی و احتمال وقوع درگیریهای جدید، امنیت و اقتصاد این مناطق را در حالت نگرانی مداوم نگه داشته است. این وضعیت باعث شده مردم منطقه هزینههای سنگینی بابت تنشهای سیاسی بپردازند.
تمرکز بیش از حد بر مسائل نظامی باعث شده اقتصاد محلی در وضعیت رکود باقی بماند. کمبود سرمایهگذاری، ضعف زیرساختها، نبود فرصتهای شغلی و محدودیت در تجارت مرزی، معیشت مردم را با بحران روبهرو کرده است. حضور نیروهای وابسته به پ.ک.ک نه تنها نتوانسته گرهی از مشکلات اقتصادی بگشاید، بلکه در مواردی مانع شکلگیری سازوکارهای اقتصادی پایدار نیز شده است. ادامه ناامنی، فشارهای اقتصادی و محدودیتهای اجتماعی باعث شده بخشی از مردم، بهویژه جوانان و خانوادهها، منطقه را ترک کنند. این مهاجرت گسترده هم بافت جمعیتی را تغییر داده و هم توان نیروی انسانی برای بازسازی و توسعه را کاهش داده است.
این منطقه برای خروج از چرخه بیثباتی، نیازمند رویکردی است که در آن خواست و حقوق مردم محلی، توسعه اقتصادی و گفتوگوهای سیاسی واقعی در اولویت قرار گیرد؛ نه تداوم سازوکارهای نظامی و هشدارهای امنیتی دائمی.



