دستاوردهای ۳۳ سال مبارزه مسلحانه پ.ک.ک برای کردهای ترکیه

در طول دهه های پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی گروهها، احزاب و سازمانهای مبارز و چپگرای زیادی از میان کُردهای ترکیه برخاستند. جمعیت خویبوون، جمعیت استقلال (آزادی) کردستان، خانه های فرهنگی شرق، حزب سوسیالیست کردستان ترکیه، حزب دمکرات کردستان ترکیه (شاخه ی بارزانی ها در ترکیه)، حزب نجات ملی کردستان،   …. از جمله این احزاب و سازمانها بودند. در میانه ی دهه هفتاد میلادی خشن ترین و افراطی ترین گروه کُرد در تاریخ معاصر ترکیه یعنی حزب کارگران کُردستان ترکیه موسوم به پ . ک . ک وارد عرصه ی سیاسی این کشور شد.

عبدالله اوجالان و برخی دوستانش همچون: کمال پیر، جمیل بائیک، مظلوم دوغان، محمد خیری دورموش و حقی قرار در محله ی توزلو چایر در آنکارا در تاریخ ۲۱ مارس ۱۹۷۴ اولین جلسه خود را برگزار کردند و در آنجا تصمیم به تشکیل یک گروه انقلابی گرفتند.

جلسه دوم آنها در محله دیکمن Dikmen آنکارا در سال ۱۹۷۶ برگزار شد که در این جلسه تصمیم گرفته شد افراد گروه از آنکارا به مناطق کُردنشین ترکیه بازگردند و هر یک از آنها به یکی از شهرهای کُردستان بروند و فعالیت سیاسی را آغاز کنند. این افراد در همان سال در مناطق کُردنشین ترکیه با نام گروه “آپوچی” فعالیت می کردند.  (آپو لقب عبدالله اوجالان است که در کُردی کرمانجی به معنای عمو می باشد). در سال ۱۹۷۶ اولین فرد این گروه به نام آیدن گول توسط چپ های تُرک در شهر درسیم کشته شد.

افراد گروه در ۲۷ نوامبر سال ۱۹۷۸ در روستای فیس از توابع لیجه در استان دیاربکر ترکیه و در جلسه ای با حضور ۲۳ نفر، حزب کارگران کُردستان پ . ک . ک را بر اساس تفکر مارکسیسم – لنینیسم تأسیس کردند. در این جلسه ۷ نفر به عنوان اعضای کمیته مرکزی پ.ک.ک انتخاب شدند که عبارت بودند از : عبدالله اوجالان، جمیل بائیک، شاهین دونمز، محمد کاراسونگور، حقی قرار، مظلوم دوغان، محمد خیری دورموش.

گروه پ.ک.ک از سال ۱۹۸۴ وارد فاز مبارزه مسلحانه شد. این گروه از همان ابتدا با مغالطه مفهوم “دفاع مشروع” از این مفهوم در جهت تحریک افکار عمومی برای گسترش مشی مسلحانه خود استفاده کرد. فرقه ها و گروه های تروریستی که عموماً ماهیت حمله کنندگی و جنگ طلبی دارند و در نقطه مخالفِ دفاع مشروع قرار دارند در قرن معاصر مفهوم “دفاع مشروع” را مصادره کرده و با سفسطه و مغالطه این مفهوم مثبت را در جهت اهداف خود بکار گرفته اند.

ببرهای تامیل در سری لانکا، شورشیان مارکسیست – لنینیستِ فارک در کلمبیا و گروه موسوم به حزب کارگران کردستان پ.ک.ک از جمله گروههایی هستند که با استدلال های نادرست و وارونه به مغالطه در زمینه ی دفاع مشروع پرداخته اند. این گروه ها در واقع از یک مفهوم مثبت، تعریف و کارکرد ثانوی ارائه کرده آشوب را اعتراض می نامند، جنگ و خونریزی را دفاع مشروع می نامند . و همانند گروه های خشونت طلب و افراطی نظیر داعش، القاعده و امثالهم خشونت را به اشکال مختلف توجیه میکنند.

پایه و اساس پ.ک.ک با قتل و کُشتن انسان ها بنا نهاده شده است. یک صفحه فیسبوکی متعلق به پ.ک.ک در سالروز آغاز فعالیت مسلحانه پ.ک.ک و به نقل از جمیل بائیک یکی از سران پ.ک.ک می نویسد:  «وقتی به میهن (کُردستان ترکیه) برگشتیم ما سوار اتوبوس و تاکسی نمی شدیم و پیاده رفت و آمد می کردیم تا پولِ خرید یک اسلحه کمری (کُلت) را پس انداز کنیم و بوسیله آن یک تُرک تندرو را به قتل برسانیم. وقتی یک تُرک را می کشتیم، صاحبِ دومین کُلت می شدیم. انقلاب باکوور (انقلاب کردستان ترکیه) اینگونه آغاز شد.»

ن گروه از همان ابتدا نه تنها در قبال تُرک ها و ارتش ترکیه بلکه در قبال کُردها نیز رفتاری خشن و افراطی را در پیش گرفت. در ۲۴ و ۲۵ نوامبر سال ۱۹۸۹ اعضای مسلح گروه پ. ک.ک ۲۶ غیر نظامی کُرد را در منطقه ی حکاری به قتل رساندند که در بین آنها ۶ زن و ۱۳ کودک نیز وجود داشتند.

در ۶ فوریه ۱۹۹۰ اعضای مسلح پ. ک.ک با برنامه ی قبلی کدخدای سابق یک روستا را همراه با زن و فرزندانش در منطقه ی سلوپی در ماردین به قتل رساندند. در میانه ی مارس همان سال پ. ک.ک یک کارمند اداره جنگلداری ترکیه در منطقه ی آلازیغ را ربودند و سپس به قتل رساندند.

پ. ک.ک همچنین در قبال آندسته از کردهای ترکیه که تحت نام پاسداران یا نگهبانان روستا با دولت ترکیه همکاری می کردند، رفتار خشونت آمیزی داشت. در یک برخورد بسیار وحشتناک در ۱۰ ژوئن ۱۹۹۰ نیروهای پ. ک.ک به شیوه ای برنامه ریزی شده ۲۶ روستایی را به قتل رساندند و سپس خانه های ۴ نگهبان روستا را در حالیکه نگهبانان و خانواده هایشان را ناچار کرده بودند در داخل خانه ها بمانند، آتش زدند.

بنا به برآوردها تا سال ۲۰۰۰ حدود ۳۰ الی ۳۵ هزار نفر در نتیجه ی جنگ دولت و گروه پ. ک.ک کشته شده اند. اما ارقام ممکن است بالاتر هم باشد.

اگر چه پ. ک.ک در مقاطعی به ظاهر از خود انعطاف نشان داده و بصورت موقت آتش بس یکجانبه اعلام کرده است اما سیاست محوریِ پ. ک.ک بر بکارگیری خشونت، جنگ و درگیری استوار بوده است. این گروه پس از دستگیری عبدالله اوجالان در سال ۱۹۹۹ بصورت یکجانبه اعلام آتش بس کرد اما در سال ۲۰۰۴ به آتش بس ۵ ساله خود پایان داد. پ. ک.ک در سالهای بعد و از جمله پس از سال ۲۰۱۰ نیز چند بار اعلام آتش بس کرد اما بار دیگر آتش بس اعلام شده را پایان یافته اعلام می کرد.   پایان دادن به آتش بس های مکرر و شروع مجدد حملات به اهداف نظامی و غیر نظامی در خاک ترکیه از سوی پ. ک.ک سئوالاتی را ایجاد کرد.

“کلیچ بوغرا قانات” استادیار علوم سیاسی در دانشگاه دولتی PNN, ERIE و پژوهشگر بنیاد SETA در واشنگتن دی سی بر این عقیده است که در بیشتر موارد پ. ک.ک از طریق آنچه او آن را “حملات انحرافی”  بر هدفهای مدنی و نظامی می نامد به اهدافش نایل آمده است.

عبدالله اوجالان در فوریه ۱۹۹۹ میلادی با همکاری سرویس های جاسوسی آمریکا، اسرائیل و ترکیه در سفارت یونان در کنیا دستگیر شد. وکلای عبدالله اوجالان به نقل از وی می گویند: “در روز ورود من به زندان ایمرالی، فرستاده ویژه ای از سوی رئیس ستاد مشترک فرماندهی نیروهای مسلح ترکیه به استقبال من آمد و اعلام کرد: وظایف سنگینی برعهده تو خواهد بود. شاید حتی مسأله عفو هم به میان بیاید. افراد شما نمی دانند چگونه باید بجنگند. این چه شکل جنگیدن است، جلوی آنها را بگیر. من هم وظایف خود را انجام خواهم داد. فرستاده فرماندهی ستاد مشترک، فرد مهمی بود. او از برادری حرف زد و از من خواست مسائل را با هم حل کنیم” .

اوجالان طبق ادعانامه ۲۶ ماه مه ۱۹۹۹ که از طرف شعبه ۲ دادگاه امنیت دولتی ترکیه تهیه شده بود، محاکمه شد و بر اساس ماده ۱۲۵ قانون مجازات ترکیه به اعدام محکوم شد. متعاقب آن با فشار کشورهای اروپایی، مجازات اعدام در ترکیه لغو شد و حکم اوجالان به حبس ابد تقلیل یافت؛ این حکم زمانی صادر شد که دولت وقت ترکیه در تلاش برای پیوستن به اتحادیه اروپا بود و به همین سبب حکم اعدام از میان مجازات‌های کیفری قوانین ترکیه حذف گردید و اینگونه بود که حکم اعدام اوجالان نیز به حبس ابد تقلیل یافت، در واقع می‌توان گفت که نوعی خوش اقبالی برای اوجالان رخ داد که بعدها محل نزاع ملی‌گراها و دولت فعلی ترکیه گردید. پس از دستگیری اوجالان خط مشی پ ک ک دچار تغییراتی شد. پایان دادن به اقدامات تروریستی درجنوب شرقی ترکیه و اقدامِ تاکتیکی در فاصله گرفتن از اندیشه ی کُردستان مستقل و متحد از جمله ی این تغییرات محسوب می شود.

پ ک ک از سال ۱۹۸۴ تاکنون چند ده هزار نفر را کشته و زخمی کرده است. پ ک ک در سال جاری میلادی ۲۵۰ غیرنظامی را کشته است. پ ک ک از رویارویی با نیروهای امنیتی ترکیه خوددداری می کند و ترجیح می دهد افرادبی گناه از جمله زنان کودکان و سالخوردگان سربازان و افسران پلیس را به قتل برساند. پ.ک.ک این کار را با عملیات انتحاری، منفجر کردن خودروهای بمبگذاری شده و آتش سوزی های عمدی انجام می دهد.

برای پی بردن به ماهیت خشن و افراطی پ.ک.ک باید نگاهی داشته باشیم به گاهشمار حملات خونین پ ک ک از زمان شروع مشی مسلحانه یعنی ۱۹۸۴ تا سال ۲۰۱۶

– پ ک ک به رهبری عبدالله اوجالان که از سال ۱۹۹۹ زندانی شده اولین حمله خود را ۱۵ اوت ۱۹۸۴ علیه مقرهای پلیس و ژاندارمری در اروح در استان سیرت و شمذینان در نزدیکی حکاری در جنوب شرقی ترکیه انجام داد. در آن حمله یک سرباز کشته و ۱۲ نفر از جمله ۹ سرباز و یک غیرنظامی زخمی شدند.

– روز ۲۲ ژانویه ۱۹۸۷ پ ک ک در یک تالار عروسی در روستای اورتاباغ در شرناخ در منطقه اولودره بمب گذاشت ۹ نفر را کشت و ۴ زن و دو کودک را زخمی کرد.

– روز ۲۳ ژانویه ۱۹۸۷ پ ک ک ۱۰ غیرنظامی از جمله دو نوزاد ۵ کودک و یک سالخورده را در روستای گوندوکورته در میدیات در استان ماردین کشت.

– در هفتم مارس ۱۹۸۷ پ ک ک ۸ نفر ازجمله ۸ نفر ۶ کودک را در روستای آجیکول در نصیبین استان ماردین کشت.

– روز بیستم ژوئن ۱۹۸۷ پ ک ک در روستای پینارجیک منطقه عمرلی ماردین قتل عام کرد ۳۰ نفر از جمله ۱۶ کودک و ۶ زن را کشت. خانواده محافظان روستا در این روستا ساکن بودند.

– روز ۱۸ اوت ۱۹۸۷پ ک ک ۲۵ غیرنظامی از جمله دو نوزاد ۲و ۶ روزه را در روستای میلان در اروح در استان سیرت کشت.

– روز ۹ می ۱۹۸۷ پ ک ک در روستای بهمنین نصیبین در استان ماردین ۱۱ نفر از جمله ۸ کودک و ۲ زن از یک خانواده را کشت و دو کودک را نیز شدیدا زخمی کرد.

– روز ۸ ژوئیه ۱۹۸۷ پ ک ک ۹ عضو یک خانواده از جمله ۷ کودک و دو زن را در روستای هارابرک در میدیات استان ماردین کشت. همان روز اعضای دیگری از پ ک ک ۱۶ نفر از جمله زنان و کودکان را در روستای پجنک در همان منطقه را به قتل رساندند.

– روز ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۷ اعضای پ ک ک ۵ زن از جمله دو زن باردار و ۴ کودک را در روستای گونیجه در استان شرناخ به قتل رساندند.

– روز دهم اکتبر ۱۹۸۷ پ ک ک ۱۳ نفر اکثرا کودک، زن و سالخورده را کشت و ۹ نفر را در روستای چوباندره شرناخ زخمی کرد.

– روز ۲۱ مارس ۱۹۸۸ پ ک ک ۹ چوپان را با محافظان روستا اشتباه گرفت و خفه کرد.

– روز ۶ نوامبر ۱۹۸۸ پ ک ک ۳ معلم را کشت و یکی را نیز در روستای سومر در دارگجیت استان ماردین زخمی کرد.

– روز ۲۱ مارس ۱۹۹۰ پ ک ک ۹ مهندس و یک کارگر را در جاده الاریغ و کووانجیلار تیرباران کرد.

– روز ۱۱ ژوئن ۱۹۹۰ پ ک ک ۲۷ نفر از جمله ۱۲ کودک و ۷ زن و ۴ محافظ روستا را در داخل خانه ها در روستای گوجلوکناک شرناخ آتش زد.

– روز ۲۵ دسامبر ۱۹۹۱ پ ک ک در منطقه بکیرکوی استانبول با کوکتل مولوتوف به مغازه ها حمله کرد و ۱۱ نفر از جمله ۷ زن و یک کودک را کشت.

– روز ۱۴ ژوئیه ۱۹۹۱ پ ک ک ۹ نفر از جمله زنان و کودکان را در چاغلایانجریت و پازارجیک مرعش کشت و اجساد را آتش زد.

– روز ۲۲ ژوئیه ۱۹۹۲ پ ک ک به خوروی حامل غیرنظامیان حمله کرد و ۱۹ نفر را کشت.

– روز ۲۳ مه ۱۹۹۲ پ ک ک ۲ کودک و ۲ زن را کشت و دو نفر را نیز در روستای دومانلی شرناخ زخمی کرد.

– روز ۱۱ ژوئیه ۱۹۹۲ پ ک ک یک وسیله نقلیه را متوقف کرد و ۱۱ نفر را در تاتوان استان بتلیس کشت.

– روز ۲۲ ژوئن ۱۹۹۲ پ ک ک ۱۰ نفر از جمله تعدادی کودک را در خانه دو محافظ روستا در روستای سکی باتمان کشت. یک نوزاد یک ماهه در بین قربانیان بود.

– روز ۲۷ ژوئیه ۱۹۹۲ پ ک ک ۱۰ نمازگزار مسجد روستای یولاج سیلون از توابع دیاربکر را کشت.

– روز اول اکتبر ۱۹۹۲ پ ک ک در روستای گویزدالی بتلیس ۳۰ نفر از جمله زن و کودک را کشت و ۲۵ نفر را زخمی کرد.

– روز ۱۱ نوامبر ۱۹۹۲ اعضای پ ک ک در منطقه هانی دیاربکر ۱۲ نفر از جمله ۴ کودک و ۴ زن را کشت و ۳ نفر را زخمی کرد.

– روز ۲۴ مه ۱۹۹۳ پ ک ک ۳۳ سرباز غیرمسلح را در جاده بینگول به الازیغ در نزدیکی بلال اوغلو به قتل رساند.

– روز ۳۰ ژوئن ۱۹۹۳ پ ک ک در منطقه حمزه بیگ ماردین ۷ غیرنظامی را به قتل رساند.

– روز ۵ ژوئن ۱۹۹۳ پ ک ک در روستای باشباغلار کمالیه در ارزنجان ۲۸ نفر از جمله زنان و کودکان را کشت و ۳ نفر را زخمی کرد. آنها ۵۷ خانه روستا را آتش زدند.

– روز ۱۸ ژوئن ۱۹۹۳ اعضای پ ک ک ۲۴ نفر از جمله ۱۴ کودک را در سوندوز استان وان به قتل رساند.

– روز ۲۱ اکتبر ۱۹۹۳ پ ک ک در روستای درینجه سیرت ۲۴ غیرنظامی را کشت.

– روز ۲۵ اکتبر ۱۹۹۳ پ ک ک در منطقه یولانان بتلیس ۴ معلم و یک دختر بچه ۲ ساله را کشت.

– روز ۲۱ ژانویه ۱۹۹۴ اعضای مسلح پ ک ک دو اتوبوس مسافربری را در مادن الازیغ متوقف کرد ۸ نفر را پیاده کرده و به گلوله بستند. همان روز ۲۱ نفر از جمله ۱۱ کودک را در روستای اورمانجیک و آکیورک ماردین به قتل رساندند.

– روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۹۴ پ ک ک ۵ معلم را در کاترانلی و تاکسکن ارض روم ربود و ۴ نفر از آنها را کشت.

– روز ۱۱ اکتبر ۱۹۹۴ پ ک ک ۶ معلم را در منطقه دارکنت استان تونجلی به قتل رساند.

– روز ۴ نوامبر ۱۹۹۴ پ ک ک در منطقه ساور در ۴۰ کیلومتری ماردین ۴ معلم را از ماشین پیاده کرده و کشتند.

– روز اول ژانویه ۱۹۹۵ پ ک ک ۲۰ غیرنظامی اکثرا کودک و زنان و سالخوردگان را در روستای حمزه لی کولپ دیاربکر کشت.

– روز ۱۹ مارس ۱۹۹۵ پ ک ک به یک کاروان ۵۰ خودرو به سمت تونجلی حمله کرد و ۱۸ سرباز را کشت و ۱۰ نفر را نیز زخمی کرد.

– روز ۲۴ ژوئیه ۱۹۹۵ یک گروه ۱۵۰ نفره پ ک ک در روستای آکدوغو گورپینار وان روستایی را به آتش کشیدند و ۱۲ نفر را کشتند که ۷ نفر آنها زن و کودک بودند و ۱۳ نفر را نیز زخمی کردند.

– روز ۵ سپتامبر ۱۹۹۵ پ ک ک ۹ کارگر معدن را هدف قرار داد و فقط یکی نفر از انها در روستای سلدیرن هاتای زنده ماند.

– روز ۲۳ آوریل ۱۹۹۶ پ ک ک ۳ معلم را در مدرسه ابتدایی اکین اوزوی مرعش کشت.

روز ۳۰ ژوئن ۱۹۹۶ پ ک ک اولین حمله انتحاری علیه نیروهای امنیتی ترکیه را انجام داد. زینب کیناجی با نام مستعار زیلان وارد گروهی از سربازان در مراسم بالا بردن پرچم شد و خود را منفجر کرد و ۸ سرباز را کشت.

– روز ۲۰ اوت ۱۹۹۶ اعضای پ ک ک به چهار وسیله نقلیه را در مسیر اگریجیمن منطقه کویول حصار سیواس به گلوله بستند و ۳ نفر را کشتند و ۷ نفر را زخمی کردند.

– روز ۲۲ اوت ۱۹۹۶ پ ک ک به گروهی از محافظان روستا در نزدیکی روستای اورنجیک شمدینان حکاری حمله کرد. طی آن ۵ نفر از جمله ۳ محافظ روستا کشته و ۱۱ نفر زخمی شدند.

– روز ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۶ پ ک ک به شکت اتینبانک در نزدیکی منطقه آلاجاکای الازیغ حمله کرد ۵ نفر از جمله ۴ محافظ روستا را کشت. همان روز پ ک ک مسیر تاتوان بتلیس را بست و ۲ نفر بی گناه را کشت.

– روز ۲۵ اکتبر ۱۹۹۶ یک عضو زن پ ک ک در برابر شاخه پلیس ضد شورش آدانا خود را منفجر کرد ۴ نفر از جمله سه پلیس را کشت و ۱۲ نفر را زخمی کرد.

– روز ۲۹ اکتبر ۱۹۹۶ یک عضو زن پ ک ک خود را منفجر کرد ۵ نفر از جمله ۳ پلیس را در سیواس کشت.

– روز ۸ نوامبر ۱۹۹۶ اعضای پ ک ک به یک خودرو در روستای کوپرولو در چوکورجای حکاری حمله کردند ۱۷ نفر را کشت که ۱۲ نفر محافظ روستا بودند و ۸ نفر را زخمی کرد.

– روز ۱۵ دسامبر ۱۹۹۷ اعضای پ ک ک یک مین بر سر راه خودرویی را منفجر کردند ۱۲ نفر کشته و ۱۲ نفر نیز زخمی شدند.

– روز ۱۹ ژوئیه ۱۹۹۸ پ ک ک در بازار ادویجات استانبول بمبی را منفجر کرد ۷ نفر از جمله ۳ کودک را کشت و ۱۲۱ نفر از جمله ۱۰ خارجی را زخمی کرد.

– روز ۲۴ دسامبر یک عضو زن پ ک ک اتوبوس مدرسه را به گلوله بست یک دانش آموز را کشت و ۲۱ نفر را زخمی کرد.

– روز اول ژوئیه ۱۹۹ پ ک ک در یک قهوه خانه در الازیغ ۴ نفر را کشت و ۲ نفر را زخمی کرد.

– روز ۲۲ مه ۲۰۰۷ پ ک ک در بازار آنافارتلار آنکارا عملیات انتحاری انجام داد ۹ نفر از جمله یک تبعه پاکستانی را کشت و بیش از ۱۰۰ نفر را زخمی کرد.

– روز ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۸ پ ک ک با دو بمب جداگانه ۱۸ نفر از جمله ۵ کودک را در گونگورن استانبول کشت و ۱۵۴ نفر را زخمی کرد.

– روز ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰ پ ک ک با منفجر کردن اتوبوس سربازان در استانبول ۴ سرباز و یک غیرنظامی را کشت.

– روز ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۱ پ ک ک در کرل آی آنکارا ۳ نفر را کشت و ۳۴ نفر را زخمی کرد.

– روز ۳۱ اکتبر ۲۰۱۰ پ ک ک در تاکسیم استانبول ۳۲ نفر از جمله ۱۵ پلیس و ۱۷ غیر نظامی را کشت.

روز ۷ اوت ۲۰۱۲ اعضای پ ک ک با بمب به یک خودروی نظامی در فوجای ازمیر حمله کردند ۲ سرباز را کشتند و ۲۵ نفر از جمله تعدادی غیرنظامی را کشتند.

– روزهای ۷-۶ اکتبر ۲۰۱۴ در اعتراض به کوبانی که به مرگ ۳۳ نفر پلیس و غیرنظامی منجر شد پ ک ک در مجموع سبب مرگ ۲۲۱ نفر و زخمی شدن ۱۳۹ پلیس شد. این به دعوت صلاح الدین دمیرتاش بود.

– روز ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۵ پ ک ک دو افسر پلیس را در خواب در جیلانپنار اورفا کشت و این سبب تشدید درگیر یها شد.

– روز ۸ سپتامبر ۲۰۱۵ پ ک ک با بمب بر مسیر جاده ایگدیر ۱۴ پلیس را کشت و ۴ نفر را نیز زخمی کرد.

– روز ۱۸ ژانویه ۲۰۱۶ پ ک ک ۵ پلیس را در شرناخ کشت و ۷ نفر را نیز زخمی کرد.

– روز ۱۷ فوریه ۲۰۱۶ در درگیری های شبانه پ ک ک در خیابان های استانبول ۲۹ نفر کشته و ۶۱ نفر زخمی شدند.

– روز ۱۳ مارس ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده ۳۶ نفر را در انکارا کشت و دهها نفر را زخمی کرد.

– روز اول آوریل ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده در دیاربکر ۲۷ نفر را کشت.

– روز ۲۷ آوریل ۲۰۱۶ پ ک ک با عملیات انتحاری در مسجد اولوی بورسا یک نفر را کشت و ۱۳ نفر را زخمی کرد.

– روز ۱۲ مه ۲۰۱۶ پ ک ک با کامیون بمبگذاری شده در روستای دوروملو دیاربکر ۱۶ نفر را کشت و ۲۳ نفر را زخمی کرد.

– روز ۷ ژوئن ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده در استانبول ۱۱نفر از جمله ۷ پلیس را کشت و ۳۶ نفر را زخمی کرد.

– روز ۸ ژوئن ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده در میدیات ماردین ۳ نفر غیر نظامی و ۲ پلیس را کشت. ۵۱ نفر زخمی شدند که ۲۳ نفر غیرنظامی بودند. یک افسر کشته شده باردار بود.

– روز ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۶ پ ک ک در چوکورجای حکاری ۸ سرباز را کشت و ۲۵ نفر را زخمی کرد.

– روز ۱۵ اوت ۲۰۱۶ پ ک ک به ایستگاه پلیس در دیاربکر حمله کرد ۵ نفر از جمله دو غیرنظامی و یک کودک را کشت.

– روز ۱۷ اوت ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده در ایپکیولوی وان ۲ پلیس و ۲ غیرنظامی را کشت و ۲۷ نفر از جمله ۱۹ پلیس را زخمی کرد.

– روز ۱۸ اوت ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده علیه ایستگاه پلیس در الازیغ ۳ پلیس را کشت و صدها نفر را زخمی کرد.

– روز ۲۶ اوت ۲۰۱۶ پ ک ک با کامیون بمبگذاری شده در جزیر شرناخ ۴ پلیس را کشت و ۷۸ نفر از جمله یک نوزاد ۷ ماهه را زخمی کرد.

– روز ۹ اکتبر ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده علیه ژاندارمری شمدینان حکاری ۱۸ نفر را کشت و ۲۷ نفر را زخمی کرد.

– روز ۴ نوامبر ۲۰۱۶ پ ک ک با بمب در مراسم ترحیم منطقه باغلار دیاربکر ۱۱ نفر از جمله ۲ پلیس را کشت و بیش از ۱۰۰ نفر را زخمی کرد.

– روز ۱۱ نوامبر ۲۰۱۶ پ ک ک فرماندار دریک به نام محمد فاتح سافیتورک را با بمب در دفتر کارش در ماردین کشت.

– روز ۲۴ نوامبر ۲۰۱۶ پ ک ک با خودروی بمبگذاری شده در پارکینگ استاندار آدانا دو نفر را کشت و ۳۳ نفر را زخمی کرد.

– روز ۱۰ دسامبر ۲۰۱۶ انفجارهای مرگبار پ ک ک در استانبول سبب مرگ ۴۴ نفر و زخمی شدن دهها نفر شد. این انفجار دو ساعت پس از اتمام مسابقه فوتبال بود.

پ.ک.ک طی دو سال گذشته و در چارچوب آنچه که خودگردانی یا خودمدیریتی دمکراتیک می نامید از اعضای مسلح شاخه جوانان خود خواست که در چندین شهر و منطقه کردنشین ترکیه اعلام خودگردانی کنند. پ.ک.ک در همین چارچوب در برخی از شهرها و روستاها در استان های حکاری، دیاربکر، شرناخ و … با حفر خندق، بستن خیابانها، استقرار اعضای مسلح و … به مقابله با دولت برخاست که با واکنش شدید نیروهای نظامی و امنیتی ترکیه مواجه شد و از سوی دیگر مردم نیز از این پروژه پ.ک.ک حمایت نکردند. در نهایت پس از چند ماه پ.ک.ک از این پروژه ناکارامد دست برداشت اما به دلیل چند ماه درگیری دهها نفر جان خود را از دست دادند.

اعلام سیستم خودگردانی یا خود مدیریتی در برخی شهرهای کردنشین ترکیه خسارات زیادی به شهرهای کردنشین وارد کرد. بگونه ای که شهرهایی همچون: شرناخ، نصیبین، سور و …. به ویرانه تبدیل شده اند. اکثر مدارس، بیمارستان ها و اماکن عمومی در این شهرها برای چند ماه تعطیل بود و حدود شش ماه مقررات منع رفت و آمد در این شهرها حاکم بود.

رفیق قره قوچ رئیس حزب کُرد گرای حق و آزادی های ترکیه در مصاحبه با نشریه گولان چاپ اقلیم کردستان عراق  گفت: پ.ک.ک باید رفتار خود را در قبال کردها را تغییر دهد، تاریخچه فعالیت های پ.ک.ک به خوبی بیانگر آسیب هایی است که این گروه به کردها وارد کرده است.

قره قوچ افزود: حزب دمکراتیک خلق ها (HDP)  مجری برنامه های پ.ک.ک است و به خاطر سیاست های غلط پ.ک.ک تنها مسئله ی کردی نبود که آسیب دید بلکه حزب دمکراتیک خلق ها نیز متحمل خسارات زیادی شد. این شکست ها اثبات کردند که با خشونت و اسلحه نمی توان مسئله ی کردها را در ترکیه حل کرد. بلکه به یک ساز و کار صلح  و قرارداد بین المللی و رفتار آگاهانه نیاز داریم.

رفیق قره قوچ بیان کرد: حزب دمکراتیک خلق ها (HDP)  نتوانست از حمایت کردهای ترکیه سود ببرد و این حمایت را در خدمت مسئله ی کُردها در ترکیه بکار بگیرد. همکاری کردن پ.ک.ک و حفر خندق به کردها ضرر رساند چراکه جنگ خندق و رفتارهای پ.ک.ک به دشمنان کردستان خدمت کرد. جنگ مسلحانه پ.ک.ک ضرر زیادی به کردها رساند. پ.ک.ک ۴۰ سال است که فعالیت مسلحانه می کند و از ویران کردن کشور هیچ دستاوردی برای کردها نداشته است. در جنگ خندق اخیر هم بیش از ۷ هزار جوان را به کشتن داد و شهرها و روستاها را ویران کرد و اکثر کاسبان ، تجار و بازریاب ها را بیکار کرد. درصد فقر و بیکاری را افزایش داد. این درحالیست که پ.ک.ک می توانست با فعالیت صلح طلبانه و مدنی و دیپلماتیک دستاورد بزرگ برای کردها کسب کند. اما پ.ک.ک پروسه ی مذاکرات صلح را به هم زد و آماده نشد که با روشی سیاسی به فعالیت هایش ادامه دهد .

در پی انتخابات هفتم ژوئن ۲۰۱۵ ، حزب دمکراتیک خلق ها (HDP) با کسب ۸۰ کُرسی به یک پیروزی خوب دست یافت. البته در انتخابات زودهنگام که چند ماه بعد برگزار شد حزب دمکراتیک خلق ها حدود ۲۰ کُرسی را از دست داد و تحولات روزها و هفته های پس از انتخاباتِ ۷ ژوئن و بویژه خشونت و درگیری هایی که پ.ک.ک در مناطق کردنشین ترکیه ایجاد کرد  و حمایت سران HDP از این خشونت ها سرنوشت دیگری را برای کُردهای ترکیه رقم زد.

صلاح الدین دمیرتاش که اکنون در زندان بسر می برد به عنوان رئیس حزب دمکراتیک خلق ها بجای آنکه اوضاع آرام کند، بنزین بر آتش می ریخت و به تحریک مردم می پرداخت.  حمایت وی از طرح مبهم و ناکارمد خودگردانی دمکراتیک، نتایج ناخوشایندی همچون: حمله ی ارتش به شهرها و مناطق کُردنشین، آواره شدن دهها هزار نفر از مردم، تخریب بیمارستان ها، مدارس و اماکن عمومی، تخزیب صدها خانه مسکون و مسدود شدن بسیاری از راه های مواصلاتی در مناطق کردنسین ترکیه را به دنبال داشت.

            صلاح الدین دمیر تاش در روز ۲۳ آگوست ۲۰۱۵ در گفتگو با خبرگزاری فرات گفت: از خودگردانی دمکراتیک مشروع تر چیزی وجود ندارد و خودگردانی از برنامه های حزب ما محسوب می شود. اگر ما به قدرت برسیم و یا با حاکمیت مذاکره کنیم ما برای مدل اداره سیاسی ترکیه، مدل خودگردانی را پیشنهاد می کنیم.  وی همچنین بارها در حرکت های نمادین و تبلیغاتی با پوشیدن لباس اعضای مسلح پ.ک.ک (گریلا) حمایت خود را از روش مسلحانه ابراز کرده است.

چنانچه به وضعیت فعلی کردهای ترکیه نگاه کنیم به وضوح مشاهده می کنیم که ۳۳ سال مشی مسلحانه پ.ک.ک جز قتل، آوارگی، جنگ، ویرانی و توسعه نیافتگی مناطق کردنشین ارمغان دیگری برای کردهای ترکیه نداشته است./