گروه پ.ک.ک از زمان فریب دادن افراد و جذب آنها به گروه و پس از آن در مرحله ی آموزش و همچنین در زمان به کار گیری و بهره کشی از اعضا از روش های کنترل ذهن بهره می گیرد. سرکرده های گروهک پ.ک.ک با ایجاد هراس در ذهن اعضای گروه از فرار آنها جلوگیری می کنند. به اعضای ایرانی گروه بصورت مداوم گفته می شود که چنانچه از پ.ک.ک جدا شوند، از سوی دولت ایران اعدام می شوند و یا به اعضای ترکیه ای گروه گفته می شود که اگر از پ.ک.ک جدا شوند شکنجه و زندان های طولانی مدت در ترکیه در انتظار آنهاست.
چگونگی جذب شهروندان و جوانان کُرد نیز شاهدی دیگری بر فرقه ای بودنِ پ.ک.ک است. بررسی ها نشان می دهد که هر گاه شهروندان کُرد بویژه اقشار آسیب پذیر جامعه در ترکیه، ایران، عراق و سوریه در زندگی شخصی خود با بحران هایی همچون: بیکاری، طلاق و متارکه، خلاء فرهنگی، شکست تحصیلی، شکست عاطفی و … مواجه هستند، در چنگال تاکتیک های روانی پ.ک.ک برای جلب و در مرحله ی بعد جذب به این گروه، گرفتار می شوند. پ.ک.ک اقشار آسیب پذیر جامعه ی کُرد ها را مستعدِ پیوستن به پ.ک.ک می داند.
“هادی جلالی” یکی از افرادیست که از سوی پ.ک.ک فریب خورد و به بهانه ی اشتغال به شمال عراق کشانده شد و از سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲ در اسارت گروه بوده است. قصه ی پیوستن هادی به پ.ک.ک بر فرقه ای بودنِ پ.ک.ک صحّه می گذارد.
” من در یک ترمینال کار می کردم. در آنجا با دو نفر از هم محله ای هایم آشنا شدم. آنها به من پیشنهاد کار در عراق را دادند و من هم قبول کردم. یک روز جمعه در اول مهر یک ماشین داخل شهر آمد دنبالمون. ساعت ۲ بعد از ظهر به مرز رسیدیم و بعد یک فرد مسلح ما را به قندیل (محل استقرار پ.ک.ک در شمال عراق) برد.” [۱]
هادی پس از تشریح مراحل بعدی و اعزام محل استقرار اعضای گروه می گوید: در آنجا یک فرد سنندجی از من پرسید: برای چه (به اینجا) آمده ای؟ من هم گفتم: برای کار. سپس من درباره شرایط کار، شرایط غذا و مکان استراحت از وی سئوال کردم، او خندید.
گفتم: خنده ندارد ما از ایران برای کار به اینجا آمده ایم.
گفت: کار چیست؟. اینجا (محل استقرار) پ.ک.ک است. یک گروه چریکی فدایی و شما به ما ملحق شده اید.
او در ادامه از هادی درباره تعداد خواهر و برادرهایش سئوال می کند.
هادی می گوید: ما سه برادر هستیم.
گفت: حالا که سه برادر هستید، بگذار یکی از شما فدای راه کُردستان شود.
“احسان ابراهیمی” یکی از افرادی است که پس از یک شکست عاطفی در زندگی و غم ناشی از آن، در دام شگردهای فرقه ای پ.ک.ک گرفتار شده است. احسان می گوید: داخل کافه با فردی به نام مسعود نشسته بودم. من کمی ناراحت بودم. او با من حرف زد .
گفت: چرا ناراحتی؟
گفتم: کمی مشکل دارم.
گفت: اگر می خواهی راحت شوی. پ.ک.ک و پژاک (برای تو) خوبه. بی برویم آنجا (قندیل). در آنجا به لحاظ فکری آزاد هستی. هیچ کس چیزی به تو نخواهد گفت.
احسان در ادامه می گوید: او بگونه ای بر سر من خواند که من فکر می کردم آنجا (قندیل) بهشت است. به خانه رفتم و بدون اطلاع خانواده، مخفیانه فرار کردم و به پ.ک.ک پیوستم.
پ.ک.ک و پژاک در رفتاری مبتنی بر رفتار فرقه ای به شدت با نهاد خانواده مخالف هستند و آن را سدی در برابر اهداف خود می دانند. ازدواج در این فرقه ها ممنوع است . اعضای گروه در یک محیط بسته و به شدت امنیتی دوره های آموزشی را طی می کنند و هر گونه ارتباط اعضاء با خانواده تحت هر شرایطی ممنوع می باشد.
در همین زمینه “مصطفی بشارت نیا” دیگر عضو فریب خورده ی پژاک می گوید: وقتی یک فرد متأهل همراه با همسرش به عضویت پ.ک.ک درمی آمد، آنها را در داخل گروه از یکدیگر جدا می کردند و هر کدام را به نقطه ای می فرستادند. می گفتند ازدواج باعث می شود انسان فکرش معطوف به خانواده باشد و مسائل سیاسی را کنار بگذارد.
داستان غم انگیز هادی، احسان و مصطفی ضمن آنکه بیانگر ساختار فرقه ای گروه پ.ک.ک است گوشه ای از آسیب های ناشی از تروریسم ، خشونت طلبی و افراطی گری را نمایان می کند، در اینجا آنچه که ضروری به نظر می رسد این است که خانواده های عزیز با افزایش آگاهی های اجتماعی و آموزش فرزندان ، از فریب خوردنِ جوانانِ سرزمین کهن ایران توسط گروه های مسلح و تجزیه طلب جلوگیری کنند. کمک به روند جامعه پذیری و حمایت از چارچوب های قانونی، موئلفه هایی است که مسیر توسعه را هموار ساخته و زمینه های بلوغ فرهنگی را برای حفض سرمایه های انسانی، در مقابل گروه های مسلح و تجزیه طلب تقویت می سازد.
[۱] مستند سراب
