از سال ۱۹۸۳ پای پ.ک.ک به مناطق مرزی اقلیم کوردستان با ترکیه باز شد. هنوز جنگ مسلحانه را شروع نکرده بود و توان مستقر شدن در داخل خاک ترکیه را هم نداشت همانطور که امروزه هم ندارد. با گذشت بیش از سه دهه هنوز هم در مناطق مرزی اقلیم کوردستان با ترکیه و ایران مستقر شده و این امر سبب بروز مشکلاتی متعددی برای حکومت و مردمان این منطقه شده است. از مهمترین این مشکلات می‌توان به بمباران‌های گاه و بی‌گاه ترکیه اشاره کرد که هربار در توضیح و توجیه عمل خود به حضور نیروهای پ.ک.ک در آن مناطق اشاره دارد و جالب اینکه اکثر اوقات هم مردم غیرنظامی و روستانشین قربانی می‌شوند. به گفته‌ی مقامات حکومت اقلیم کوردستان، تاکنون بیش از ۳۰۰ روستا به خاطر حضور این گروه در منطقه خالی از سکنه شده‌اند و اگر هم تعدادی از روستانشینان خواستار بازگشت به خانه و کاشانه‌اشان شوند، پ.ک.ک اجازه نخواهد داد و حتی از رفتن صاحبان دام‌ها به چراگاها هم جلوگیری می‌کند و بدین منظور تعرفه‌ی گمرکی یا همان باج گرفتن را تعریف کرده و مردم منطقه را که سرزمین اجدادیشان است را مجبور به پرداخت باج می‌کند تا به منطقه و روستایشان بازگردند.
در اینباره کوردپاریز با زاگرس برواری-عضو حزب دموکرات کردستان عراق (پارتی) مصاحبه‌یی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:
کوردپاریز: حضور نیروهای پ.ک.ک در شمال عراق را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ موضع حکومت اقلیم در اینباره چیست؟
زاگرس برواری: راستش اگر تصور کنیم حکومت اقلیم کردستان از پ ک ک استقبال کرده و آن را در منطقه مستقر کرده بایستی بگویم چنین نیست و خودسر آمده اند یعنی از کشوری دیگر از بخشی دیگر آمده اند و ما را در برابر کار انجام شده قرار داده اند. همان طور که می دانیم آنها نیز خواهان حقوقی شده و رهبری هدفی را در پیش گرفته اند اما نتوانسته اند به حقوق زبانی سیاسی فرهنگی و مهم خود به عنوان نیاز برسند. آنها هم نتوانسته اند به خواسته خود برسند لذا در یک شورش شرکت کرده اند لذا آنها هم از روی ناباوری و هم با برنامه وارد این منطقه ما شده اند. در مورد آمدن آنها به این منطقه هم باید گفت وقتی همسایه کسی حمله کند بخواهید نخواهید در معرض خطر قرار می گیرید و این را هم فقط پ ک ک نمی کند باید بدانیم کی از آن حمایت می کند. برای ما هم مایه دردسر هستند حتی در دیدارهای رسمی حکومت اقلیم برای ما مشکل ساز شده اند. در مناطق مرزی مانند نروه، رکان، لولان، مرز با ایران و عراق و جنوب و کوههای زاگرس که اکثرا قبلا روستاهایی در آنجا وجود داشتند؛ حدود ۳۰ سال قبل و وقتی این مناطق از دست رژیم صدام آزاد شدند باز هم مردم نتوانسته اند به روستاهای خود برگردند. اگر جنبه سیاسی و نظامی را کنار بگذاریم باید گفت زندگی مردم در روستاها به خطر افتاده و اینها مانع می شوند تا مردم به زندگی خود بپردازند و در خطر قرار داده اند. این مردم ناچار شدند به شهرها بیایند اما اقتصاد شهر نیز توانایی تامین نیازهای آنها را ندارد. اینها (پ ک ک) به بحران تبدیل شدند بحران داخلی بحران آن سوی مرز بحران بین المللی. از طرفی هم مردم منطقه مخصوصا مردم کردستان سوریه آمدند و خود به خود مشکلاتی جدید درست شدند.
کوردپاریز: شما به عدم حمایت اقلیم کردستان اشاره کردید و بارها نیز آقایان مسعود و نچیروان بارزانی خطاب به پ ک ک گفته اند: از اینجا بروید. اگر می توانی برو در ترکیه فعالیت کن اگر نمی توانی چرا اینجا می آیی و برای مردم مشکل درست می کنی؟ چرا پ ک ک گوش نمی کند چرا مشکلات خود را به اقلیم کردستان منتقل می کند؟
زاگرس برواری: من معتقدم اگر انیها در این سی سال واقعا پروژه ای داشتند که ندارند و دولت ترکیه هم هیچ پروژه برای مسئله کرد ندارد. کاملا معلوم است پروژه ای برای کرد ندارند و اگر به روال کنونی ادامه بدهند معلوم می شود پرژه ای دارند با هدف ناآرام کردن همه کردستان. اگر واقعا به دنبال اهداف راستین هستند و می خواهند در سنگر اهداف راستین باشند باید اینجا را ترک کنند و بروند چون رفتار کنونی آنها کاملا منفی است و به اهداف مردم کرد اصلا خدمت نمی کند. یعنی اصلا ثبات و آرامش مردم را نمی خواهند که قبلا نیز به آن اشاره کردم.
کوردپاریز: همان طور که شما هم اشاره کردید هیچ پروژه ای ندارند. در سال ۱۹۷۸ شروع کردند و گفتند استقلال چهار بخش را می خواهیم. در طی ۴۰ سال گذشته می بینیم ۴ میلیون کرد را به سمت غرب ترکیه کوچاندند که به تدریج هضم شوند ۴ هزار روستا را آتش زدند. در جنگ خندق ها نیز دیدیم مناطق کردنشین ویران شدند. بعضی کارشناسان از جمله عثمان اوجالان در مصاحبه ای با شبکه رووداو اعلام کرد پ ک ک برنامه کردی ندارد. کردستان ترکیه را نابود کرد و با آمدن به اقلیم نیز به ترکیه بهانه می دهد آن را نابود کند. آیا به نظر شما این تضاد در رفتار و گفتار پ ک‌ک نیست و در عین حال هم تاکنون اقلیم کردستان را به رسمیت نمی شناسد. بارها نیز علیه آقای بارزانی و خناواده اش به ویژه دوران کالکان –که کرد نیست – بی احترامی کرده اند؟
زاگرس برواری: راستش هدف اصلی پ ک ک این است منطقه در امنیت نباشد. نکته دوم این که آقای بارزانی بارها گفته ما دوست داریم ترکیه کمی فضا را باز کند و زندان ها خالی شوند راه را باز کند مردم از کوهها به خانه خود برگردند و ترکیه هم هیچ گامی برنداشت. اگر گامی بر می داشتند اوضاع متفاوت می شد. قانون اساسی ترکیه نیز حقوقی را به کردها نداد تا مطمئن شوند و ما هم بگوییم ترکیه نیز راهی را باز کرد یعنی فقط جنبه پ ک ک را نباید در نظر بگیریم. اگر دولت میز مذاکره را فراهم می کرد می توانستیم سمت پ ک ک را بیشتر مورد انتقاد قرار دهیم. می توانم بگویم پ ک ک یک پروژه ایجاد شده با هدف ناامن کردن منطقه است. می بینیم در این چند دهه با دادن هزاران کشته و قربانی شدن کردها، پ‌ک‌ک نتوانست به شعارها و اهداف اعلامی خود مثل استقلال و خیلی چیزهای دیگر برسد. کردها را در شهرهای بزرگ ترکیه و اروپا آواره کرده است. نکته دیگر این است که به هیچ عنوان نباید پ ک ک از بخشی دیگر بیاید و در امور یک بخش دیگر دخالت نماید و یا خود را ارباب آنجا بداند. این اشتباه است.
کوردپاریز: در کردستان عراق تاریخ مشخص است. از دوره شیخ عبدالسلام بارزانی یا شیخ احمد بارزانی یا ملامصطفی بارزانی یعنی همانند یک زنجیر به هم متصل و مشخص است. استراتژی آن مشخص است اما در مورد پ ک ک می بینیم با ادعای استقلال آغاز شد اما محتوای کردی ندارد و نمونه بارز آن زبان کردی است. بعد از ۴۰ سال می بینیم سران پ ک ک مانند دوران کالکان یا مصطفی کاراسو فقط ترکی حرف می زنند و بیانیه های پ‌ک‌ک همگی به ترکی اند. فرد واقعا تعجب می کند با به کشتن دادن هزاران جوان کرد باز هم بر طبل زبان ترکی می کوبند دولت ترکیه هم بر تک زبان تک ملت تک تک … پ ک ک هم مدام می گوید با ترک ها برادریم. این برای خیلی از کردها جای سوال است. در همین راستا اسماعیل بشیکچی می گوید هیچ کس به اندازه پ ک ک و اوجالان به کمالیسم و زبان ترکی خدمت نکرد و پ ک ک نیز دشمن بارزانی است.
زاگرس برواری: راستش این تفکری غلط و اشتباهی بزرگ است که سران آن آغاز کردند. نمی توان این را موضعی ملی یا موضع یک حرکت کردی دانست. نام آن کردی است اما در عمل به جای خدمت به کردها به دشمنان خدمت کرده است. می بینیم بیانیه های آن تقریبا همه به ترکی است و پیشقراول زبان ترکی شده است. پیشقراولان زبان ترکی در پ‌ک‌ک امروز رهبران پ ک ک شده اند. اینها اصلا به کردها خدمت نکرده اند. درست است در کوهستان هستند و لباس کردی می پوشند اما در عمل به ترکیه خدمت کرده اند. ترکیه همزمان نیز این افراد را قبول ندارد. پس معلوم است پروژه ای بزرگتر وجود دارد که نمی خواهد کردها با هم باشند. نمی خواهند کردها با خودمختاری یا فدرالیسم یا هر عنوانی کمی آرام شوند. نکته آخر این که پ ک ک نماینده شاید بخش بسیار کمی از کردهاست نماینده همه کردها نیست. البته نباید میلیون ها کرد از حقوق خود بی بهره شوند و تا این مسئله حل نشود آرامش واقعی نخواهد بود.
کوردپاریز: ممنونم جناب زاگرس برواری از بابت مصاحبه.
زاگرس برواری: خواهش می کنم. روز خوش.
