شاخه نظامی گروه تجزیه طلب پژاک با صدور بیانیه ای مسئولیت حمله به پایگاه “دری” در مریوان را به عهده گرفت. در حمله تجزیه طلبان (پ.ک.ک/پژاک) به پاسگاه مرزی سپاه در بامداد روز شنبه ۳۰ تیر ماه ۱۱ تن از نیروهای سپاه پاسداران به شهادت رسیدند.
حمله ی پژاک به شهروندان کرد عضو سپاه درحالی است کە این گروه دو هفته قبل از آن پروژه ای با عنوان “پروژه چارەیابی مسائل ایران ” منتشر کرد. در این پروژە مشترک پژاک اعلام شدە بود در صورت نپذیرفتن آن از سوی رژیم ایران ما از حق دفاع مشروع استفادە خواهیم کرد.
پروژه ادعایی پ.ک.ک/ پژاک نه تنها مورد استقبال شهروندان کرد قرار نگرفت بلکه سایر گروه های تجزیه طلب رقیب پژاک همچون: کومله، دمکرات و پاک نیز این پروژه را کپی برداری از طرح موهوم و ناکارامد پ.ک.ک موسوم به کنفدرالیسم دمکراتیک دانستند که وضعیت فعلی مناطق کردنشین سوریه خود گواه پیامدهای این سیستم است.
در راستای نظر خواهی از سایر احزاب کردی در مورد طرح پیشنهادی پژاک برای ایران ، رادیوی روداو وابسته به ” نچیروان بارزانی ” در برنامه ای به نام ” به وقت مهاباد ” با حضور ” آمد شاهو ” مسئول ارتباطات پژاک و ” آرام مدرسی ” عضو رهبری کومله زحمت کشان کردستان ایران به بررسی این طرح می پردازد که در این برنامه ” آمد شاهو ” شرایط کنونی جهان را شرایط بروز جنگ جهانی سوم میداند و معتقد است که شرایط ایران در حال تبدیل شدن به وضعیت جنگی سوریه و عراق است و برنامه ای که پژاک ارائه داده برای جلوگیری از رخدادن این چنین جنگی است و می گوید که این طرح را برای سایر احزاب کرد ایرانی ارسال کرده اند “
البته ذکر این نکته نیز جالب خواهد بود که غیر از حزب کمونیست ایران هیچ حزب دیگری زحمت خواندن طرح پژاک و پاسخ به آن را به خود نداده اند این احزاب با تمسخر طرح پژاک آن را طرحی خیالی و واهی دانسته اند که هیچ گاه در ایران قابل پیاده سازی و اجرا نمی باشد.
” آرام مدرسی ” عضو رهبری کومله زحمت کشان کردستان می گوید پروژه پژاک در کلیت آن هیچ گونه ارتباطی با خواست مردم کرد ندارد ، این پروژه قبل از تولد به خودی خود مرده است زیرا طبیعت سیاست در ایران با طبیعت سیاست در سایر کشورها تفاوت دارد.
اما نکته مهمتر درباره درگیری اخیر در مریوان و پروژه پژاک این است که این گروه راه رسیدن به دموکراسی را در لوله تفنگ و ترور می داند. ابتدا در بیانیه خود تاکید می کند یا به زور اسلحه تز من را می پذیری یا از راه ترور و اسلحه مسیر خود را ادامه می دهم. البته پژاک نام مشی مسلحانه خود را “دفاع مشروع ” گذاشته است. فرقه ها و گروه های تروریستی که عموماً ماهیت حمله کنندگی و جنگ طلبی دارند و در نقطه مخالفِ دفاع مشروع قرار دارند در قرن معاصر مفهوم “دفاع مشروع” را مصادره کرده و با سفسطه و مغالطه این مفهوم مثبت را در جهت اهداف خود بکار گرفته اند.
در واقع راهی که پژاک در پیروی از حزب مادر (پ.ک.ک) در پیش گرفته راهیست که قبلا گروه های شورشی و افراطی همچون: ببرهای تامیل در سری لانکا و شورشیان مارکسیست – لنینیستِ فارک در کلمبیا آن را پیموده اند و با استدلال های نادرست و وارونه به مغالطه در زمینه ی “دفاع مشروع” پرداخته اند. این گروه ها در واقع از یک مفهوم مثبت، تعریف و کارکرد ثانوی ارائه کرده آشوب را اعتراض می نامند، جنگ و خونریزی را دفاع مشروع می نامند و همانند داعش، القاعده و امثالهم خشونت را به اشکال مختلف توجیه میکنند. نمونه عینی آن را می توان در حمله تروریستی اخیر پژاک به پاسگاه مرزی مریوان مشاهده کرد. پژاک که خود را مدافع حقوق کردها معرفی می کند با استفاده از تاریکی شب بصورت مخفیانه وارد کردستان ایران شد و خون کسانی را به زمین ریخت که بومی و کردهای منطقه بودند. هفت نفر از آنان اهل شهرستان مریوان، یک نفر اهل سنندج و سه نفر نیز اهل شهرستان قروه بودند.
